ไม่ได้ยืนยันตัวตนเลยตั้งกระทู้สนทนาไม่ได้ครับ.....ต้องขออภัย
ผมเป็นพนักงานบริษัทเอกชน เป็นผู้ชายที่หน้าตาไม่ดี แต่ด้วยความชอบคุยสนุกสนาน เฮฮา มีเพื่อนร่วมงาน รุ่นน้อง
รุ่นพี่เป็นผู้หญิงมากพอๆ กับเพื่อนผู้ชาย จึงทำให้ผมมีนิสัยเจ้าชู้ หยอดนิด แหย่หน่อยกับสาว ๆ บ้างจนทำให้มีผู้หญิงเข้ามามากมาย
ทั้งๆ ที่รู้ว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว และด้วยนิสัยที่ไม่รู้จักพอของผม
ผมคบกับแฟนมา 4 ปีกว่าตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย เราทะเลาะกันมาตลอด ส่วนมากจะเป็นเรื่องความเจ้าชู้ของผม
ทุกอย่างในชีวิตเธอ 4 ปีที่ผ่านมาคงมีแต่ความเจ็บปวดอยู่ในใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอให้อภัย ให้ผมปรับปรุงตัวทุกครั้ง
แต่ผมก็หยุดนิสัย เลว ๆ แบบนี้ไม่ได้ซักที (อาจจะมาจากความเห็นแก่ตัว)
ในที่สุดเราก็ได้แต่งงานและจดทะเบียนกันเมื่อปีที่แล้ว แต่นิสัยหรือสันดารความเจ้าชู้ของผมมันไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย
แต่เพียงแค่ไปเจอ ทานข้าว และติดต่อกันทาง Line บ้าง เพราะว่าด้วยความที่เราแต่งงานแล้ว มันทำให้เราคิดได้มาระดับนึง
มีบางครั้งที่ภรรยาผมทราบ และเราก็ทะเลาะกันตลอด ก็ด้วยความหึงหวงของเธอ เธอก็ต้องปกป้องสิ่งของของเธอ
ผมนั่งนึกถึงสิ่งที่จะทำให้ภรรยาผมมีความสุข ว่าเราจะต้องมีเธอคนเดียวให้ได้ เพราะบางครั้งผู้ชายเจ้าชู้ก็รู้สึกเหนื่อยเป็นเหมือนกัน
ต้องคอยระวังภรรยา คอยระแวงนู้นนี่นั่น ไม่เป็นตัวของตัวเอง โดยเริ่มลดจำนวนผู้หญิงที่เคยติดต่อลง เริ่มห่าง เริ่มไม่ติดต่อ เปลี่ยนเบอร์
แต่การกระทำของผมเหมือนมันสายเกินไป เธอคงเก็บความรู้สึกนี้มานาน สะสมเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิดทุกเวลา
เธอใช้เวลา 4 ปีในการประคองความรักของเรา แต่ผมกลับทำให้ทุกสิ่งมันแย่ลง เธอคงไม่ไหวกับผู้ชายอย่างผมอีกแล้ว
และสิ่งที่ย้อนกลับมาในช่วงที่ความรักของผมและภรรยากำลังอ่อนแอลง คือ ดาบที่ย้อนกลับมาสนอง
ผมทำผู้หญิงหลาย ๆ คนเจ็บไว้เยอะ จึงทำให้ถึงเวลาที่ผมต้องรับบ้าง เธอมาทราบเรื่องราวในอดีตของผมที่เธอคงรับความรู้สึก
และ ความเจ็บปวด ไม่ไหวอีกแล้ว เธอขอเลิกกับผม ผมพยายามอธิบายเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันรุนแรงกว่าครั้งที่ผ่าน ๆ มา
เธอไม่ต้องการที่จะฟังอะไรจากผมอีกแล้ว
เธอบอกว่า เธอไม่ต้องการมีชีวิตแบบนี้ เธอต้องการมีความสุขมากกว่านี้ เธอไม่เคยขออะไรผม
นอกจากสิ่งเดียว คือ ให้ผมเลิกเจ้าชู้เพียงแค่นี้ เธอถามว่าเธอขอมากไปเหรอ ผมได้แต่เงียบ.....................
