(1) ณ ต้นกำเนิดของเด็กคนหนึ่ง พื้นที่ที่เค้าอยู่นั้น ล้วนมีแต่ความเศร้า เป็นดินแดนไร้เสียงหัวเราะ มีเพียงเสียงพูดอันเรียบเฉย แม้แต่การยิ้ม ยังใช้เพียงแค่มุมปาก ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เห็นฟัน แต่ตัวเธอนั้นก

คือโดยส่วนตัว จขกท. เป็นคนร่าเริงแจ่มใส มักเป็นคนสร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะให้คนรอบข้างเสมอตลอดมา เอาง่ายๆครับเพื่อนสนิทของผมบางคนยังไม่เคยเห็นผมหัวร้อนด้วยซ้ำ โดยส่วนตัวเป็นคนใจเย็น ใจดี แต่รู้สึ

จขกท. ชวนคุยเฉยๆนะคะ ไม่ได้ดราม่าอะไร ฟังคดี ตปท. เกี่ยวกับครอบครัวหนึ่ง มีพ่อแม่และ ลูกชาย 2 คน ฐานะร่ำรวยมากก คุณพ่อมีคฤหาสน์หรู ธุรกิจใหญ่โต ส่งลูกเรียนโรงเรียนดังที่ค่าเทอมแสนจะแพง แต่ลูกชาย 2 ค

ณ ต้นกำเนิดของเด็กคนหนึ่ง พื้นที่ที่เค้าอยู่นั้น ล้วนมีแต่ความเศร้า เป็นดินแดนไร้เสียงหัวเราะ มีเพียงเสียงพูดอันเรียบเฉย แม้แต่การยิ้ม ยังใช้เพียงแค่มุมปาก ไม่แม้แต่จะยิ้มให้เห็นฟัน แต่ตัวเธอนั้นกลับต

ถ้าเรารู้สึกเบื่อ ไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจอะไรเลย ละก็มีความรู้สึกแค่ว่าใช้ชีวิตให้หมดไปวันๆ ทุกวันไม่ได้มีอะไรพิเศษ รึเวลาถึงวันเกิดไรงี้ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้น เวลาที่โรงเรียนมีกิจกรรมอะไรก็รู้สึกเฉยๆแต่

ตอนนี้ชีวิตเราคือกราฟเส้นตรง ไม่มีทั้งความสุข ความสนุก ความเศร้า ไม่มีแม้กระทั่งความรัก เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เราอยู่เพราะอะไรกันแน่ จะยิ้มหรือหัวเราะ มันก็ไม่ได้รู้สึกว่า เราหัวเราะละยิ้มออกมาจากใ

เบื่อบทเราสู้ด้วย Fighting Spirit / พวกเขาเป็นทีมระดับ World Class เราควรพูดยังไงให้สร้างสรรค์และไม่ดูน่าเบื่อคะ ? แล้วเราควรยิ้มหวานและหัวเราะแห้งๆ แก้เขินไหมคะพี่ๆ ?