ไม่ได้จะมาเรียกร้อง....แค่ขอเล่าชีวิตตัวเอง
จะว่าเก็บกดคงไม่ใช่ แค่คิดว่าเป็นลูกสาวคนหนึ่ง
แม่เป็นคนหัวโบราณมาก บอกแต่ว่าลูกสาวเป็นแค่คนนอก
มีอะไรก็ให้แต่ลูกชาย อันนี้ทำใจได้ แต่แค่เสียใจและเสีย
ความรู้สึก..... แถมจะพาซึ่งให้พี่น้องไม่ปองดองกัน เรื่องจิง
ไม่ต้องอิงนิยายใดๆ....
แม่บอกลูกสาวเป็นคนนอก ไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์สินที่พ่อและแม่
หามาได้ แต่ถ้าท่านป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
ท่านบอกจะให้ลูกสาวดูแล งงไหม ตัวพี่เองเฉยๆนะ ทำใจ
แต่ที่ทำใจไม่ได้คือ....น้องชายพี่จะฟังแม่พี่ว่าลูกสาวไม่ดี
เอาเปรียบ ทีนี้น้องชายคิด...หลานมาอยู่ด้วย ข้าวก็ต้องกิน
ต้องซื้อเงินแม่เรา...มาว่าเราที่เป็นพี่สาวว่าให้เอาลูกกลับไป
เราก็จะให้ลูกไปอยู่ด้วยแต่เด็กโตที่นี่อีกอย่างเรามาเอากลับ
แม่เราก็บอกว่าให้หลานอยู่ที่นี่กับเค้า...เรื่องกินลูกเรากินง่าย
ออกตัวให้อีก ข้าวมันกินไม่เปลืองหรอ ข้าเลี้ยงได้ให้เงินแม่ไว้
ก็ไม่เอา แต่น้องชายคิดเป็นจิงเป็นจังเวลาแม่โกรธเรา....
หาว่าเราเอาภาระมาให้...ไม่ใช่เราไม่มีบ้านอยู่แต่ลูกเราที่อยู่ที่
นั่นเอง ไปโรงเรียนสะดวก...เรื่องเยอะ ปวดหัว ทะเลาะกับน้อง
ถึงขนาดลงไม้ลงมือกัน ดิฉันโดนชก...้องไห้
แม่ก็เข้าข้างน้องชายคนเล็ก...จนพี่น้องทุกคนก็ได้แต่พูดว่า
น้องชายก็ทำเกินไปจะไปจิงจังกับทำพูดแม่ทำไมเค้าก็พูดไป
แบบนั้นแหละ...แม่ไม่รักลูกสาวฟังหูไว้หูผ่านๆไปบ้างจิงจัง
อะไรหนักหนา และพี่ชายกับน้องชายอีกคน(ไม่ใช่คนที่ชกเรา)
ก็บอกแม่ว่า...เพราะแม่เป็นสาเหตุหลัก...พอคนนี้อยู่ก็ว่าให้คนนี้
ฟัง....พอคนนี้มาเอาลูกกลับก็พูดว่า กุให้หลานอยู่อย่ามายุ่ง
กุเลี้ยงได้...รักหลานแต่ไม่รักแม่มัน
สำหรับเราเป็นลูกสาวขอจบ..ไม่ขอยุ่งเกี่ยวไม่จำเป็นไม่ขอ
ไปบ้านพ่อแม่...จำเป็นก็รีบไปรีบกลับ...พ่อแม่ตายก็ไปงาน
ทำพิธีเสร็จจะขอกลับมาอยู่เงียบๆไม่ขอยุ่งทรัพย์สมบัติ
ขออยู่แบบสบายใจ ถ้าเลือกเกิดได้ไม่ขอเกิดเป็นลูกคนจีน
มันดีที่สุดแล้ว... บั่นทอนจิตใจ ดีก็เสมอตัว ชั่วมาโดนด่ารู้ทั้งซอย
ตัวเราเองตาย....พี่น้องจะมางานศพหรือไม่...ตัวข้าพเจ้าเอง
คงไม่สามารถรับรู้แล้ว....เหนื่อยมากกับการโดนถากถาง
โดนย่ำยีความรู้สึกตลอดมา...ตั้งแต่เด็กจนโต ถ้าไม่รักดี
คงหนีออกจากบ้านนานแล้ว
แค่ระบาย....จบกันที่ ขออยู่เงียบๆ
ลูกสาวคนจีน เลือกได้ขอเลิกเป็น
จะว่าเก็บกดคงไม่ใช่ แค่คิดว่าเป็นลูกสาวคนหนึ่ง
แม่เป็นคนหัวโบราณมาก บอกแต่ว่าลูกสาวเป็นแค่คนนอก
มีอะไรก็ให้แต่ลูกชาย อันนี้ทำใจได้ แต่แค่เสียใจและเสีย
ความรู้สึก..... แถมจะพาซึ่งให้พี่น้องไม่ปองดองกัน เรื่องจิง
ไม่ต้องอิงนิยายใดๆ....