จากความรักที่เธอมีให้ มันกลายเป็นความเกลียดสะสมไว้ในใจเธอตลอดเวลา
จุดจบของเรื่องราวของผู้ชายเจ้าชู้ คือ เมื่อทางผู้ใหญ่ของภรรยาผม บอกว่า สงสารภรรยาผม ทุกครั้งที่ทะเลาะกันในเวลา 4 ปี
เธอมีแต่น้ำตา อยากให้เราลองแยกกันเพื่อทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ และเพื่อความสบายใจของภรรยาผมด้วย ผมได้แต่น้อมรับทั้งน้ำตา
ผ่านมา 2 เดือนแล้ว ผมนั่งทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา คนเดียว ผมไม่เคยทำให้เธอมีความสุขเลย ผมมองข้ามเธอมาตลอด
เธอไม่เคยนอกใจผม เธอรอผม แม้ผมจะไปคบกับคนอื่น แต่ถึงวันนี้มันสายไป... ตอนนี้เธอกำลังมีความสุขในการใช้ชีวิตของเธอ
ไม่ต้องคอยมาระแวงผม ไม่ต้องมาบ่น ไม่ต้องสนใจว่าผมจะไปเจ้าชู้กับใคร ผมหวังว่าเธอจะเจอคนที่ดีกว่าผม ผมจะมองเธออยู่ห่างๆ
.................ทุกวันนี้จากผู้ชายเจ้าชู้ที่มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตตลอด ต้องมาอยู่โดดเดี่ยว ผมไม่พร้อมที่จะรับใครหรืออยากเจ้าชู้เหมือนเมื่อก่อน
การใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมันก็ไม่ได้แย่อะไร ทำไมเมื่อก่อนถึงอยากมีใครเรื่อย ๆ ไป มาคิดได้ในตอนที่เสียสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไป......
ปล. หวังว่าเธอคงจะเห็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงในตัวผม และพร้อมจะกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง
หลาย ๆ คนที่กำลังทำแบบผมอยู่ ถ้าคุณรักภรรยาคุณจริง และไม่อยากเสียเธอไป หยุดครับ....แล้วคุณจะไม่ต้องมานั่งสงสารตัวเองแบบผม
จะเป็นอย่างไรเมื่อผู้ชายเจ้าชู้ ตายเพราะความเจ้าชู้ของตัวเอง?
ผมเป็นพนักงานบริษัทเอกชน เป็นผู้ชายที่หน้าตาไม่ดี แต่ด้วยความชอบคุยสนุกสนาน เฮฮา มีเพื่อนร่วมงาน รุ่นน้อง
รุ่นพี่เป็นผู้หญิงมากพอๆ กับเพื่อนผู้ชาย จึงทำให้ผมมีนิสัยเจ้าชู้ หยอดนิด แหย่หน่อยกับสาว ๆ บ้างจนทำให้มีผู้หญิงเข้ามามากมาย
ทั้งๆ ที่รู้ว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว และด้วยนิสัยที่ไม่รู้จักพอของผม
ผมคบกับแฟนมา 4 ปีกว่าตั้งแต่ตอนเรียนมหาลัย เราทะเลาะกันมาตลอด ส่วนมากจะเป็นเรื่องความเจ้าชู้ของผม
ทุกอย่างในชีวิตเธอ 4 ปีที่ผ่านมาคงมีแต่ความเจ็บปวดอยู่ในใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า เธอให้อภัย ให้ผมปรับปรุงตัวทุกครั้ง
แต่ผมก็หยุดนิสัย เลว ๆ แบบนี้ไม่ได้ซักที (อาจจะมาจากความเห็นแก่ตัว)
ในที่สุดเราก็ได้แต่งงานและจดทะเบียนกันเมื่อปีที่แล้ว แต่นิสัยหรือสันดารความเจ้าชู้ของผมมันไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย
แต่เพียงแค่ไปเจอ ทานข้าว และติดต่อกันทาง Line บ้าง เพราะว่าด้วยความที่เราแต่งงานแล้ว มันทำให้เราคิดได้มาระดับนึง
มีบางครั้งที่ภรรยาผมทราบ และเราก็ทะเลาะกันตลอด ก็ด้วยความหึงหวงของเธอ เธอก็ต้องปกป้องสิ่งของของเธอ
