สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิพย์ นี่เป็นรีวิวเเรกของนัส
พอดีนัสเพิ่งได้มีโอกาสไปเที่ยว ภูกระดึง จ.เลย มาจร้าาาาา
เลยเก็บเรื่องราว เเละภาพถ่าย(สวยหรือเปล่า ช่วยตัดสินละกันนะคะ)มาฝากเพื่อนๆ ^^
การไปเที่ยวครั้งนี้ของนัส ไร้ซึ่งการเตรียมตัว ไม่ได้ฟิตร่างกายไปเลย เเม้เเต่นิด ๕๕๕
ที่จริงไม่ได้อยากทำอย่างนี้หรอก ตอนเเรกกะจะวิ่ง ฟิตร่างให้ทนถึกก่อนไปซัก 2 อาทิตย์ (ที่จริงก็ถึกอยู่เเล้วนะ ๕๕ )
มารู้ตัวอีกที วันรุ่งขึ้นก็ต้องออกเดินทางเเล้ว เลยไปมันทั้งอย่างนี้เเหละ ๕๕๕ ไหนๆก็ตั้งใจไว้เเล้วว่าจะไป
ก่อนหน้าการเดินทางหนึ่งวัน โดนเพื่อนลากไปเที่ยวสวนสนุก ไปสวนสนุก ก็สนุกจริงๆ เครื่องเล่นเค้ามีอะไร ก็เล่นไปซะเกือบหมด
เรียกได้ว่า สะบักสะบอมพอดู ๕๕๕
เช้าวันเดินทางมาถึง.......
การเดินทางครั้งนี้ นัสเดินทางไปด้วยรถไฟ
pocket money ^^
(เทคนิคการเก็บตังค์ไปเที่ยวของนัส คือ เก็บเป็นเเบงค์ 50 ไว้ คือถ้าซื้อของเเล้วได้ทอนมาเป็นเเบงค์ 50 นัสจะไม่ใช้ เก็บไว้ไปเที่ยว พอนานเข้า ก็ได้มาอย่างที่เห็นเลยจร้าาาา เพื่อนๆคนไหน อยากไปเที่ยวเเต่ไม่มีตังค์ก้อน ลองเอาวิธีนี้ไปใช้ดูก็ได้นะคะ เเล้วจะรู้ว่ามันเยี่ยมมมม ๕๕๕๕)
นั่งรถไฟไป เเบบ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง ๕๕๕๕ (เเบบฉบับรถไฟไทย )
กว่ารถไฟจะมาก็เลทเเล้ว เลยไม่คิดมาก ว่าจะถึงมะไร เหอะๆ
ขึ้นไปบนรถไฟ เจอทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ
เนื่องจากคนเยอะ นัสจึงได้ไปนั่งกะชาวโปเเลนด์คู่นึง น่ารักดี ผู้หญิงสวยมากกกก ชอบบบบบ
เค้าบอกว่า เค้ามาประเทศไทยเป็นครั้งเเรก เค้าชอบคนไทย เพราะอัธยาศัยดี ยิ้มง่าย
เจ้แกมาเที่ยว อยุธยา เห็นบอกเสร็จเเล้วจะไปต่อ ภูกระดึง อิอิ
นั่งรถไฟไปเรื่อยๆ ผ่านหลายจังหวัด แต่ละจังหวัด ของที่ขึ้นมาขายบนรถไฟก็จะเเตกต่างกันไปบ้าง สำเนียงการพูดก็เช่นกัน
ชอบฟังงงง ๕๕๕๕ สนุกดี
นั่งรถไฟผ่านสถานนีเเล้วสถานี้เล่า กว่าจะถึงสถานีปลายทางของเราวันนี้ สถานนี้รถไฟ "ขอนเเก่น" ก็ปาเข้าไป 7 ชั่วโมง ๕๕๕