แม่บอกลูกสาวเป็นคนนอก ไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์สินที่พ่อและแม่
หามาได้ แต่ถ้าท่านป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้
ท่านบอกจะให้ลูกสาวดูแล งงไหม ตัวพี่เองเฉยๆนะ ทำใจ
แต่ที่ทำใจไม่ได้คือ....น้องชายพี่จะฟังแม่พี่ว่าลูกสาวไม่ดี
เอาเปรียบ ทีนี้น้องชายคิด...หลานมาอยู่ด้วย ข้าวก็ต้องกิน
ต้องซื้อเงินแม่เรา...มาว่าเราที่เป็นพี่สาวว่าให้เอาลูกกลับไป
เราก็จะให้ลูกไปอยู่ด้วยแต่เด็กโตที่นี่อีกอย่างเรามาเอากลับ
แม่เราก็บอกว่าให้หลานอยู่ที่นี่กับเค้า...เรื่องกินลูกเรากินง่าย
ออกตัวให้อีก ข้าวมันกินไม่เปลืองหรอ ข้าเลี้ยงได้ให้เงินแม่ไว้
ก็ไม่เอา แต่น้องชายคิดเป็นจิงเป็นจังเวลาแม่โกรธเรา....
หาว่าเราเอาภาระมาให้...ไม่ใช่เราไม่มีบ้านอยู่แต่ลูกเราที่อยู่ที่
นั่นเอง ไปโรงเรียนสะดวก...เรื่องเยอะ ปวดหัว ทะเลาะกับน้อง
ถึงขนาดลงไม้ลงมือกัน ดิฉันโดนชก...้องไห้
แม่ก็เข้าข้างน้องชายคนเล็ก...จนพี่น้องทุกคนก็ได้แต่พูดว่า
น้องชายก็ทำเกินไปจะไปจิงจังกับทำพูดแม่ทำไมเค้าก็พูดไป
แบบนั้นแหละ...แม่ไม่รักลูกสาวฟังหูไว้หูผ่านๆไปบ้างจิงจัง
อะไรหนักหนา และพี่ชายกับน้องชายอีกคน(ไม่ใช่คนที่ชกเรา)
ก็บอกแม่ว่า...เพราะแม่เป็นสาเหตุหลัก...พอคนนี้อยู่ก็ว่าให้คนนี้
ฟัง....พอคนนี้มาเอาลูกกลับก็พูดว่า กุให้หลานอยู่อย่ามายุ่ง
กุเลี้ยงได้...รักหลานแต่ไม่รักแม่มัน
สำหรับเราเป็นลูกสาวขอจบ..ไม่ขอยุ่งเกี่ยวไม่จำเป็นไม่ขอ
ไปบ้านพ่อแม่...จำเป็นก็รีบไปรีบกลับ...พ่อแม่ตายก็ไปงาน
ทำพิธีเสร็จจะขอกลับมาอยู่เงียบๆไม่ขอยุ่งทรัพย์สมบัติ
ขออยู่แบบสบายใจ ถ้าเลือกเกิดได้ไม่ขอเกิดเป็นลูกคนจีน
มันดีที่สุดแล้ว... บั่นทอนจิตใจ ดีก็เสมอตัว ชั่วมาโดนด่ารู้ทั้งซอย
ตัวเราเองตาย....พี่น้องจะมางานศพหรือไม่...ตัวข้าพเจ้าเอง
คงไม่สามารถรับรู้แล้ว....เหนื่อยมากกับการโดนถากถาง
โดนย่ำยีความรู้สึกตลอดมา...ตั้งแต่เด็กจนโต ถ้าไม่รักดี
คงหนีออกจากบ้านนานแล้ว
แค่ระบาย....จบกันที่ ขออยู่เงียบๆ