สวัสดีค่ะ กลับมาอีกแล้ว หลังจากที่ทู้ที่แล้วแนะนำอาหารการกินที่มีชื่อเสียงกันไปแล้ว
http://pantip.com/topic/32844098
วันนี้เราจะไปเที่ยวกันค่ะ แต่ขอออกตัวก่อนว่า อย่าคาดหวังความสวยงามของภาพ เพราะคุณอาจจะผิดหวังก็เป็นได้
ที่แรก เราจะไปกันที่ ฮฮยอัน ฉันรักเธออออ
ฮอยอันเป็นเมืองโบราณของเวียดนามแต่ฮอยอันไม่ได้อยู่ในจังหวัดดานัง ฮอยอันนี่ไซร์อยู่ที่จังหวัดกว๋างนาม ข้างๆดานังนั่นเอง เราสามารถเดินทางจากดานังไปได้โดยแท็กซี่ (แต่แท็กซี่ที่นี่แพงมาก ไทยขึ้นกม.ละ2บาท ที่นี่ขึ้นกม.ละประมาณ 10บาท ) แต่ส่วนตัวเราไปกับนักเรียน แว้นมอไซค์ไปจ้า ใช้เวลาเดินทางประมาณ 40นาที นั่งจนเมื่อยก้น และวันที่เราไปนั้น นักเรียนบอกว่า อาจารย์ต้องไปตอนกลางคืน เพราะจะสวยกว่าและไม่ร้อน อ้อ ลืมบอกไปอย่างหนึ่ง สาวเวียดนามจะไม่ค่อยออกจากบ้านตอนกลางวันหรือช่วงที่มีแดด แต่ถ้ามีความจำเป็นต้องออกจริงๆ สาวๆจะสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดจนเหลือแค่ตา ผ้าปิดปาก หมวกปิดหน้า เสื้อแขนยาวทับด้วยปลอกแขน และกระโปรงยาวคุมไปยังตาตุ่ม ถุงเท้าอีก ถุงมืออีก เรียกว่าเหมือนแต่งตัวออกจากบ้านใหม่อีกครั้ง เพราะเหตุนี้เราพยายามชวนนักเรียนไปตอนกลางวันกันเถิดนะ แต่นักเรียนไม่ฟังเราและพาเราไปตอนกลางคืน ร้องไห้แปปนึง
ดังนั้นรูปที่จะเอามาให้ชมจึงมืดตื้ดตื้อ แต่ถ้ามีโอกาสได้ไปอีกในกลางวันจะมาอัพเดตให้ชมแน่ๆค่ะ
อ้อ และเหตุผลอีกอย่างที่ไม่ไปตอนกลางวัน การเข้าชมเมืองโบราณฮอยอันนั้นจะต้องเสียค่าเข้าเพื่อช่วยบำรุงสถานที่ แต่ด้วยหนังหน้าของเราคล้ายสาวเวียดนามมาก ถึงขนาดนั่งกินข้าวอยู่มีคนเดินเข้ามาถามทางเราก็เอิบบบบ "ไอ ด้อน โน แอม น้อต เวียดนามนิส" ป้าเลยบ่นเราด้วยประโยคยาวเฟื้อยและพ่นไฟใส่ทีนึงก่อนจะเดินจากไป เพราะเหตุนี้เด็กเลยบอก อาจารย์ไปตอนมืดๆนะ เค้ามองเห็นไม่ชัด อาจารย์จะได้ไม่ต้องจ่ายตังค์ เราก็เอ้อ (ฉันมีสิทธิ์เถียงไหมไม่งั้นฉันคงไม่ได้ไปแน่นอน)
หลังจากที่บ่นมายาวพอควรเราก็พร้อมจะเดินทางกันแล้วจ้าาาาาา
พาหนะของเราในวันนี้ แว้น แว้น แว้นกันไปเลย ออกจากหอพักประมาณ 17.30น.