เรียกได้ว่า (ตูดเเฉะกันเลยทีเดียวเชียว) หลับไป 10 ตื่น ๕๕ ตื่นสุดท้ายนี่ ถึงพอดี
อยากจะบอกว่า ฝุ่นเยอะมาก เยอะโคตร เยอะเเบบ ลงมานี่ หน้าตาเหมือนไปรบมา ผ่านศึกบางระจัน ๕๕๕ ลงมานี่หน้าดำปี๋เลย
ที่ตัวนี้ไม่ต้องพูดถึง กระเป๋าจากสีสดๆ เจอฝุ่นเข้าไป เยินค่าาาาาาา ๕๕๕๕ ลงจากรถไฟมาตรงดิ่งไปล้างหน้าล้างตา ล้างเเขน ล้างขาก่อนเลย
เรียกได้ว่า เเทบจะอาบน้ำใหม่กันเลย ๕๕๕๕
จากสถานีขอนเเก่น นัสก็ต่อสองเเถวไปลงที่ บขส.ขอนเเก่น เพื่อต่อรถไปเเถวๆ อุทยานเเห่งชาติภูกระดึง
ประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า คือกว่าจะถึงก็ฟ้ามืดเลยจร้าาา ดีที่วันนี้ตรงกะวันเลยกระทง เเถวนั้นเลยมีการจัดงานวันเลยกระทง
งานลอยกระทงที่นี่คนเยอะมาก เเต่เเปลกที่บรรยากาศงานดู สนุกกันเเบบเงียบๆ ๕๕๕ ชาวบ้านที่นี่ดูน่ารัก จริงใจกันทุกคน
นัสเดินไปกินข้าวเเถวนั้น เเล้วก็เลยถือโอกาสเดินเที่ยวด้วยเลย พอดีมีเวทีประกวดนางนพมาศ ดูอยู่พักนึง เเล้วก็กลับที่พัก
ที่พักที่ว่านี่ เหมือนบ้านพักในค่ายลูกเสือ จากสภาพ น่าจะเปิดใช้ครั้งล่าสุดก็ หน้าหนาวปีที่เเล้ว ๕๕๕ หลังจากนั้นคือ ปิดตายมาจนถึงวันที่นัสเข้าไปเยือน
ภายในบ้านไม่ได้มีเพียงเเค่นัสที่อาศัยในคืนนั้น มีทั้ง กองทัพปลวก มด เเละ หอยทาก อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ๕๕๕ T T
พอนัสเข้าไป ก็ออกมาทักทายตามภาษาเจ้าบ้านที่ดีกันใหญ่ ๕๕๕
อยากจะบอกว่า น้ำเย็นมาก อาบน้ำนี่ ขนลุกเเล้วลุกอีก ซะใจดี หึหึ
เช้าวันรุ่งขึ้น.... ของจริงล่ะ วันนี้
ตื่นเช้ามา อาบน้ำ เเต่งตัว ออกมา เหมารถสองเเถวจากบริเวณนั้น ไปที่อุทยานเเห่งชาติภูกระดึง
ด้วยสีหน้าอันสดชื่น(สดเจงๆ น่ากลัวววว ๕๕๕) เตรียมพร้อมพิชิตภูกระดึงสุดๆ เหอะๆ
ที่นี่อากาศตอนเช้ากะลังดี ไม่หนาว เเต่ก็ไม่ร้อน
พอไปถึงก็เจอผู้ เตรียมพิชิต ภูกระดึง เต็มไปหมด
ตรงนั้นมีสมุดเเสดงความคิดเห้นเรื่องการสร้างกระเช้าขึ้นภูให้เขียน นัสเลยของเเสดงความคิดเห็นกะเค้าซักหน่อย อิอิ
ปัญหาเรื่อง การสร้างกระเช้า จากที่นัสได้ลองอ่านหลายๆ ความคิดเห้น ก็จะมีทั้งที่เห้นด้วย และก็ไม่
