สวัสดีเพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราเขียนกระทู้ไม่ได้ตั้งใจจะดราม่าหรืออะไร แต่แค่อยากมาราวมแชร์ประสบการณ์ความรักของเรา ซึ่งเราคิดว่าเพื่อนๆหลายคนคงเป็นแบบเรา คือ แอบรักเพื่อนนั้งเอง ก่อนอื่นเราขอใช้นามสมมุติของ เขาคนนั้นว่า เอ ล่ะกันนะค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเรา กับเอ เป็นเพื่อนสนิทกันคือ เราเริ่มรู้จักกันตั้งแต่ ป.4 เรากับ เอ ก้เรียกได้ว่าสนิทกันนะ มีอะไรก้ช่วยกัน ทำรายงานด้วยกัน เวลามีเพื่อนๆมาเล่าความลับให้เราฟัง เอ ก็จะมากวนตรีนเราให้เล่าให้มันฟังด้วย เพื่อที่มันจะได้แกล้งเพื่อน ไม่ล้อเพื่อน แต่นั้นชีวิตวัยเด็กเราก็ขำ สนุกสนาน เรานั่งด้วยกันมาตลอด สมัยนั้นเขาให้นั่งเป็นกกลุ่มเราก็นั่งเป็นกลุ่มเดียวมาโดยตลอด โดยที่ก่อนเปิดภาคเรียนเราจะรู้กันว่าเราต้องนั่งด้วยกันแต่ไม่ใช่แค่เรา 2 คนนะยังมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆอีกที่นัดกันนั่ง จนมาถึงเวลาที่เราจบ ป.6 เราแยกย้ายกันไปเรียน แต่เรากับ เอ ก็ติดต่อกันตลอด เดือนละ 2-3 ครั้ง หรือไม่ก็เดือนละครั้ง 3เดือนครั้ง โดยที่เราจะเป็นคนหยอดหาเอ แล้วเอก็โทรกลับ (แอบงก555) ตอนนั้นช่วงม.ต้นเราก้คุยกันตลอดใครเป็นไงบ้าง ว่าเป็นไง สบายดีไหม เรามีอะไรไม่สบายใจก็พูดกัน ตอนนั้นก็เหมือนเพื่อนทั่วๆไปเพราะเราค่อนข้างจะมีเพื่อนเยอะ และเพื่อนผู้ชายเราก็มีเยอะเหมือนกัน
จนม.3 เราก็ติดต่อกันมาด้วยความเป็นเพื่อน ความรู้สึกเราตอนนั้นคงเหงาๆมั่ง หรืออะไรไม่รู้ดลใจให้เราโทรหามันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้มันแปลกๆไป เรารู้สึกอยากคุยกับมันแบบจริงจัง หรือเรารู้สึกแปลกๆกะมัน อาจเพราะเราเพิ่งอกหักมามั่งเลยอยากหาที่พึ่ง แต่ก็ไม่คิดว่าจะแบบจริงจังหรืออยากเป็นแฟนอะไรนะ ช่วงนี้แบบชีวิตดราม่ามากเพราะเพิ่งเลิกยุ่งกะคนเก่าไป เลยโทรหาเอ เล่าให้มันฟังว่าเป็นไง อะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง เอก็รับฟัง เอเป็นคนที่บุคลิกร่าเริงสดใส (เวลาอยู่กับเพื่อนๆนะ) แต่มันปากเสียกะเรานิดหน่อยด้วยความที่สนิทกัน มันเลยไม่ปลอบใจพูดจาแรงๆกับเรา แต่มันก็ทำให้เราตัดใจจากอีกคนได้ แต่ด้วยเหตุนี้เอง เหตุการณ์มันเริ่มพัฒนามาเรื่อยๆ (เด่วมาเล่าต่อนะ อาบน้ำแปป ภาษาอาจจะอ่านยากไปหน่อยขอโทดด้วยน้าาค่ะ)
เกือบ 10 ปี เมื่อเพื่อนรักกลายเป็นว่ารักเพื่อน
เรื่องมีอยู่ว่าเรา กับเอ เป็นเพื่อนสนิทกันคือ เราเริ่มรู้จักกันตั้งแต่ ป.4 เรากับ เอ ก้เรียกได้ว่าสนิทกันนะ มีอะไรก้ช่วยกัน ทำรายงานด้วยกัน เวลามีเพื่อนๆมาเล่าความลับให้เราฟัง เอ ก็จะมากวนตรีนเราให้เล่าให้มันฟังด้วย เพื่อที่มันจะได้แกล้งเพื่อน ไม่ล้อเพื่อน แต่นั้นชีวิตวัยเด็กเราก็ขำ สนุกสนาน เรานั่งด้วยกันมาตลอด สมัยนั้นเขาให้นั่งเป็นกกลุ่มเราก็นั่งเป็นกลุ่มเดียวมาโดยตลอด โดยที่ก่อนเปิดภาคเรียนเราจะรู้กันว่าเราต้องนั่งด้วยกันแต่ไม่ใช่แค่เรา 2 คนนะยังมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ๆอีกที่นัดกันนั่ง จนมาถึงเวลาที่เราจบ ป.6 เราแยกย้ายกันไปเรียน แต่เรากับ เอ ก็ติดต่อกันตลอด เดือนละ 2-3 ครั้ง หรือไม่ก็เดือนละครั้ง 3เดือนครั้ง โดยที่เราจะเป็นคนหยอดหาเอ แล้วเอก็โทรกลับ (แอบงก555) ตอนนั้นช่วงม.ต้นเราก้คุยกันตลอดใครเป็นไงบ้าง ว่าเป็นไง สบายดีไหม เรามีอะไรไม่สบายใจก็พูดกัน ตอนนั้นก็เหมือนเพื่อนทั่วๆไปเพราะเราค่อนข้างจะมีเพื่อนเยอะ และเพื่อนผู้ชายเราก็มีเยอะเหมือนกัน
จนม.3 เราก็ติดต่อกันมาด้วยความเป็นเพื่อน ความรู้สึกเราตอนนั้นคงเหงาๆมั่ง หรืออะไรไม่รู้ดลใจให้เราโทรหามันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้มันแปลกๆไป เรารู้สึกอยากคุยกับมันแบบจริงจัง หรือเรารู้สึกแปลกๆกะมัน อาจเพราะเราเพิ่งอกหักมามั่งเลยอยากหาที่พึ่ง แต่ก็ไม่คิดว่าจะแบบจริงจังหรืออยากเป็นแฟนอะไรนะ ช่วงนี้แบบชีวิตดราม่ามากเพราะเพิ่งเลิกยุ่งกะคนเก่าไป เลยโทรหาเอ เล่าให้มันฟังว่าเป็นไง อะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง เอก็รับฟัง เอเป็นคนที่บุคลิกร่าเริงสดใส (เวลาอยู่กับเพื่อนๆนะ) แต่มันปากเสียกะเรานิดหน่อยด้วยความที่สนิทกัน มันเลยไม่ปลอบใจพูดจาแรงๆกับเรา แต่มันก็ทำให้เราตัดใจจากอีกคนได้ แต่ด้วยเหตุนี้เอง เหตุการณ์มันเริ่มพัฒนามาเรื่อยๆ (เด่วมาเล่าต่อนะ อาบน้ำแปป ภาษาอาจจะอ่านยากไปหน่อยขอโทดด้วยน้าาค่ะ)