สวัสดีค่ะพี่ๆ เพื่อนๆ เป็นสมาชิกใหม่ค่ะหากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ (ยาวหน่อยนะคะ)
ความรักของเราเริ่มขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้วค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่ที่ชมรมสมัยมหาลัยค่ะ ตอนนี้เราอายุ 25 แล้วค่ะ
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไป รู้ตัวอีกที 5 ปีแล้ว 7 ปีแล้ว 8 ปีแล้ว.... แล้วมันก็จบลง
เราเริ่มตั้งแต่สมัยเขาเรียนจบใหม่ๆ นะคะ ตอนนั้นเขาต้องไปเป็นทหาร 6 เดือน ช่วงนั้นเราก็เป็นคนส่งข้าวน้ำให้ตลอด ลำบากแค่ไหนเราก็ไม่บ่น
อยากให้พี่เขามีความสุข ได้กินอาหารอร่อยๆ ต่อมา เขาได้งานทำในเมืองกรุงค่ะ สมัยนั้นเรายังเช่าหอพักอยุ่ที่รังสิต พี่เขาเพิ่งเริ่มทำงานเลยยังไม่มี
เงินพอจะเช่าหอพักได้ ประกอบกับช่วงนั้นเราคบกันได้ ประมาณปีเดียวค่ะ เราก็เลยให้เขามาอยู่กับเราโดยไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายอะไรเลย
เพราะเรา อยากช่วยเหลือ และอยากอยู่กับเขาจริงๆค่ะ บ้างครั้งเวลาเราอยู่กันช่วงสิ้นเดือนไม่มีเงินกินข้าวกัน ก็ได้แต่ต้มมาม่ากินกันสองคนค่ะ
จนพี่เขาเริ่มมีชีวิตดีขึ้น เขาย้ายเข้าไปอยู่กับเพื่อนแถวลาดพร้าว แต่เราก็ยังไปหากันได้ไปอยู่ด้วยกันได้
เขาไม่เคยมีนิสัยให้เราระแคะระคายเลยค่ะ จนกระทั่ง
วันหนึ่งเราสองคนตัดสินย้ายที่พัก ไปเช่าอยู่ที่ใหม่ที่เป็นบ้านแบ่งให้เช่า เพราะว่าเราสองคนอยากมีบ้านค่ะ แต่ด้วยกำลังทรัพย์ที่ยังไม่พร้อม
เราก็ยังเรียน โท ยังไม่จบค่ะ ไม่ได้ทำงาน จึงยังทำความฝันของเราให้เป็นจริงไม่ได้ จึงทำได้แค่เช่าบ้านไปก่อน แต่เป็นบ้านเปล่า ไม่มีเฟอร์นิเจอร์
ใดๆเลย พี่เขาเลยให้เราเป็นคนเลือกทุกอย่างเลยค่ะ ทั้ง ที่นอน เตียงนอน ตู้เสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ทุกอย่างเลยค่ะ ตอนนั้นเราคิดว่า ถ้าเรียนโทจบ จะพา
พี่เขาไปพบกับที่บ้าน แนะนำให้รู้จัก เพราะรู้สึกมั่นใจในผู้ชายคนนี้มากค่ะ
เขามีนิสัยอย่างเดียวที่ทำให้เราหงุดหงิด คือออกไปสังสรรคกับเพื่อนๆเขาแล้วชอบติดลม แต่เราก้หงุดหงิดแปปเดียว
พอเขากลับมาทุกอย่างก็หายไป เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยๆค่ะ ยอมรับค่ะว่าชอบโทรตาม 5555 เหมือนใครๆก็เป็นใช่ไหมคะ
บางครั้งเราหลุดประชดไปว่า "ถ้าเป็นอย่างนี้ เราก็ไม่รู้จะมีแฟนไปทำไม" แต่ใจเราไม่คิดเลยนะคะ
เพราะเราไม่คิดนี่แหระค่ะ กว่าจะรู้ว่าคำนี้ทำร้ายความรู้สึกเขา เราก็เสียเขาไปแล้ว
