เคยได้เข้าไปอ่านกระทู้ในพันทิปหลายกระทู้มากค่ะ จึงตัดสินใจสมัครสมาชิกเพราะ อยากเข้ามาบอกเล่าและแบ่งบันเรื่องราว ที่เกิดขึ้นกับตัวฉันเอง ไม่น่าเชื่อว่าการอ่านเพียงไม่ก็วันจะได้เห็นเรื่องราวมากมายจนทำให้ผู้หญิงคนนึง อยากเข้ามาแบ่งบันเรื่องราวของตัวเองลงไปบ้าง เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะมีชีวิตที่เรียกว่า ฟ้าหลังฝน
ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน กทม. ตามประสาเด็กต่างจังหวัดค่ะ เข้ามา กรุงเทพฯ ใหม่ๆ ก็ต้องหลงไปกับแสงสี ที่สวยงามของ กทม. บอกตามตรงค่ะ แต่ถึงจะเที่ยวดึกหรือบางทีเช้า ก็ไม่เคยเหลวไหลเรื่องการเรียนนะค่ะ เที่ยวดึกมากบางทีสว่างคาตา ก็ยังหอบสังขาน มาเรียนได้ค่ะ เรียนเสร็จกลับมาถึงห้อง ก็หลับเป็นตายค่ะ แต่ก็คุ้มนะค่ะเพราะเมื่อเรียนจบภูมิใจมาก ว่าเราถึงจะเที่ยวสักแค่ไหนก็ยังได้เกียรตินิยม อันดับ 2 มาครอง (ขาดนิดเดียวก็อันดับ 1 ค่ะ เสียดายมาก) ก็ต้องยอมรับผลค่ะ เพราะเราก็เหลวไหลในช่วงแรกจริงๆ เร่งยังไงก็ไม่ทัน แต่ชีวิตตอนนั้น เที่ยวหลายรูปแบบมาก มีเพื่อนผู้ชายเยอะมากค่ะ ผู้หญิงมีที่สนิทประมาณ 4 คนค่ะ ก็เที่ยวบ่อยค่ะ บางทีก็มีเพื่อนผู้ชายไปด้วย บางทีก็ไปแบบสาวโสดค่ะ (ส่วนมากที่ผู้ชายไปด้วยพวกเราจะมีแต่คนมองค่ะ แต่ไม่กล้าขอเบอร์ สงสัยกลัวมีวางมวย) วันนั้นจำได้ว่า เป็นวันที่ 31 ตุลาคมค่ะ แน่นอน ขาเที่ยวจะรู้ว่าที่ร้านไหน ผับไหนมีงานอะไร เราก็แก้ง 4 สาวจะขาดได้ไงค่ะ ก็ไปสิค่ะ แต่งตัวประชันกันสุดฤทธิ์ ดันกันทุกทาง สั้น ฟิต ทุกอย่างค่ะ ที่สำคัญ 4 สาวชุดดำเท่านั้น ก็ตามระเบียบค่ะ เมือไปกันแบบสาวโสดก็ต้องมีหนุ่มๆ มาขอเบอร์ มาชนแก้ว สิค่ะ (สวยด้วยแสงไฟนิ) อิอิ ก็สนุกสนานกันไป จนงานเลิกก็พากันเดินออกจากร้านค่ะยังไม่พ้นประตูร้านก็มีผู้ชายกลุ่มนึง ขอเบอร์หน่อยสิครับ มองมานานแล้ว แต่ไม่กล้า เพื่อนเราก็บอกไปค่ะ แต่ไม่ใช่เบอร์ของเพื่อนนะค่ะ เป็นเบอร์เราค่ะ เพื่อนบอกว่าให้ไปเถอะ ไม่เป็นไรหรอก สนุกๆ ขำๆ เราก็ อืม หนุกๆกันไปจนกลับมาถึงห้อง เห็นเบอร์นึงโทรเข้ามา พอดีวันนั้นลืมโทรศัพท์ไว้ที่หอพักค่ะ
เรา : ขอโทษค่ะเมื่อสักพักได้โทรเข้ามาที่เบอร์ XXXXXXXXX มั้ยค่ะ
เขา : นึกว่าจะไม่รับแล้วครับ จำได้มั้ยครับว่าใคร
เรา : (คิดในใจ จะจำได้ยังไง คืนนึงฉันฮอต แจกบอร์ไม่รู้เท่าไหร่) จำไม่ได้ค่ะ ใครค่ะ
เขา : อ้าวจำไม่ได้และ ความจำเสื่อมเหรอพึ่งแยกจากกันเมื่อกี่เองครับ
เรา : อ้อ ที่เพื่อนให้เบอร์ไปเมื่อกี้เหรอค่ะ
เขา : ครับ แล้วเที่ยวบ่อยมั้ยครับ
เรา : ไม่บ่อยหรอกค่ะ
เขา : ยังไม่รู้ชื่อเลย ผมชื่อ A นามสมมุติ ครับ
เรา : ชื่อ I นามสมมัติ ค่ะ
เขา : อายุเท่าไหร่แล้วครับ
เรา : เอาอ่ยุจริงหรืออายุเที่ยวค่ะ ถ้าอายุจริง 19 อายุเที่ยว 20 ค่ะ
เขา : 555 น้องตลกง่ะ งั้นพี่เป็นพี่นะ พี่ 23 ครับ
ฉันก็คุยสักพักต่างคนต่างก็แยกย้ายกันพักผ่อนค่ะ เพื่อนสนิทที่พักห้องเดียวกันเตือนว่าอย่าไว้ใจนะ เค้าไม่อยากให้ตัวคุยกับคนที่เจอในที่แบบนี้ ยิ่งตัวไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนด้วย ระวังนะ เพื่อนก็เตือนค่ะ แต่เราก็คิดว่าไม่เป็นไรไม่จริงจัง เดี๋ยวก็เลิกคุยเอง วันนั้นก็เข้านอนค่ะ หลับไปพร้อมกับความรู้สึกว่ามีความสุขนะที่มีคนคุยด้วย ลืมบอกไปค่ะ มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหมายถึงแฟนประจำค่ะ ถ้าแฟนชั่วคราวก็มีกิ๊กกั๊ก บ้างที่เรียนด้วยกันค่ะ เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ ทำงานก่อน
ฟ้าหลังฝนมีจริงมั้ย
ฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดค่ะ เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใน กทม. ตามประสาเด็กต่างจังหวัดค่ะ เข้ามา กรุงเทพฯ ใหม่ๆ ก็ต้องหลงไปกับแสงสี ที่สวยงามของ กทม. บอกตามตรงค่ะ แต่ถึงจะเที่ยวดึกหรือบางทีเช้า ก็ไม่เคยเหลวไหลเรื่องการเรียนนะค่ะ เที่ยวดึกมากบางทีสว่างคาตา ก็ยังหอบสังขาน มาเรียนได้ค่ะ เรียนเสร็จกลับมาถึงห้อง ก็หลับเป็นตายค่ะ แต่ก็คุ้มนะค่ะเพราะเมื่อเรียนจบภูมิใจมาก ว่าเราถึงจะเที่ยวสักแค่ไหนก็ยังได้เกียรตินิยม อันดับ 2 มาครอง (ขาดนิดเดียวก็อันดับ 1 ค่ะ เสียดายมาก) ก็ต้องยอมรับผลค่ะ เพราะเราก็เหลวไหลในช่วงแรกจริงๆ เร่งยังไงก็ไม่ทัน แต่ชีวิตตอนนั้น เที่ยวหลายรูปแบบมาก มีเพื่อนผู้ชายเยอะมากค่ะ ผู้หญิงมีที่สนิทประมาณ 4 คนค่ะ ก็เที่ยวบ่อยค่ะ บางทีก็มีเพื่อนผู้ชายไปด้วย บางทีก็ไปแบบสาวโสดค่ะ (ส่วนมากที่ผู้ชายไปด้วยพวกเราจะมีแต่คนมองค่ะ แต่ไม่กล้าขอเบอร์ สงสัยกลัวมีวางมวย) วันนั้นจำได้ว่า เป็นวันที่ 31 ตุลาคมค่ะ แน่นอน ขาเที่ยวจะรู้ว่าที่ร้านไหน ผับไหนมีงานอะไร เราก็แก้ง 4 สาวจะขาดได้ไงค่ะ ก็ไปสิค่ะ แต่งตัวประชันกันสุดฤทธิ์ ดันกันทุกทาง สั้น ฟิต ทุกอย่างค่ะ ที่สำคัญ 4 สาวชุดดำเท่านั้น ก็ตามระเบียบค่ะ เมือไปกันแบบสาวโสดก็ต้องมีหนุ่มๆ มาขอเบอร์ มาชนแก้ว สิค่ะ (สวยด้วยแสงไฟนิ) อิอิ ก็สนุกสนานกันไป จนงานเลิกก็พากันเดินออกจากร้านค่ะยังไม่พ้นประตูร้านก็มีผู้ชายกลุ่มนึง ขอเบอร์หน่อยสิครับ มองมานานแล้ว แต่ไม่กล้า เพื่อนเราก็บอกไปค่ะ แต่ไม่ใช่เบอร์ของเพื่อนนะค่ะ เป็นเบอร์เราค่ะ เพื่อนบอกว่าให้ไปเถอะ ไม่เป็นไรหรอก สนุกๆ ขำๆ เราก็ อืม หนุกๆกันไปจนกลับมาถึงห้อง เห็นเบอร์นึงโทรเข้ามา พอดีวันนั้นลืมโทรศัพท์ไว้ที่หอพักค่ะ
เรา : ขอโทษค่ะเมื่อสักพักได้โทรเข้ามาที่เบอร์ XXXXXXXXX มั้ยค่ะ
เขา : นึกว่าจะไม่รับแล้วครับ จำได้มั้ยครับว่าใคร
เรา : (คิดในใจ จะจำได้ยังไง คืนนึงฉันฮอต แจกบอร์ไม่รู้เท่าไหร่) จำไม่ได้ค่ะ ใครค่ะ
เขา : อ้าวจำไม่ได้และ ความจำเสื่อมเหรอพึ่งแยกจากกันเมื่อกี่เองครับ
เรา : อ้อ ที่เพื่อนให้เบอร์ไปเมื่อกี้เหรอค่ะ
เขา : ครับ แล้วเที่ยวบ่อยมั้ยครับ
เรา : ไม่บ่อยหรอกค่ะ
เขา : ยังไม่รู้ชื่อเลย ผมชื่อ A นามสมมุติ ครับ
เรา : ชื่อ I นามสมมัติ ค่ะ
เขา : อายุเท่าไหร่แล้วครับ
เรา : เอาอ่ยุจริงหรืออายุเที่ยวค่ะ ถ้าอายุจริง 19 อายุเที่ยว 20 ค่ะ
เขา : 555 น้องตลกง่ะ งั้นพี่เป็นพี่นะ พี่ 23 ครับ
ฉันก็คุยสักพักต่างคนต่างก็แยกย้ายกันพักผ่อนค่ะ เพื่อนสนิทที่พักห้องเดียวกันเตือนว่าอย่าไว้ใจนะ เค้าไม่อยากให้ตัวคุยกับคนที่เจอในที่แบบนี้ ยิ่งตัวไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนด้วย ระวังนะ เพื่อนก็เตือนค่ะ แต่เราก็คิดว่าไม่เป็นไรไม่จริงจัง เดี๋ยวก็เลิกคุยเอง วันนั้นก็เข้านอนค่ะ หลับไปพร้อมกับความรู้สึกว่ามีความสุขนะที่มีคนคุยด้วย ลืมบอกไปค่ะ มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหมายถึงแฟนประจำค่ะ ถ้าแฟนชั่วคราวก็มีกิ๊กกั๊ก บ้างที่เรียนด้วยกันค่ะ เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ ทำงานก่อน