พ่อแม่ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กจนโต กลัวน้องจะเอาอย่าง

คือไม่อยากจะประจานตัวเองหรืออะไร แต่จะบอกว่าเราไม่ได้โลกสวยอะไร แต่อยากจะมาเล้าสู่กันฟังอาจจะเป็นตัวอย่างหรือเหตุการณ์อุทาหรณ์ให้ใครหลายๆคน เข้าเรื่องเลยนะ คือเราก็มีครอบครัวเหมือนๆกับใครทั่วไป มีพ่อแม่ พี่ เรา น้อง เราอยู่ในระดับวัยรุ่น พ่อเป็นคนที่ขยันทำงาน แต่อารมณ์รุนแรงมาก ทะเลาะกันทีใช้คำว่าบ้านแตกยังน้อยไป... บางทีแม่ก็หัวแตกโดนเย็บหลายเข็ม แล้วแต่ดวงเป็นครั้งๆไปว่ามากน้อยแค่ไหน บางทีก็โดนต่อย บางทีแม่ก็สู้แต่ก็ไม่ได้มาก สรุปก็เจ็บทั้งสอง ส่วนปัญหาก็ไม่พ้นเรื่องเงินๆทองๆ หรือไม่ก็บุคคลที่3 4 นู้นนี่นั้น แต่ ไม่ใช่กิ๊กแน่นอน แต่เรื่องด่าทอ นี้แถบจะมีทุกวัน (ที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยรอบอื่นไม่รู้เพราะไปเรียน) บางทีก็ไปทะเลาะกันให้ชาวบ้านเห็นหรือ คนที่มาบ้านเห็น พ่อเป็นคนที่ไม่แคร์คนอื่นอยู่แล้ว แต่แม่จะแคร์ เลยชอบด่า ไม่อายคนอื่นหรือไง ทำไมหน้าตัว ×××อย่างนี้ ด่าไปด่ามา สำหรับเรา โคตรใจเสีย มากๆๆ ถ้าทะเลาะกันตอนกลางคืนนี้เราจะนอนไม่หลับ ตื่นมานี้ไม่อยากไปโรงเรียนเลย ไปเรียนก็เป็นห่วงบ้าน กลัสจะะเลาะกัน ถึงพี่จะห้ามได้ ก็ไม่มาก พี่เป็นคนที่ไม่อยากยุ่ง เป็นคนเงียบๆ แต่น้องเราด้วยความเป็นเด็กจะมาห้าม เราและน้องก็เป็นคนทำแผลไป แม่ชอบบ่นทุกครั้งที่ รบ กันเสร็จว่า ทำใจไว้ สักวันแม่นไม่ไหวแม่จะไม่อยู่ เราก็ยิ่งใจเสียไปอีกดิ แบบนี้ตั่งแต่เด็กจนโตแล้ว บางทีตอนเราเด็กๆคิดอยากจะไปแจ้ง เพื่อเด็กและสตรีอยู่ ... บางทีเราก็ร้องไห้คนเดียว มันทรมานมากเลยนะ ที่ต้องแบบวันดีคืนดีพูดดีๆกัน หรือไม่ก็รอลุ้นใครจะได้แผล เราเลยไม่อยากจะคิดเรื่องอนาคตสักเท่าไหร่ เพราะถ้าที่บ้านยังเป็นแบบนี้ เราก็คงไม่มีแรงไปทำอะไร หรือพยายาม อะไร ทำไปก็ไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม ...
ถึงทุกคนที่กำลังท้อ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัว เพื่อน แฟน ครู หรือเรื่องในใจของเราเอง เราต้องอดทนเท่านั้น คำนี้ใช่ได้ดีจริง ณ จุดๆนี้ และขอให้อนาคตมันดีขึ้นกว่าเดิม และอย่าคิดจะประชดหรือฆ่าตัวตาย เราลองมาแล้วมันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมีแต่แย่ลง ...
ข่มตาลงกอดตัวเองบอกว่าจะต้องไม่เป็นไร ^^
*คือจะบอกว่า อ่านอาจจะงงบ้าง เพราะตอนพิมพ์สมองไปไวกว่ามือเลยไม่รู้ว่าตกหล่นอะไรไปบ้าง
#บางทีสมองเราก็ตันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี 😟



Thanks ขอบคุณที่อ่านค่ะ มีอะไรถามได้เน้ออ