ส่วนใหญ่เเล้ว คนที่เห็นด้วยจะเป็น ผู้สูงอายุ หรือคนที่ไม่มีกำลังพอที่จะพิชิตยอดภูนี้ได้ด้วยตัวเอง
ส่วนพวกที่ไม่เห็นด้วย ก็จะเป็นวันรุ่น คนหนุ่มสาว ที่ยังมีกำลังวังชาอยู่ สามารถไปถึงข้างบนได้ ด้วยกำลังของตนเอง
แต่ในความเห็นส่วนตัวของนัสเเล้ว นัส "ไม่เห็นด้วย" กับการสร้างกระเช้าเพื่อขึ้นไปข้างบน ที่นัสไม่เห็นด้วย ไม่ใช่เพราะว่า นัสยังมีกำลังที่จะปีนขึ้นไปหรอกนะคะ นัสเเค่รู้สึกว่า ภูกระดึง มันมีเสน่ห์ของมัน เสน่ห์ที่ว่านี้ก็คือ ความท้าทาย ที่จะพิชิต ไม่ใช่พิชิตยอดภู เเต่นัสว่ามันคือการพิชิตใจตัวเองมากกว่า
ว่าเราสามารถชนะในตัวเองได้หรือป่าว นัสเห็น ผู้สูงอายุหลายๆท่าน ก็ยังสามารถ ขึ้นไปบนนั้นด้วยขาของตัวเองได้ เวลาไม่ใช่เรื่องสำคัญ ว่าเราจะถึงบนนั้นเร็วหรือช้า สิ่งที่สำคัญคือ ถึงไม่ถึงมากกว่า การเดินขึ้นภูครั้งนี้เป็นครั้งเเรกของนัส มันไม่ใช่เเค่การเดินไปเฉยๆ ให้ถึง เเต่ระหว่างเดินนั้น มันทำให้นัสคิดอะไรหลายๆอย่าง มีเวลาได้ทบทวนชีวิต ได้อยู่กะตัวเอง เชื่อเถอะค่ะ ว่าถ้าคุณได้ลองพิชิตมันด้วยตนเอง เเล้วคุณจะติดใจ อิอิ^^
เด่วไว้พรุ่งนี้มาเล่าต่อนะคะ ว่าระหว่างทางขึ้นนั้นเป็นยังไง เเละข้างบนนั้นมีอะไรบ้าง
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับการอ่าน ^^
สะพายเป้ ไต่ ภูกกระดึง 3 วัน 2 คืน ความพร้อมของร่างกายเป้นศูนย์ -*-
พอดีนัสเพิ่งได้มีโอกาสไปเที่ยว ภูกระดึง จ.เลย มาจร้าาาาา
เลยเก็บเรื่องราว เเละภาพถ่าย(สวยหรือเปล่า ช่วยตัดสินละกันนะคะ)มาฝากเพื่อนๆ ^^
การไปเที่ยวครั้งนี้ของนัส ไร้ซึ่งการเตรียมตัว ไม่ได้ฟิตร่างกายไปเลย เเม้เเต่นิด ๕๕๕
ที่จริงไม่ได้อยากทำอย่างนี้หรอก ตอนเเรกกะจะวิ่ง ฟิตร่างให้ทนถึกก่อนไปซัก 2 อาทิตย์ (ที่จริงก็ถึกอยู่เเล้วนะ ๕๕ )
มารู้ตัวอีกที วันรุ่งขึ้นก็ต้องออกเดินทางเเล้ว เลยไปมันทั้งอย่างนี้เเหละ ๕๕๕ ไหนๆก็ตั้งใจไว้เเล้วว่าจะไป
ก่อนหน้าการเดินทางหนึ่งวัน โดนเพื่อนลากไปเที่ยวสวนสนุก ไปสวนสนุก ก็สนุกจริงๆ เครื่องเล่นเค้ามีอะไร ก็เล่นไปซะเกือบหมด
เรียกได้ว่า สะบักสะบอมพอดู ๕๕๕
เช้าวันเดินทางมาถึง.......
การเดินทางครั้งนี้ นัสเดินทางไปด้วยรถไฟ
pocket money ^^
(เทคนิคการเก็บตังค์ไปเที่ยวของนัส คือ เก็บเป็นเเบงค์ 50 ไว้ คือถ้าซื้อของเเล้วได้ทอนมาเป็นเเบงค์ 50 นัสจะไม่ใช้ เก็บไว้ไปเที่ยว พอนานเข้า ก็ได้มาอย่างที่เห็นเลยจร้าาาา เพื่อนๆคนไหน อยากไปเที่ยวเเต่ไม่มีตังค์ก้อน ลองเอาวิธีนี้ไปใช้ดูก็ได้นะคะ เเล้วจะรู้ว่ามันเยี่ยมมมม ๕๕๕๕)
นั่งรถไฟไป เเบบ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง ๕๕๕๕ (เเบบฉบับรถไฟไทย )
กว่ารถไฟจะมาก็เลทเเล้ว เลยไม่คิดมาก ว่าจะถึงมะไร เหอะๆ
ขึ้นไปบนรถไฟ เจอทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ
เนื่องจากคนเยอะ นัสจึงได้ไปนั่งกะชาวโปเเลนด์คู่นึง น่ารักดี ผู้หญิงสวยมากกกก ชอบบบบบ
เค้าบอกว่า เค้ามาประเทศไทยเป็นครั้งเเรก เค้าชอบคนไทย เพราะอัธยาศัยดี ยิ้มง่าย
เจ้แกมาเที่ยว อยุธยา เห็นบอกเสร็จเเล้วจะไปต่อ ภูกระดึง อิอิ
นั่งรถไฟไปเรื่อยๆ ผ่านหลายจังหวัด แต่ละจังหวัด ของที่ขึ้นมาขายบนรถไฟก็จะเเตกต่างกันไปบ้าง สำเนียงการพูดก็เช่นกัน
ชอบฟังงงง ๕๕๕๕ สนุกดี
นั่งรถไฟผ่านสถานนีเเล้วสถานี้เล่า กว่าจะถึงสถานีปลายทางของเราวันนี้ สถานนี้รถไฟ "ขอนเเก่น" ก็ปาเข้าไป 7 ชั่วโมง ๕๕๕
เรียกได้ว่า (ตูดเเฉะกันเลยทีเดียวเชียว) หลับไป 10 ตื่น ๕๕ ตื่นสุดท้ายนี่ ถึงพอดี
อยากจะบอกว่า ฝุ่นเยอะมาก เยอะโคตร เยอะเเบบ ลงมานี่ หน้าตาเหมือนไปรบมา ผ่านศึกบางระจัน ๕๕๕ ลงมานี่หน้าดำปี๋เลย
ที่ตัวนี้ไม่ต้องพูดถึง กระเป๋าจากสีสดๆ เจอฝุ่นเข้าไป เยินค่าาาาาาา ๕๕๕๕ ลงจากรถไฟมาตรงดิ่งไปล้างหน้าล้างตา ล้างเเขน ล้างขาก่อนเลย
เรียกได้ว่า เเทบจะอาบน้ำใหม่กันเลย ๕๕๕๕
จากสถานีขอนเเก่น นัสก็ต่อสองเเถวไปลงที่ บขส.ขอนเเก่น เพื่อต่อรถไปเเถวๆ อุทยานเเห่งชาติภูกระดึง
ประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า คือกว่าจะถึงก็ฟ้ามืดเลยจร้าาา ดีที่วันนี้ตรงกะวันเลยกระทง เเถวนั้นเลยมีการจัดงานวันเลยกระทง
งานลอยกระทงที่นี่คนเยอะมาก เเต่เเปลกที่บรรยากาศงานดู สนุกกันเเบบเงียบๆ ๕๕๕ ชาวบ้านที่นี่ดูน่ารัก จริงใจกันทุกคน
นัสเดินไปกินข้าวเเถวนั้น เเล้วก็เลยถือโอกาสเดินเที่ยวด้วยเลย พอดีมีเวทีประกวดนางนพมาศ ดูอยู่พักนึง เเล้วก็กลับที่พัก