กลับมาตรงที่ เราเริ่มย้ายเข้าที่อยู่ใหม่กันนะคะ มีอาทิตย์หนึ่งเขาต้องไปทำกิจกรรม กับกลุ่มรุ่นน้องสมัยเรียนค่ะ ที่ทะเลสามวัน พอเขากลับมาก็มีการแซวกัน ในเฟสบุ๊ค โดยน้องๆกลุ่มที่เขาไปกันมานั่นแหระค่ะ เหมือนเป็นการเชียร์ระหว่าง พี่เขา(แฟนเรา) กับน้องผู้หญิงคนนึง พอเราเห็นเราก็เลยถามว่า
เรา : น้องคนนี้ใครหรอ
พี่เขา : รุ่นน้องไม่มีไร
เรา : ก็คนอื่นๆ แซวเธออ่ะ ยังไง
พี่เขา : มันก็แซวไปงั้นแหระ ไม่มีอะไร
พี่เขาบอกว่าไม่มีอะไร เราก็จบค่ะ ใจเราก็กลัวค่ะ แต่ก็จบเพราะพี่เขาพูดว่าไม่มีอะไร
แล้วเวลาก็ผ่านมาประมาณเดือนกว่าๆเกือยสองเดือนค่ะ วันนึงเราเหนื่อยจากการเรียนมารู้สึกอยากไปพักผ่อน จึงพูดขึ้นมาว่า
เรา : อยากไปเที่ยวต่างจังหวัดจัง
พี่เขา : ก็กลับบ้านสิ
ตกใจเลยค่ะที่พี่เขาพูดแบบนี้ เพราะทุกครั้งที่เราอยากไปไหน เขาจะตอบว่า "ไว้สอบเสร็จไปกัน"
กลับมาถึงบ้าน เราก็มาคิดค่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา ใจนึงก็อยากถาม แต่ก็กลัวคำตอบ แต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจถามค่ะ
เรา : มีเรื่องจะคุยด้วย แล้วเราก็พูดไปค่ะ ว่ามีอะไรรึเปล่า เราทำอะไรผิดรึเปล่า
ทำไมพี่ ถึงพูดว่าให้เรากลับบ้าน ทั้งที่ปกติจะพูดว่า ไว้สอบเส็รจไปกัน
พี่เขา : อืม...... เราไม่ได้รู้สึกรักเธอ เหมือนเดิมแล้ว
เรา : <ช็อคคคคคคคคค่าาา>
: เป็นมานานรึยัง >> ซักพักแล้ว
: ถ้าเราไม่ถามเธอจะบอกไหม >> ก็กะว่าเธอสอบเสร็จจะบอก
: เพราะน้องคนนั้นหรอ >> ไม่เกี่ยวกับใคร เกี่ยวที่เราสองคน
เราไม่อยากทะเลาะกับเธออีก เราอึดอัด เราอยากรู้ว่าถ้าไม่มีเธอเราจะเป็นไง....
คืนนั้นเราเก็บของออกมาจากเขา โดยที่เขาก็ไม่ได้ยื้อเราไว้เลยค่ะ วันนั้นเราอยู่ไม่ได้เลยค่ะ ไม่กิน ไม่นอน ร้องไห้ตาบวม เพื่อนมาอยู่ด้วยเพื่อนก็ร้องไห้กับเราค่ะ เราเสียใจมากค่ะ แล้วเราก็ง้อเขาค่ะ ถามเขาว่า เราไม่ได้เลิกกันใช่ไหมต่างๆนานา แต่คำตอบยิ่งตอกย้ำเราค่ะ
หลังจากเราออกมาจากเขาสามสี่วัน เราถามเขาว่า คุยกับใครรึยัง เขาตอบว่า ก็มีคุยๆอยู่ (น้องคนนั้นแหระค่ะ) วันนั้นเราก็ไปดูดวงค่ะ
หมอดูบอกว่า - เขาคบกันแล้ว พาเข้าบ้านแล้ว แต่เขาจะกลับมา เขาหลงเขาไม่ได้รักหรอก เขาก็ยังรักเรา-
ตอนเย็นเราเลยโทรหาเขาว่าจริงไหม เขาบอกว่า อืมลองคบกันอยู่ แต่ไม่ได้พามาบ้าน เราก็รู้สึกใจสลายเลยค่ะ
หลังจากนั้นเราก็ยังโทรหาเขา ไลน์หาเขาอยู่ค่ะ ถามเรื่องเดิมๆ บางครั้งเราเหมือนจะทำใจได้ แต่พอเราอยู่คนเดียวก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ
เขาคงเริ่มรำคาญ บอกเราว่า