ฟ้ามืดแล้วยังไม่ถึงสักที เริ่มเมื่อยก้น
ในที่สุดก็ถึงแล้วววว
พอมาถึงเราก็แวะทานอาหารกันก่อน นักเรียนบอกว่า อาจารย์ต้องกินอันนี้ ถ้าอาจารย์ไม่กินแสดงว่าอาจารย์มาไม่ถึงฮอยอัน
มันคือ เกาเลา ตอนแรกฟังนึกว่าเกาเหลาบ้านเรา เลยเล่นมุขกะเด็กไป ที่ไทยก็มีแต่เกาเหลาคนไทยแต่ไม่มีเส้น เราเลยใช้พูดถึงคนไม่ถูกกันว่าเกาเหลา แต่เด็กบอกมันคือเกาเลาค่ะไม่ใช่เกาเหลา และเด็กไม่เข้าใจมุขเรา เราเลยเอิบบบบบบ (ขอโทษ วันหลังจะไม่เล่นอีกแล้ว)
รสชาตดีสมคำคุยจริงๆค่ะ
และแล้วเราก็จะได้ไปเดินชมความงามกันสักทีแล้ว เย่
แต่ปรากฎกว่าจะกินเสร็จ เกือบ2 ทุ่มม หนูจ๋ามันมืดมากแล้วพาอาจารย์มาทำไม มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากแสงไฟ
เด็กๆเลยบอก ก็หนูตั้งใจจะพาอาจารย์มาดูไฟไงคะ (คิดในใจ ตูดูที่สนามหลวงบ่อยแล้วจะดูบ้านเมืองไม่ได้อยากดูไฟโว้ยยยยยยยยยยย)
มีแต่ไฟจริงๆ
ที่ฮอยอันนี้จะขายโคมไฟกระดาษเยอะมากกกและราคาไม่แพง
ตั้งใจจะซื้อเป็นของฝากตอนกลับไทย แต่คิดไปคิดมา มันมีแต่โคมไม่มีไฟ เอาไปเป็นของฝากลำบากคนรับหาไฟใส่อีก เลยเดินผ่านไป
พวงกุญแจสารพัดจะเอาไปห้อย เล็กๆน่ารัก 15000ดอง (เวลาคิดเงินดองเป็นเงินไทย ตัด0ออกสามตัว หารด้วย 0.65หรือ ไม่ต้องตัด0เลยหารด้วย650 แล้วแต่ถนัดจ้า)
ต่อมาเป็นบ้านเมืองที่คนเวียดนามช่วยกันอนุรักษ์เอาไว้จนกลายเป็นเมืองโบราณที่มีชื่อเสียง
ขอโทษจริงๆนะคะ รูปห่วยและกากมาก (แต่กระแดะจะลง ตบหน้าตัวเองสามที)
[CR] สาวน้อยในเมืองเล็ก ดานัง เวียดนาม +2+ เดินชมฮอยอันเมืองโบราณ กระโดดน้ำตู้ม elephantstream
http://pantip.com/topic/32844098
วันนี้เราจะไปเที่ยวกันค่ะ แต่ขอออกตัวก่อนว่า อย่าคาดหวังความสวยงามของภาพ เพราะคุณอาจจะผิดหวังก็เป็นได้
ที่แรก เราจะไปกันที่ ฮฮยอัน ฉันรักเธออออ
ฮอยอันเป็นเมืองโบราณของเวียดนามแต่ฮอยอันไม่ได้อยู่ในจังหวัดดานัง ฮอยอันนี่ไซร์อยู่ที่จังหวัดกว๋างนาม ข้างๆดานังนั่นเอง เราสามารถเดินทางจากดานังไปได้โดยแท็กซี่ (แต่แท็กซี่ที่นี่แพงมาก ไทยขึ้นกม.ละ2บาท ที่นี่ขึ้นกม.ละประมาณ 10บาท ) แต่ส่วนตัวเราไปกับนักเรียน แว้นมอไซค์ไปจ้า ใช้เวลาเดินทางประมาณ 40นาที นั่งจนเมื่อยก้น และวันที่เราไปนั้น นักเรียนบอกว่า อาจารย์ต้องไปตอนกลางคืน เพราะจะสวยกว่าและไม่ร้อน อ้อ ลืมบอกไปอย่างหนึ่ง สาวเวียดนามจะไม่ค่อยออกจากบ้านตอนกลางวันหรือช่วงที่มีแดด แต่ถ้ามีความจำเป็นต้องออกจริงๆ สาวๆจะสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดจนเหลือแค่ตา ผ้าปิดปาก หมวกปิดหน้า เสื้อแขนยาวทับด้วยปลอกแขน และกระโปรงยาวคุมไปยังตาตุ่ม ถุงเท้าอีก ถุงมืออีก เรียกว่าเหมือนแต่งตัวออกจากบ้านใหม่อีกครั้ง เพราะเหตุนี้เราพยายามชวนนักเรียนไปตอนกลางวันกันเถิดนะ แต่นักเรียนไม่ฟังเราและพาเราไปตอนกลางคืน ร้องไห้แปปนึง
