มีเพื่อนชายที่สนิทกันมากๆครับ ไปไหนไปด้วยกัน กลับบ้านด้วยกันครับ มีปัญหาอะไรปรึกษากันตลอดครับ จนเพื่อนในห้องเรียกเราว่าคู่จิ้นครับ ตอนแรกๆตัวผมและเพื่อนสนิทก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอะไรกับคำว่าคู่จิ้น พอผ่านไปสักพักผมเริ่มหมั่นไส้พวกเพื่อนในห้องครับเลยเล่นแบบแนบชิดถึงเนื้อถึงตัวกับเพื่อนสนิทมากขึ้นและเพื่อนสนิทผมก็เล่นด้วยครับ และย้ำกับเพื่อนทุกครั้งว่าไม่ได้คิดอะไร พอเล่นแบบนั้นมาเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่งครับ เพื่อนผมมันทำตัวห่างเหินกับผมครับ หลบหน้าตลอด ผมเลยส่งข้อมความไปหามันครับ มันบอกว่ามันอกหักครับ ผมเลยหาต้นตอของเรื่องครับว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ในเมื่อเพื่อนสนิทผมเป็นนักกีฬา นักดนตรี หล่อ ครบถ้วนของความดูดี พอผมสืบมาได้สักพักก็ไม่มีวี่แววของผู้หญิงคนนั้นเลยครับ ผมเลยทนไม่ไหว ไปหามันที่บ้านครับ ตอนแรกมันไม่ออกมาเจอผมครับ ผมเลยตะโกนเรียกมันอย่างนั้นจนแม่มันบังคับให้มันออกมาคุยกับผมครับ พอมันออกมามก็ถามตรงเลยครับ ว่าคนที่ทำให้มันอกหักเป็นใคร มันไม่ยอมตอบครับ ผมจึงต้องเซ้าซี่มัน มันตะโกนใส่หน้าผมครับว่าอย่ายุ้ง (ตอนนั้นเราไปคุยกันหลังหมู่บ้านเป็นบ้านจัดสรรค์) เราทะเลาะกันแรงมากครับ ชกต่อยกันด้วยครับ จนมันตะโกนใส่หน้าผมว่า ' มันชอบผมครับ ' ผมอึ้งมากครับ มันเลยพูดต่อว่า ตอนแรกๆมันก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น จนผมและมันเล่นกับแบบกระหนุงกระหนิง มันบอกว่าเวลาเล่นแบบนั้นหัวใจมันเต้นแรงมาก ไม่กล้ามองตา และเขินครับ และที่มันบอกว่ามันอกหัก เพราะมันคิดว่าผมไม่ได้คิดแบบเดียวกับมันครับ เพราะผมพูดกับทุกคนว่าไม่ได้คิดอะไรกับมัน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ตอบอะไรมันครับ เพระผมสงสัยว่า มันเป็นผู้ชาย 100% ลูกผู้ชาย 100% ไม่ได้เป็นเกย์ทั้งสองคน แบบนี้ผิดปกติมั้ยครับ และถ้าเราคบกันจะมีคนรังเกียจมั้ยครับ ?
มีปัญหาเรื่องความรักวัยรุ่น อยากได้คำปรึกษาครับ!!!