เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ ผมกับแฟนเราคุยกันได้ประมาณ2เดือน จากนั้นผมก็ตัดสินใจขอเธอเป็นแฟน ซึ่งเธอก็ตกลงครับ ตอนนี้ก็เป็นแฟนกันมาอาทิตย์นึงแล้ว แต่มันก็มีปัญหาบางเรื่องที่ทำให้เข้ากันไม่ได้ อาจเป็นเพราะนิสัยที่แต่ละคนก็ต่างเปลี่ยนไม่ได้ ที่จริงมันก็มีปัญหามาตลอดตั้งแต่เราคุยกันแล้ว แต่มันก็ไม่ได้รุนแรงอะไร และผมก็คิดว่าสักวันเราคงปรับตัวให้เข้ากันได้ เพราะมันเป็นปัญหาแค่เรื่องเดียวจริงๆครับ เรื่องอื่นไม่มีปัญหาอะไรเลย
จนถึงตอนนี้ที่ปัญหามันรุนแรง ผมเลยถามเธอว่ายังอยากจะคบกันเป็นแฟนอยู่อีกมั้ย เธอบอกว่าใจนึงก็อยากจะคบกัน แต่อีกใจนึงก็อยากเลิก เธอบอกว่ายังไงเราก็เข้ากันไม่ได้อยู่ดี คบกันต่อไปยังไงก็ต้องเลิกกัน ถ้าเลิกตอนนี้ก็ยังจะดีกว่า เท่าที่ผมฟังผมคิดว่าเธอคงอยากจะเลิกมากกว่าจะคบกันต่อไป
ในตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ผมไม่อยากเลิกกับเธอเลย ผมยังอยากเป็นแฟนกับเธอ ผมไม่อยากเสียเธอไป แต่ถ้าผมยื้อไว้แบบนี้เธอก็คงไม่มีความสุข ผมคงเป็นคนเห็นแก่ตัวเกินไป แต่ผมก็ยังไม่พร้อมที่จะเลิกกับเธอในตอนนี้ เราเพิ่งได้คบกันไม่นาน ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ผมอยากให้เธอ อีกหลายอย่างที่ผมอยากพาเธอไปกิน อีกหลายที่ที่ผมอยากพาเธอไปเที่ยว มีคำพูดอีกมากมายที่ผมอยากจะบอกเธอ มันเร็วเกินไป ผมยังไม่พร้อมที่จะเลิก
สุดท้ายผมก็ตัดสินใจบอกเธอว่า ผมขอเวลาถึงสิ้นเดือนนี้ อีกแค่7วัน หลังจากนี้ผมจะยอมเลิกกับเธอเอง และใน7วันนี้ผมขอเธอให้เวลากับผมเต็มที่ ผมจะพาเธอไปกินของอร่อยๆ ผมจะพาเธอไปเที่ยว ผมจะพูดทุกอย่างที่ผมอยากจะพูด ผมจะให้ในสิ่งที่ผมอยากจะให้เธอ ซึ่งเธอก็ตอบตกลงครับ
หลังจากที่เราคุยกันในคืนนั้น ผมต้องพยายามไม่คิดมาก ต้องพยายามนอนให้หลับ ผมต้องพยายามไม่ร้องไห้ ผมรู้สึกเบื่อตัวเองที่เป็นผู้ชายอ่อนแอไม่เอาไหน ทำไมผมต้องเป็นแบบนี้กับผู้หญิงที่เพิ่งคุยกันได้แค่2เดือน ทุกครั้งที่ผมคิดว่าผมเหลือเวลากับคนที่ผมรักแค่7วัน มันทำให้ผมร้องไห้เหมือนเด็กๆ ผมต้องร้องไห้ทุกครั้งที่เธอไลน์หาผม ทุกครั้งหลังจากที่เราโทรคุยกัน ผมได้แต่คิดว่าในอีก7วันหลังจากนี้มันจะไม่มีแบบนี้อีกแล้ว หลังจาก7วันนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะเป็นยังไง ผมไม่รู้ว่าหลังจากนี้ผมควรจะทำยังไงต่อไป มันเร็วเกินไป
แม้มันจะเป็นเวลาแค่ช่วงสั้นๆที่เหลืออยู่ แต่ผมก็ขอใช้เวลา7วันนี้ให้คุ้มค่าที่สุด ผมจะให้ในสิ่งที่ผู้ชายคนนึงจะให้ได้ แม้หลังจากนี้มันจะแย่สักแค่ไหน แต่อย่างน้อยผมก็ได้พยายามที่สุด และได้ทำทุกอย่างเท่าที่ผมจะทำได้แล้ว
