ก่อนอื่นเลยผมผมขอแนะนำตัวผมเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งเรียนอยู่ที่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ เด็กช่างงุงิ^^ ในช่วงอาทิตย์นั้นมือถือผมไม่รู้เป็นไรแบบว่าแบทมันเสื่อมบวมนิดๆเลยปิดเครื่องทิ้งไว้ที่บ้าน ได้ระยะหนึ่งหละรอมีตังไปเปลี่ยนแบท ( ผมกลัวมันจะตู๊มใส่หน้า 55 ) ผมเลยไม่พกมันติดตัวเลย วันนี้ผมมีเรียนตอนบ่ายโมง ไอตัวผมก็รีบมาจากบ้านเลยใช้เวลาเดินทางนานพอสมควร ตัวผมมานั่งรอจะเข้าเรียนได้สักพักก็รู้ว่า อาจารย์แกนัดชดเฉยให้แล้ววันนี้เลยงดสอน ซึ่งผมไม่รู้ไงและไม่มีแมวตัวไหนบอกผมสักคนเลยหรือบอกในแชทก็ไม่รู้มือถือผมก็นอนอยู่บ้าน 5555 เพราะว่าคาบนั้นที่อาจารย์ชดเชยผมโดดเรียนไป.. ( โหววไอหน้ามด^^ ) ผมเลยไม่รู้อีโนอีเนไรเลย มันเป็นคราวซวยของผมจริงๆ ที่เสียทั้งเวลาเสียทั้งค่ารถโอ้ยยยย

ผมเลยเดินก้มหน้ากลับไปรอรถที่ป้ายเพื่อเดินทางกลับ
เรื่องทั้งหมดที่เล่ามามันคือจุดเริ่มต้นเหตุการณ์ในวันนี้ของผม อีกนัยๆ มันอาจจะเป็นวันที่ผมคิดว่ามันคือวันที่โชคดีของผมเลยก็ว่าได้ ( เพ้อๆๆๆเอง

555 )
'13.10 น. ที่ป้ายรถเมล์หน้า มหาวิทยาลัย'
ตอนนั้นผมได้เดินก้มหน้าก้มตาเพื่อที่จะไปรอรถ ผมก็แวะไปเข้าห้องน้ำทำธุระและส่องกระจกตามปะสาผมอ่านะ55 ^^ ผมก็ไม่รีรอก็รีบเดินออกไปรอรถเมล์ สาย 175 ( รอชาตินี้มาชาติหน้า _/l\_ 555 ) ผมก็รอรถได้สักพัก ทันไดนั้น!ผมก็เห็นเด็กสาวคนนึงเดินมารอรถเหมือนกันเค้ายืนอยู่ข้างๆผมห่างกันไม่ถึงเมตร น้องเค้าตัวเล็กๆสะพายถุงผ้าน่าจะเป็นเด็กคณะ วิทยาศาสตร์เพราะว่าน้องเค้าใส่กระโปงยาวๆเรียบร้อยมาก ผมก็ไม่ได้ใส่ใจไรมากนัก ตัวผมก็ยืนดูรอไอรถสายมหัศจรรค์ต่อไป แต่ว่าเธอคนนั้นหันหน้ามาซึ่งหันมาทางที่ผมยืน ( หรือกรุคิดไปเองหวะ ) แบบว่าใจผมนี้เต้นเลย ผมคิดในใจว่า "โหวใช่เลยคนนี้เลย