ถ้าน้องมาเห็นคงไม่พอใจที่เราคุยกัน(เราก็ไม่พอใจนะ) แล้วเขาก็บอกว่า ยอมรับความจริงเถอะ มันจบแล้ว เราก็เลยถามเขาว่า เธอจะกลับมาไหม
เขาบอกว่า ตอนนี้ไม่กลับ ตอนนี้เขาเลือกน้องคนนั้น แต่อนาคตไม่รู้ (โครตเจ็บเลยค่ะ)
เขาบอกว่า ที่ผ่านมาเธอดีที่สุดสำหรับเรา
เขาบอกว่า ถ้ามีอะไรเปลี่ยนไป เขาจะโทรหาเราคนแรก
ยอมรับค่ะว่า -อยากให้เขากลับมา แต่ไม่รู้เหมือนกัน ว่าวันที่เขากลับมา เราจะยังรู้สึกเหมือนเดิมไหม กลัวเจ็บอีกค่ะ แต่ก็รอ
-เวลาเราเสียศูนย์ เราควาอะไรได้เราก็คว้าไว้ก่อน (ปกติไม่เชื่อเรื่องดวง แต่สิ่งที่หมอดูบอก เราสบายใจค่ะที่ได้ยินว่าเขาจะกลับมา)
-เราไม่โกรธ ไม่เกลียดพี่เขาเลยค่ะ
-สงสัยค่ะ ว่าน้องผู้หญิงคนนั้นเขาก็รู้ว่า พี่เขามีแฟนอยู่แล้ว แล้วทำไมยังทำ
-ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังจริงๆ
-เรางี่เง่าเอง เราทำให้เขาเสียใจจริงๆ ความผิดส่วนหนึ่งมาจากเรา
-ความเบื่อความอึดอัดของเขา คงมีจริง แต่พอมีน้องผู้หญิงเข้ามา ทำให้เขาตัดสินใจง่ายขึ้น
ผ่านมา 11 วันแล้วค่ะ ร้องไห้น้อยลงค่ะ มีเป็นช่วงๆค่ะ
ปกติสอบเสร็จจะมีคนให้โทรบอกนอกจากครอบครัว แต่ตอนนี้ไม่มี อยู่ๆน้ำตาก็ไหล
ยังคิดถึงเขาค่ะ แต่เขาคิดถึงเราบ้างไหมก็ไม่รู้ วันเวลามันเดินช้ามากเลยค่ะ
ความรักของเราจางหายไปตอนไหน?
ความรักของเราเริ่มขึ้นเมื่อ 8 ปีที่แล้วค่ะ เขาเป็นรุ่นพี่ที่ชมรมสมัยมหาลัยค่ะ ตอนนี้เราอายุ 25 แล้วค่ะ
เราก็คบกันมาเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไป รู้ตัวอีกที 5 ปีแล้ว 7 ปีแล้ว 8 ปีแล้ว.... แล้วมันก็จบลง
เราเริ่มตั้งแต่สมัยเขาเรียนจบใหม่ๆ นะคะ ตอนนั้นเขาต้องไปเป็นทหาร 6 เดือน ช่วงนั้นเราก็เป็นคนส่งข้าวน้ำให้ตลอด ลำบากแค่ไหนเราก็ไม่บ่น
อยากให้พี่เขามีความสุข ได้กินอาหารอร่อยๆ ต่อมา เขาได้งานทำในเมืองกรุงค่ะ สมัยนั้นเรายังเช่าหอพักอยุ่ที่รังสิต พี่เขาเพิ่งเริ่มทำงานเลยยังไม่มี
เงินพอจะเช่าหอพักได้ ประกอบกับช่วงนั้นเราคบกันได้ ประมาณปีเดียวค่ะ เราก็เลยให้เขามาอยู่กับเราโดยไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายอะไรเลย
เพราะเรา อยากช่วยเหลือ และอยากอยู่กับเขาจริงๆค่ะ บ้างครั้งเวลาเราอยู่กันช่วงสิ้นเดือนไม่มีเงินกินข้าวกัน ก็ได้แต่ต้มมาม่ากินกันสองคนค่ะ
จนพี่เขาเริ่มมีชีวิตดีขึ้น เขาย้ายเข้าไปอยู่กับเพื่อนแถวลาดพร้าว แต่เราก็ยังไปหากันได้ไปอยู่ด้วยกันได้
เขาไม่เคยมีนิสัยให้เราระแคะระคายเลยค่ะ จนกระทั่ง
วันหนึ่งเราสองคนตัดสินย้ายที่พัก ไปเช่าอยู่ที่ใหม่ที่เป็นบ้านแบ่งให้เช่า เพราะว่าเราสองคนอยากมีบ้านค่ะ แต่ด้วยกำลังทรัพย์ที่ยังไม่พร้อม