ผมนั่งนึกถึงสิ่งที่จะทำให้ภรรยาผมมีความสุข ว่าเราจะต้องมีเธอคนเดียวให้ได้ เพราะบางครั้งผู้ชายเจ้าชู้ก็รู้สึกเหนื่อยเป็นเหมือนกัน
ต้องคอยระวังภรรยา คอยระแวงนู้นนี่นั่น ไม่เป็นตัวของตัวเอง โดยเริ่มลดจำนวนผู้หญิงที่เคยติดต่อลง เริ่มห่าง เริ่มไม่ติดต่อ เปลี่ยนเบอร์
แต่การกระทำของผมเหมือนมันสายเกินไป เธอคงเก็บความรู้สึกนี้มานาน สะสมเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมจะระเบิดทุกเวลา
เธอใช้เวลา 4 ปีในการประคองความรักของเรา แต่ผมกลับทำให้ทุกสิ่งมันแย่ลง เธอคงไม่ไหวกับผู้ชายอย่างผมอีกแล้ว
และสิ่งที่ย้อนกลับมาในช่วงที่ความรักของผมและภรรยากำลังอ่อนแอลง คือ ดาบที่ย้อนกลับมาสนอง
ผมทำผู้หญิงหลาย ๆ คนเจ็บไว้เยอะ จึงทำให้ถึงเวลาที่ผมต้องรับบ้าง เธอมาทราบเรื่องราวในอดีตของผมที่เธอคงรับความรู้สึก
และ ความเจ็บปวด ไม่ไหวอีกแล้ว เธอขอเลิกกับผม ผมพยายามอธิบายเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันรุนแรงกว่าครั้งที่ผ่าน ๆ มา
เธอไม่ต้องการที่จะฟังอะไรจากผมอีกแล้ว
เธอบอกว่า เธอไม่ต้องการมีชีวิตแบบนี้ เธอต้องการมีความสุขมากกว่านี้ เธอไม่เคยขออะไรผม
นอกจากสิ่งเดียว คือ ให้ผมเลิกเจ้าชู้เพียงแค่นี้ เธอถามว่าเธอขอมากไปเหรอ ผมได้แต่เงียบ.....................
จากความรักที่เธอมีให้ มันกลายเป็นความเกลียดสะสมไว้ในใจเธอตลอดเวลา
จุดจบของเรื่องราวของผู้ชายเจ้าชู้ คือ เมื่อทางผู้ใหญ่ของภรรยาผม บอกว่า สงสารภรรยาผม ทุกครั้งที่ทะเลาะกันในเวลา 4 ปี
เธอมีแต่น้ำตา อยากให้เราลองแยกกันเพื่อทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ และเพื่อความสบายใจของภรรยาผมด้วย ผมได้แต่น้อมรับทั้งน้ำตา
ผ่านมา 2 เดือนแล้ว ผมนั่งทบทวนสิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา คนเดียว ผมไม่เคยทำให้เธอมีความสุขเลย ผมมองข้ามเธอมาตลอด
เธอไม่เคยนอกใจผม เธอรอผม แม้ผมจะไปคบกับคนอื่น แต่ถึงวันนี้มันสายไป... ตอนนี้เธอกำลังมีความสุขในการใช้ชีวิตของเธอ
ไม่ต้องคอยมาระแวงผม ไม่ต้องมาบ่น ไม่ต้องสนใจว่าผมจะไปเจ้าชู้กับใคร ผมหวังว่าเธอจะเจอคนที่ดีกว่าผม ผมจะมองเธออยู่ห่างๆ
.................ทุกวันนี้จากผู้ชายเจ้าชู้ที่มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตตลอด ต้องมาอยู่โดดเดี่ยว ผมไม่พร้อมที่จะรับใครหรืออยากเจ้าชู้เหมือนเมื่อก่อน
การใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมันก็ไม่ได้แย่อะไร ทำไมเมื่อก่อนถึงอยากมีใครเรื่อย ๆ ไป มาคิดได้ในตอนที่เสียสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไป......
ปล. หวังว่าเธอคงจะเห็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงในตัวผม และพร้อมจะกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง
หลาย ๆ คนที่กำลังทำแบบผมอยู่ ถ้าคุณรักภรรยาคุณจริง และไม่อยากเสียเธอไป หยุดครับ....แล้วคุณจะไม่ต้องมานั่งสงสารตัวเองแบบผม