สุดๆ" น้องเค้าเป็นคนเรียบร้อยส่วนตัวเราเป็นคนชอบ ผู้หญิงแบบนี้อยุ่แล้ว ^^ แบบว่าผมก็ยืนดูน้องเค้านะว่าเค้าจะรอรถเมล์สายอะไรก็ขอให้เป็นสายมหัศจรรค์แบบผมเถอะ!! น้องก็หันหน้าแบบนี้มาเป็นระยะๆ เอิ่มผมก็คิดเองอีกไปว่า"เห้ยขอให้เค้ามองมาที่กรุเถอะ 5555555" และผมก็มองตอบกลับไปที่น้องเค้านะ โหวโลกของผมตอนนั้นแบบว่า ทุ่งทานตะวันเลยครับผมสวยไปหมด น้องเค้ายืนกอดอกมือด้านขวาเค้าถือ iPone5s ผมบอกตัวเองว่าถ้าผมมี iPone 6 นะ ผมนี้เดินไปขอlineเลยย แต่จริงๆวันนั้นมือถือผมก็ไม่ได้พกติดตัวถึงพกมาผมก็ไม่กล้าเข้าไปขอลงขอline น้องเค้าหรอก ^^ มือถือผมมันยี่ห้อไม่จ๊าบ555 (ไม่ขอพลาดพิงยี่ห้อนะครับ ).... และแล้วเวลาดีๆแบบนี้ก็จบลง เมื่อรถเมล์สายที่น้องเค้ายืนรอก็มาจนได้ ผมนี่ยืนหน้าเป็นตูดเลย

55 น้องเค้าก็เดินไปขึ้นรถสาย 97 และหายไปเลย........... ไอเราคิดในใจว่าน้องเค้าชอบกรุปล่าวหวะ หรือ กรุคิดไปเองแบบฝันกลางวัน 5555 ผมเป็นคนขี้เพ้อเจ้ออยู่แล้ว แต่ว่าเรื่องราวในวันนี้ที่ผมเล่าผมคิดว่าวันนี้เป็นวันที่พิเศษนะครับ ถ้าเทียบกลับต้องเสียเวลามาเรียนเก้อ เรื่องของผมก็มีอยู่เท่านี้หละครับ เล่าสู่กันพัง " อย่ามองเรื่องราวแย่ๆให้มันเป็นเรื่องแย่ๆ ให้คิดเสมอว่า มันอาจจะมีเรื่องราวดีๆรอเราอยู่ข้างหน้าก็เป็นได้ได้ ให้มองโลกในแง่ดี และชีวิตคุณจะไม่เจอทางตัน ^^ "
ปล. ฝากถึงน้องคนนั้นด้วยนะถ้าได้อ่านว่า "น่ารักอ่า ^^ 55555555555 "
.............................................................................................. By MenCViiL ...................................................................................
ฝันกลางวัน เฮ้ยๆๆๆ ^^
เรื่องทั้งหมดที่เล่ามามันคือจุดเริ่มต้นเหตุการณ์ในวันนี้ของผม อีกนัยๆ มันอาจจะเป็นวันที่ผมคิดว่ามันคือวันที่โชคดีของผมเลยก็ว่าได้ ( เพ้อๆๆๆเอง
'13.10 น. ที่ป้ายรถเมล์หน้า มหาวิทยาลัย'
ตอนนั้นผมได้เดินก้มหน้าก้มตาเพื่อที่จะไปรอรถ ผมก็แวะไปเข้าห้องน้ำทำธุระและส่องกระจกตามปะสาผมอ่านะ55 ^^ ผมก็ไม่รีรอก็รีบเดินออกไปรอรถเมล์ สาย 175 ( รอชาตินี้มาชาติหน้า _/l\_ 555 ) ผมก็รอรถได้สักพัก ทันไดนั้น!ผมก็เห็นเด็กสาวคนนึงเดินมารอรถเหมือนกันเค้ายืนอยู่ข้างๆผมห่างกันไม่ถึงเมตร น้องเค้าตัวเล็กๆสะพายถุงผ้าน่าจะเป็นเด็กคณะ วิทยาศาสตร์เพราะว่าน้องเค้าใส่กระโปงยาวๆเรียบร้อยมาก ผมก็ไม่ได้ใส่ใจไรมากนัก ตัวผมก็ยืนดูรอไอรถสายมหัศจรรค์ต่อไป แต่ว่าเธอคนนั้นหันหน้ามาซึ่งหันมาทางที่ผมยืน ( หรือกรุคิดไปเองหวะ ) แบบว่าใจผมนี้เต้นเลย ผมคิดในใจว่า "โหวใช่เลยคนนี้เลย
ปล. ฝากถึงน้องคนนั้นด้วยนะถ้าได้อ่านว่า "น่ารักอ่า ^^ 55555555555 "
.............................................................................................. By MenCViiL ...................................................................................