ที่พักที่ว่านี่ เหมือนบ้านพักในค่ายลูกเสือ จากสภาพ น่าจะเปิดใช้ครั้งล่าสุดก็ หน้าหนาวปีที่เเล้ว ๕๕๕ หลังจากนั้นคือ ปิดตายมาจนถึงวันที่นัสเข้าไปเยือน
ภายในบ้านไม่ได้มีเพียงเเค่นัสที่อาศัยในคืนนั้น มีทั้ง กองทัพปลวก มด เเละ หอยทาก อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ๕๕๕ T T
พอนัสเข้าไป ก็ออกมาทักทายตามภาษาเจ้าบ้านที่ดีกันใหญ่ ๕๕๕
อยากจะบอกว่า น้ำเย็นมาก อาบน้ำนี่ ขนลุกเเล้วลุกอีก ซะใจดี หึหึ
เช้าวันรุ่งขึ้น.... ของจริงล่ะ วันนี้
ตื่นเช้ามา อาบน้ำ เเต่งตัว ออกมา เหมารถสองเเถวจากบริเวณนั้น ไปที่อุทยานเเห่งชาติภูกระดึง
ด้วยสีหน้าอันสดชื่น(สดเจงๆ น่ากลัวววว ๕๕๕) เตรียมพร้อมพิชิตภูกระดึงสุดๆ เหอะๆ
ที่นี่อากาศตอนเช้ากะลังดี ไม่หนาว เเต่ก็ไม่ร้อน
พอไปถึงก็เจอผู้ เตรียมพิชิต ภูกระดึง เต็มไปหมด
ตรงนั้นมีสมุดเเสดงความคิดเห้นเรื่องการสร้างกระเช้าขึ้นภูให้เขียน นัสเลยของเเสดงความคิดเห็นกะเค้าซักหน่อย อิอิ
ปัญหาเรื่อง การสร้างกระเช้า จากที่นัสได้ลองอ่านหลายๆ ความคิดเห้น ก็จะมีทั้งที่เห้นด้วย และก็ไม่
ส่วนใหญ่เเล้ว คนที่เห็นด้วยจะเป็น ผู้สูงอายุ หรือคนที่ไม่มีกำลังพอที่จะพิชิตยอดภูนี้ได้ด้วยตัวเอง
ส่วนพวกที่ไม่เห็นด้วย ก็จะเป็นวันรุ่น คนหนุ่มสาว ที่ยังมีกำลังวังชาอยู่ สามารถไปถึงข้างบนได้ ด้วยกำลังของตนเอง
แต่ในความเห็นส่วนตัวของนัสเเล้ว นัส "ไม่เห็นด้วย" กับการสร้างกระเช้าเพื่อขึ้นไปข้างบน ที่นัสไม่เห็นด้วย ไม่ใช่เพราะว่า นัสยังมีกำลังที่จะปีนขึ้นไปหรอกนะคะ นัสเเค่รู้สึกว่า ภูกระดึง มันมีเสน่ห์ของมัน เสน่ห์ที่ว่านี้ก็คือ ความท้าทาย ที่จะพิชิต ไม่ใช่พิชิตยอดภู เเต่นัสว่ามันคือการพิชิตใจตัวเองมากกว่า
ว่าเราสามารถชนะในตัวเองได้หรือป่าว นัสเห็น ผู้สูงอายุหลายๆท่าน ก็ยังสามารถ ขึ้นไปบนนั้นด้วยขาของตัวเองได้ เวลาไม่ใช่เรื่องสำคัญ ว่าเราจะถึงบนนั้นเร็วหรือช้า สิ่งที่สำคัญคือ ถึงไม่ถึงมากกว่า การเดินขึ้นภูครั้งนี้เป็นครั้งเเรกของนัส มันไม่ใช่เเค่การเดินไปเฉยๆ ให้ถึง เเต่ระหว่างเดินนั้น มันทำให้นัสคิดอะไรหลายๆอย่าง มีเวลาได้ทบทวนชีวิต ได้อยู่กะตัวเอง เชื่อเถอะค่ะ ว่าถ้าคุณได้ลองพิชิตมันด้วยตนเอง เเล้วคุณจะติดใจ อิอิ^^
เด่วไว้พรุ่งนี้มาเล่าต่อนะคะ ว่าระหว่างทางขึ้นนั้นเป็นยังไง เเละข้างบนนั้นมีอะไรบ้าง
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับการอ่าน ^^