เราก็ยังเรียน โท ยังไม่จบค่ะ ไม่ได้ทำงาน จึงยังทำความฝันของเราให้เป็นจริงไม่ได้ จึงทำได้แค่เช่าบ้านไปก่อน แต่เป็นบ้านเปล่า ไม่มีเฟอร์นิเจอร์
ใดๆเลย พี่เขาเลยให้เราเป็นคนเลือกทุกอย่างเลยค่ะ ทั้ง ที่นอน เตียงนอน ตู้เสื้อผ้า ผ้าปูที่นอน ทุกอย่างเลยค่ะ ตอนนั้นเราคิดว่า ถ้าเรียนโทจบ จะพา
พี่เขาไปพบกับที่บ้าน แนะนำให้รู้จัก เพราะรู้สึกมั่นใจในผู้ชายคนนี้มากค่ะ
เขามีนิสัยอย่างเดียวที่ทำให้เราหงุดหงิด คือออกไปสังสรรคกับเพื่อนๆเขาแล้วชอบติดลม แต่เราก้หงุดหงิดแปปเดียว
พอเขากลับมาทุกอย่างก็หายไป เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยๆค่ะ ยอมรับค่ะว่าชอบโทรตาม 5555 เหมือนใครๆก็เป็นใช่ไหมคะ
บางครั้งเราหลุดประชดไปว่า "ถ้าเป็นอย่างนี้ เราก็ไม่รู้จะมีแฟนไปทำไม" แต่ใจเราไม่คิดเลยนะคะ
เพราะเราไม่คิดนี่แหระค่ะ กว่าจะรู้ว่าคำนี้ทำร้ายความรู้สึกเขา เราก็เสียเขาไปแล้ว
กลับมาตรงที่ เราเริ่มย้ายเข้าที่อยู่ใหม่กันนะคะ มีอาทิตย์หนึ่งเขาต้องไปทำกิจกรรม กับกลุ่มรุ่นน้องสมัยเรียนค่ะ ที่ทะเลสามวัน พอเขากลับมาก็มีการแซวกัน ในเฟสบุ๊ค โดยน้องๆกลุ่มที่เขาไปกันมานั่นแหระค่ะ เหมือนเป็นการเชียร์ระหว่าง พี่เขา(แฟนเรา) กับน้องผู้หญิงคนนึง พอเราเห็นเราก็เลยถามว่า
เรา : น้องคนนี้ใครหรอ
พี่เขา : รุ่นน้องไม่มีไร
เรา : ก็คนอื่นๆ แซวเธออ่ะ ยังไง
พี่เขา : มันก็แซวไปงั้นแหระ ไม่มีอะไร
พี่เขาบอกว่าไม่มีอะไร เราก็จบค่ะ ใจเราก็กลัวค่ะ แต่ก็จบเพราะพี่เขาพูดว่าไม่มีอะไร
แล้วเวลาก็ผ่านมาประมาณเดือนกว่าๆเกือยสองเดือนค่ะ วันนึงเราเหนื่อยจากการเรียนมารู้สึกอยากไปพักผ่อน จึงพูดขึ้นมาว่า
เรา : อยากไปเที่ยวต่างจังหวัดจัง
พี่เขา : ก็กลับบ้านสิ
ตกใจเลยค่ะที่พี่เขาพูดแบบนี้ เพราะทุกครั้งที่เราอยากไปไหน เขาจะตอบว่า "ไว้สอบเสร็จไปกัน"
กลับมาถึงบ้าน เราก็มาคิดค่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา ใจนึงก็อยากถาม แต่ก็กลัวคำตอบ แต่สุดท้ายเราก็ตัดสินใจถามค่ะ
เรา : มีเรื่องจะคุยด้วย แล้วเราก็พูดไปค่ะ ว่ามีอะไรรึเปล่า เราทำอะไรผิดรึเปล่า
ทำไมพี่ ถึงพูดว่าให้เรากลับบ้าน ทั้งที่ปกติจะพูดว่า ไว้สอบเส็รจไปกัน
พี่เขา : อืม...... เราไม่ได้รู้สึกรักเธอ เหมือนเดิมแล้ว
เรา : <ช็อคคคคคคคคค่าาา>
: เป็นมานานรึยัง >> ซักพักแล้ว
: ถ้าเราไม่ถามเธอจะบอกไหม >> ก็กะว่าเธอสอบเสร็จจะบอก
: เพราะน้องคนนั้นหรอ >> ไม่เกี่ยวกับใคร เกี่ยวที่เราสองคน
เราไม่อยากทะเลาะกับเธออีก เราอึดอัด เราอยากรู้ว่าถ้าไม่มีเธอเราจะเป็นไง....
