เป็นเรื่องธรรมดา
ที่ชีวิตจะหมุนวนไปยังจุดเริ่มต้น
อยู่ที่ว่าการวนกลับไปที่เดิมนั้น
"จะดีกว่าเดิมหรือเปล่า"

or

ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่...ต้องกลับไปอยู่คนเดียวเหมือนเดิม
ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่...ชีวิตต้องหมุนวนไปยังจุดเริ่มต้น
ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่...รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ และสิ้นหวัง
ขอให้เข้มแข็งกว่าเดิมนะครับ ที่ผ่านมามันเป็นบทเรื่องในชีวิตจริง
ทั้งเจ็บจริง และเรื่องจริง แบกรับด้วยร่างกายและความรู้สึกจริงๆ
ทุกคนที่เคยมีประสบการณ์กระทบกาย-สะเทือนใจแบบนี้ น่าจะรู้ดี
แต่ทุกครั้งที่เขาล้ม เขาจะลุกขึ้นได้แน่นอน
เมื่อวันหนึ่งต้องประสบพบเจอเหตุการณ์ร้ายๆนั้นอีกครั้ง
ผมเชื่อว่า ทุกคนจะผ่านพ้นไปได้ อีกครั้ง อีกครั้ง และ ก็อีกครั้ง
และครั้งต่อไปจะดีกว่าเดิม จะไม่เจ็บเหมือนเดิม จะไม่ท้อแท้ใจไปมากกว่าเดิม
และผมเชื่อด้วยว่า
"ประสบการณ์ที่เลวร้าย คือ ภูมิคุ้มกันที่ดีที่สุด"
วันนี้ผมก็เจอปัญหาหนักเช่นกัน แต่จะไม่ขอดราม่า เล่าความ
ด้วยเคยเจอปัญหานี้มาก่อนแล้ว ถือได้ว่า เกือบบ่อยครั้ง
ความรู้สึกมันเลยบอกกับตัวเองว่า
"ทำงานหากินเลี้ยงชีพก่อนดีกว่าไหม ไม่อยากนั่งเครียด หรือนั่งเศร้าใจให้เสียเวลา"
ไม่มีใครไม่เคยเจอปัญหาร้ายๆ คนที่เดินผ่านไปผ่านมา คนที่นั่งรถเมล์ข้างๆคุณ คนที่ยืนกุมราวจับบนรถไฟฟ้า
คนที่จูงมือลูกไปส่งที่โรงเรียน คนที่นั่งทานข้าวกับแฟน หรือคนที่นั่งทานข้าวคนเดียว อยู่โต๊ะข้างๆคุณ ฯลฯ
ทุกคนล้วนมีปัญหา แต่เขายังยิ้มได้ แต่เขายังไปทำงานได้ รับ-ส่งลูกไปโรงเรียนได้ ฯลฯ
คุณเองก็ทำได้ คุณเองก็ลุกขึ้นไหว สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ ^_^
การเจอเรื่องร้ายๆในชีวิต "เป็นเรื่องธรรมดา"
ที่ชีวิตจะหมุนวนไปยังจุดเริ่มต้น
อยู่ที่ว่าการวนกลับไปที่เดิมนั้น
"จะดีกว่าเดิมหรือเปล่า"
ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่...ต้องกลับไปอยู่คนเดียวเหมือนเดิม
ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่...ชีวิตต้องหมุนวนไปยังจุดเริ่มต้น
ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่...รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ และสิ้นหวัง
ขอให้เข้มแข็งกว่าเดิมนะครับ ที่ผ่านมามันเป็นบทเรื่องในชีวิตจริง
ทั้งเจ็บจริง และเรื่องจริง แบกรับด้วยร่างกายและความรู้สึกจริงๆ
ทุกคนที่เคยมีประสบการณ์กระทบกาย-สะเทือนใจแบบนี้ น่าจะรู้ดี
แต่ทุกครั้งที่เขาล้ม เขาจะลุกขึ้นได้แน่นอน
เมื่อวันหนึ่งต้องประสบพบเจอเหตุการณ์ร้ายๆนั้นอีกครั้ง
ผมเชื่อว่า ทุกคนจะผ่านพ้นไปได้ อีกครั้ง อีกครั้ง และ ก็อีกครั้ง
และครั้งต่อไปจะดีกว่าเดิม จะไม่เจ็บเหมือนเดิม จะไม่ท้อแท้ใจไปมากกว่าเดิม
และผมเชื่อด้วยว่า "ประสบการณ์ที่เลวร้าย คือ ภูมิคุ้มกันที่ดีที่สุด"
วันนี้ผมก็เจอปัญหาหนักเช่นกัน แต่จะไม่ขอดราม่า เล่าความ
ด้วยเคยเจอปัญหานี้มาก่อนแล้ว ถือได้ว่า เกือบบ่อยครั้ง
ความรู้สึกมันเลยบอกกับตัวเองว่า
"ทำงานหากินเลี้ยงชีพก่อนดีกว่าไหม ไม่อยากนั่งเครียด หรือนั่งเศร้าใจให้เสียเวลา"
ไม่มีใครไม่เคยเจอปัญหาร้ายๆ คนที่เดินผ่านไปผ่านมา คนที่นั่งรถเมล์ข้างๆคุณ คนที่ยืนกุมราวจับบนรถไฟฟ้า
คนที่จูงมือลูกไปส่งที่โรงเรียน คนที่นั่งทานข้าวกับแฟน หรือคนที่นั่งทานข้าวคนเดียว อยู่โต๊ะข้างๆคุณ ฯลฯ
ทุกคนล้วนมีปัญหา แต่เขายังยิ้มได้ แต่เขายังไปทำงานได้ รับ-ส่งลูกไปโรงเรียนได้ ฯลฯ