ดังนั้นรูปที่จะเอามาให้ชมจึงมืดตื้ดตื้อ แต่ถ้ามีโอกาสได้ไปอีกในกลางวันจะมาอัพเดตให้ชมแน่ๆค่ะ
อ้อ และเหตุผลอีกอย่างที่ไม่ไปตอนกลางวัน การเข้าชมเมืองโบราณฮอยอันนั้นจะต้องเสียค่าเข้าเพื่อช่วยบำรุงสถานที่ แต่ด้วยหนังหน้าของเราคล้ายสาวเวียดนามมาก ถึงขนาดนั่งกินข้าวอยู่มีคนเดินเข้ามาถามทางเราก็เอิบบบบ "ไอ ด้อน โน แอม น้อต เวียดนามนิส" ป้าเลยบ่นเราด้วยประโยคยาวเฟื้อยและพ่นไฟใส่ทีนึงก่อนจะเดินจากไป เพราะเหตุนี้เด็กเลยบอก อาจารย์ไปตอนมืดๆนะ เค้ามองเห็นไม่ชัด อาจารย์จะได้ไม่ต้องจ่ายตังค์ เราก็เอ้อ (ฉันมีสิทธิ์เถียงไหมไม่งั้นฉันคงไม่ได้ไปแน่นอน)
หลังจากที่บ่นมายาวพอควรเราก็พร้อมจะเดินทางกันแล้วจ้าาาาาา
พาหนะของเราในวันนี้ แว้น แว้น แว้นกันไปเลย ออกจากหอพักประมาณ 17.30น.
ฟ้ามืดแล้วยังไม่ถึงสักที เริ่มเมื่อยก้น
ในที่สุดก็ถึงแล้วววว
พอมาถึงเราก็แวะทานอาหารกันก่อน นักเรียนบอกว่า อาจารย์ต้องกินอันนี้ ถ้าอาจารย์ไม่กินแสดงว่าอาจารย์มาไม่ถึงฮอยอัน
มันคือ เกาเลา ตอนแรกฟังนึกว่าเกาเหลาบ้านเรา เลยเล่นมุขกะเด็กไป ที่ไทยก็มีแต่เกาเหลาคนไทยแต่ไม่มีเส้น เราเลยใช้พูดถึงคนไม่ถูกกันว่าเกาเหลา แต่เด็กบอกมันคือเกาเลาค่ะไม่ใช่เกาเหลา และเด็กไม่เข้าใจมุขเรา เราเลยเอิบบบบบบ (ขอโทษ วันหลังจะไม่เล่นอีกแล้ว)
รสชาตดีสมคำคุยจริงๆค่ะ
และแล้วเราก็จะได้ไปเดินชมความงามกันสักทีแล้ว เย่
แต่ปรากฎกว่าจะกินเสร็จ เกือบ2 ทุ่มม หนูจ๋ามันมืดมากแล้วพาอาจารย์มาทำไม มองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากแสงไฟ
เด็กๆเลยบอก ก็หนูตั้งใจจะพาอาจารย์มาดูไฟไงคะ (คิดในใจ ตูดูที่สนามหลวงบ่อยแล้วจะดูบ้านเมืองไม่ได้อยากดูไฟโว้ยยยยยยยยยยย)
มีแต่ไฟจริงๆ
ที่ฮอยอันนี้จะขายโคมไฟกระดาษเยอะมากกกและราคาไม่แพง
ตั้งใจจะซื้อเป็นของฝากตอนกลับไทย แต่คิดไปคิดมา มันมีแต่โคมไม่มีไฟ เอาไปเป็นของฝากลำบากคนรับหาไฟใส่อีก เลยเดินผ่านไป
พวงกุญแจสารพัดจะเอาไปห้อย เล็กๆน่ารัก 15000ดอง (เวลาคิดเงินดองเป็นเงินไทย ตัด0ออกสามตัว หารด้วย 0.65หรือ ไม่ต้องตัด0เลยหารด้วย650 แล้วแต่ถนัดจ้า)
ต่อมาเป็นบ้านเมืองที่คนเวียดนามช่วยกันอนุรักษ์เอาไว้จนกลายเป็นเมืองโบราณที่มีชื่อเสียง
ขอโทษจริงๆนะคะ รูปห่วยและกากมาก (แต่กระแดะจะลง ตบหน้าตัวเองสามที)