คืนนั้นเราเก็บของออกมาจากเขา โดยที่เขาก็ไม่ได้ยื้อเราไว้เลยค่ะ วันนั้นเราอยู่ไม่ได้เลยค่ะ ไม่กิน ไม่นอน ร้องไห้ตาบวม เพื่อนมาอยู่ด้วยเพื่อนก็ร้องไห้กับเราค่ะ เราเสียใจมากค่ะ แล้วเราก็ง้อเขาค่ะ ถามเขาว่า เราไม่ได้เลิกกันใช่ไหมต่างๆนานา แต่คำตอบยิ่งตอกย้ำเราค่ะ
หลังจากเราออกมาจากเขาสามสี่วัน เราถามเขาว่า คุยกับใครรึยัง เขาตอบว่า ก็มีคุยๆอยู่ (น้องคนนั้นแหระค่ะ) วันนั้นเราก็ไปดูดวงค่ะ
หมอดูบอกว่า - เขาคบกันแล้ว พาเข้าบ้านแล้ว แต่เขาจะกลับมา เขาหลงเขาไม่ได้รักหรอก เขาก็ยังรักเรา-
ตอนเย็นเราเลยโทรหาเขาว่าจริงไหม เขาบอกว่า อืมลองคบกันอยู่ แต่ไม่ได้พามาบ้าน เราก็รู้สึกใจสลายเลยค่ะ
หลังจากนั้นเราก็ยังโทรหาเขา ไลน์หาเขาอยู่ค่ะ ถามเรื่องเดิมๆ บางครั้งเราเหมือนจะทำใจได้ แต่พอเราอยู่คนเดียวก็เป็นเหมือนเดิมค่ะ
เขาคงเริ่มรำคาญ บอกเราว่า
ถ้าน้องมาเห็นคงไม่พอใจที่เราคุยกัน(เราก็ไม่พอใจนะ) แล้วเขาก็บอกว่า ยอมรับความจริงเถอะ มันจบแล้ว เราก็เลยถามเขาว่า เธอจะกลับมาไหม
เขาบอกว่า ตอนนี้ไม่กลับ ตอนนี้เขาเลือกน้องคนนั้น แต่อนาคตไม่รู้ (โครตเจ็บเลยค่ะ)
เขาบอกว่า ที่ผ่านมาเธอดีที่สุดสำหรับเรา
เขาบอกว่า ถ้ามีอะไรเปลี่ยนไป เขาจะโทรหาเราคนแรก
ยอมรับค่ะว่า -อยากให้เขากลับมา แต่ไม่รู้เหมือนกัน ว่าวันที่เขากลับมา เราจะยังรู้สึกเหมือนเดิมไหม กลัวเจ็บอีกค่ะ แต่ก็รอ
-เวลาเราเสียศูนย์ เราควาอะไรได้เราก็คว้าไว้ก่อน (ปกติไม่เชื่อเรื่องดวง แต่สิ่งที่หมอดูบอก เราสบายใจค่ะที่ได้ยินว่าเขาจะกลับมา)
-เราไม่โกรธ ไม่เกลียดพี่เขาเลยค่ะ
-สงสัยค่ะ ว่าน้องผู้หญิงคนนั้นเขาก็รู้ว่า พี่เขามีแฟนอยู่แล้ว แล้วทำไมยังทำ
-ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังจริงๆ
-เรางี่เง่าเอง เราทำให้เขาเสียใจจริงๆ ความผิดส่วนหนึ่งมาจากเรา
-ความเบื่อความอึดอัดของเขา คงมีจริง แต่พอมีน้องผู้หญิงเข้ามา ทำให้เขาตัดสินใจง่ายขึ้น
ผ่านมา 11 วันแล้วค่ะ ร้องไห้น้อยลงค่ะ มีเป็นช่วงๆค่ะ
ปกติสอบเสร็จจะมีคนให้โทรบอกนอกจากครอบครัว แต่ตอนนี้ไม่มี อยู่ๆน้ำตาก็ไหล
ยังคิดถึงเขาค่ะ แต่เขาคิดถึงเราบ้างไหมก็ไม่รู้ วันเวลามันเดินช้ามากเลยค่ะ