และนับจากวันที่ผมได้ตั้งกระทู้นี้ เวลาก็ผ่านไปแล้ว2วัน มันเป็นช่วงเวลาที่แสนทรมาน มันเป็นช่วงเวลาที่ผมกินอะไรก็ไม่อร่อย และมันเป็นช่วงเวลาที่ยากจะข่มตานอน ผมได้แต่คิดว่าผมจะต้องเลิกกับเธอแล้วจริงๆ ผมจะต้องเลิกทั้งๆที่ผมยังรักเธออย่างสุดหัวใจ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ไว้มีอะไรค่อยมาเล่าให้ฟังอีก มีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครับ
เมื่อผมจะต้องบอกเลิกกับแฟน ทั้งๆที่ผมยังรักเธออยู่
จนถึงตอนนี้ที่ปัญหามันรุนแรง ผมเลยถามเธอว่ายังอยากจะคบกันเป็นแฟนอยู่อีกมั้ย เธอบอกว่าใจนึงก็อยากจะคบกัน แต่อีกใจนึงก็อยากเลิก เธอบอกว่ายังไงเราก็เข้ากันไม่ได้อยู่ดี คบกันต่อไปยังไงก็ต้องเลิกกัน ถ้าเลิกตอนนี้ก็ยังจะดีกว่า เท่าที่ผมฟังผมคิดว่าเธอคงอยากจะเลิกมากกว่าจะคบกันต่อไป
ในตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงต่อ ผมไม่อยากเลิกกับเธอเลย ผมยังอยากเป็นแฟนกับเธอ ผมไม่อยากเสียเธอไป แต่ถ้าผมยื้อไว้แบบนี้เธอก็คงไม่มีความสุข ผมคงเป็นคนเห็นแก่ตัวเกินไป แต่ผมก็ยังไม่พร้อมที่จะเลิกกับเธอในตอนนี้ เราเพิ่งได้คบกันไม่นาน ยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ผมอยากให้เธอ อีกหลายอย่างที่ผมอยากพาเธอไปกิน อีกหลายที่ที่ผมอยากพาเธอไปเที่ยว มีคำพูดอีกมากมายที่ผมอยากจะบอกเธอ มันเร็วเกินไป ผมยังไม่พร้อมที่จะเลิก
สุดท้ายผมก็ตัดสินใจบอกเธอว่า ผมขอเวลาถึงสิ้นเดือนนี้ อีกแค่7วัน หลังจากนี้ผมจะยอมเลิกกับเธอเอง และใน7วันนี้ผมขอเธอให้เวลากับผมเต็มที่ ผมจะพาเธอไปกินของอร่อยๆ ผมจะพาเธอไปเที่ยว ผมจะพูดทุกอย่างที่ผมอยากจะพูด ผมจะให้ในสิ่งที่ผมอยากจะให้เธอ ซึ่งเธอก็ตอบตกลงครับ
หลังจากที่เราคุยกันในคืนนั้น ผมต้องพยายามไม่คิดมาก ต้องพยายามนอนให้หลับ ผมต้องพยายามไม่ร้องไห้ ผมรู้สึกเบื่อตัวเองที่เป็นผู้ชายอ่อนแอไม่เอาไหน ทำไมผมต้องเป็นแบบนี้กับผู้หญิงที่เพิ่งคุยกันได้แค่2เดือน ทุกครั้งที่ผมคิดว่าผมเหลือเวลากับคนที่ผมรักแค่7วัน มันทำให้ผมร้องไห้เหมือนเด็กๆ ผมต้องร้องไห้ทุกครั้งที่เธอไลน์หาผม ทุกครั้งหลังจากที่เราโทรคุยกัน ผมได้แต่คิดว่าในอีก7วันหลังจากนี้มันจะไม่มีแบบนี้อีกแล้ว หลังจาก7วันนี้ผมไม่รู้ว่าผมจะเป็นยังไง ผมไม่รู้ว่าหลังจากนี้ผมควรจะทำยังไงต่อไป มันเร็วเกินไป
แม้มันจะเป็นเวลาแค่ช่วงสั้นๆที่เหลืออยู่ แต่ผมก็ขอใช้เวลา7วันนี้ให้คุ้มค่าที่สุด ผมจะให้ในสิ่งที่ผู้ชายคนนึงจะให้ได้ แม้หลังจากนี้มันจะแย่สักแค่ไหน แต่อย่างน้อยผมก็ได้พยายามที่สุด และได้ทำทุกอย่างเท่าที่ผมจะทำได้แล้ว
และนับจากวันที่ผมได้ตั้งกระทู้นี้ เวลาก็ผ่านไปแล้ว2วัน มันเป็นช่วงเวลาที่แสนทรมาน มันเป็นช่วงเวลาที่ผมกินอะไรก็ไม่อร่อย และมันเป็นช่วงเวลาที่ยากจะข่มตานอน ผมได้แต่คิดว่าผมจะต้องเลิกกับเธอแล้วจริงๆ ผมจะต้องเลิกทั้งๆที่ผมยังรักเธออย่างสุดหัวใจ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ ไว้มีอะไรค่อยมาเล่าให้ฟังอีก มีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยครับ