ภิกษุพึงกระทำความไม่ประมาท คือ มีสติเครื่องรักษาใจโดยสมควรแก่ตน ในฐานะ ๔ ประการ

[๑๑๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ภิกษุพึงกระทำความไม่ประมาท คือ มีสติเครื่องรักษาใจโดยสมควรแก่ตน ในฐานะ ๔ ประการ
๔ ประการเป็นไฉน


คือ ภิกษุพึงกระทำความไม่ประมาท คือ มีสติเครื่องรักษาใจโดยสมควรแก่ตนว่า


จิตของเรา  อย่ากำหนัด  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด ๑
จิตของเรา  อย่าขัดเคือง  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความขัดเคือง ๑
จิตของเรา  อย่าหลง  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความหลง ๑
จิตของเรา  อย่ามัวเมา  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความมัวเมา ๑


ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในกาลใดแล

จิตของภิกษุไม่กำหนัด  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด เพราะปราศจากความกำหนัด
จิตของภิกษุไม่ขัดเคือง  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความขัดเคือง เพราะปราศจากความขัดเคือง
จิตของภิกษุไม่หลง  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความหลง เพราะปราศจากความหลง
จิตของภิกษุไม่มัวเมา  ในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความมัวเมา เพราะปราศจากความมัวเมา

ในกาลนั้น เธอย่อมไม่หวาดเสียว ไม่หวั่น ไม่ไหว ไม่ถึงความสะดุ้ง และย่อมไม่ไปแม้เพราะเหตุแห่งถ้อยคำของสมณะ ฯ



---------------------
อารักขสูตร
เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  บรรทัดที่ ๓๒๙๗ - ๓๓๑๑.  หน้าที่  ๑๔๑ - ๑๔๒.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=21&A=3297&Z=3311&pagebreak=1
ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :-
http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=21&i=117