มันอาจจะยาวไปนิดนึง แต่ขอแค่พื้นที่เล็กๆให้หนูได้ระบาย หนูไม่ไดจะล่วงเกินหรือพูดไม่ดีใส่ผู้มีพระคุณของหนู หนูเป็น้ด็ก ม. 2 และ้เป็นลูกครึ่งเยอรมัน-ไทย พ่อกับแม่หนูแยกกันอยู่ พ่ออยู่เยอรมันค่ะ ปีนึงจะมาหาครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น ถ้ามาท่านก็อยู่แค่ไม่กี่อาทิตย์ แม่หนูไม่ได้ทำงานอะไร พ่อส่งเงินมาให้ตลอด ครอบครัวหนูอาจจะสบาย แต่มันไม่อบอุ่นเอาซะเลย มันเริ่มตั้งแต่ตอนที่หนูอยู่ ป.6 หนูเป็นเด็กห้องที่จะเรียนหนักมากกว่าเด็กห้องอื่น ปกติหนูไม่ค่อยคิดอะไรมาก ทำให้มีสมาธิในการเรียนพอสมควร แต่อยู่มาวันนึง คุณแม่พาคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้าน ตอนแรกหนูคิดว่าเขาเป็นแขก เพราะแม่หนูรู้จักคนเยอะ แต่เขามาอยู่บ้านหลังเดียวกับหนูเป็นเดือนๆ หนูยังเด็กมากค่ะ ไม่รู้หรอกว่าเขามีความสัมพันธ์กับแม่ยังไง และหนูคิดเสมอว่าแม่รักพ่อคนเดียว เขาอาศัยอยู่ด้วยประมาณ 7 เดือน (พ่อแท้ๆของหนูยังไม่ได้มาเยี่ยม แต่ติดต่อกับแม่ตลอด) แม่เริ่มบอกให้หนูเรียกเขาว่า พ่อ ตอนนั้นหนูไม่ยอมเรียกค่ะ หนูไม่พูดอะไรได้แต่เงียบ แล้วไม่นาน เขาก็เริ่มแสดงความไม่พอใจใส่หนู เขาหอมแก้มแม่ต่อหน้าหนู(เป็นครั้งแรกที่เห็น) ตอนนั้นสีหน้าเขาดูเหยียดหยามหนูมาก แม่ไม่ได้มองมาทางหนูเลยได้แต่หัวเราะ หนูรับไม่ได้เลยวิ่งไปในห้องน้ำแลเวขังตัวเองไว้ ซักพักแม่ก็มาเคาะประตูห้องน้ำ บอกให้หนูออกมา หนูเงียบไม่ตอบอะไร แล้วแม่ก็ใช้กุญแจสำรองไขเข้ามาพาหนูออกไป พอหนูเห็ยหน้าแม่ หนูก็ร้องไห้อย่างหนัก แม่ได้แต่เงียบแล้วนั่งอยู่ข้างๆหนู และเขามาเห็นมาอยู่กับหนู ก็ตวาดใส่ หนูจำได้ขึ้นใจจนถึงทุกวันนี่ว่า จะเลือกกูหรือเลือกลูก แม่เงียบและหนูก็เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา เขาเลยตวาดใส่หนูอีกว่า มองหน้าหาพ่อหรอ หนูเลยก้มหน้าลงเพราะหนูกลัว แม่นั่งกับหนูต่อแล้วเขาเดินหายเข้าไปในบ้าน พอหนูเริ่มหยุดร้องไห้แต่ก็ตามเข้าไปหาเขาในบ้าน ผ่านวันนั้นไปเดือนกว่า หนูเริ่มเปลี่ยนไปในหลายๆอย่าง หนูเริ่มแสดงอาการไม่พอใจเขาอย่างชัดเจน และหนูบอกกับแม่ว่า อยากให้เขาออกไป แม่ไม่ได้พูดอะไรแต่บอกหนูว่า แม่เลือกลูกเสมอ หนูจึงไม่ทำอะไรให้ท่านคิดมากและไม่กวนใจเขาอีก. ดขาอาศัยอยู่ด้วยได้ปีกว่าๆ จนกระทั่งคุณพ่อมาเที่ยวหาอย่างเคยแต่ดูเหมือนท่านจะไม่ได้บอกคุณแม่ล่วงหน้า มาบอกก็ตอนโทรให้แม่มารับที่สถานีขนส่ง แม่ตกใจมากแต่รีบบอกให้เขาออกไปอยู่ที่โรงแรมก่อน ตอนนั้นเหมือนว่าจะทะเลาะกันแต่สุดท้ายเขาก็ยอมไป แล้วแม่ก็รีบพาหนูไปรับพ่อ วันนั้นหนูมองหน้าพ่อไม่ติดเลย เพราะหนูเข้าใจความสัมพันธ์ของเขากับแม่แล้ว แต่คุณพ่อกลับไม่รู้อะไรเลยว่าแม่ทำอะไร พอตกกลางคืน พ่อจับได้ทันทีว่าแม่พาใครเข้ามาอยู่ด้วย หนูก็ไม่รู้ว่าทำไมเพราะนอนอยู่อีกห้อง พวกท่านทะเลาะกันเสียงดังมาก แม่ทนไม่ไหวขับรถออดไปจากบ้าน(น่สจะไปหาเขา) คืนนั้นหนูได้แต่นั่งอยู่กลางบ้านและเงียบ หนูร้องไห้ไม่ออกเลย คุณพ่อก็ร้องไห้แล้วเดทนเข้ามากอดหนู หนูไม่พูดอะไรและไม่ได้ร้องไห้ ถาพที่หนูเห็นมเนเกินกว่าหนูจะรับไหวแล้ว คุณพ่อผลักแม่ ล้มลงกับพื้น . ซักพักท่านก็ผละออกไปแล้วโทรให้คุณตามารับหนูไปอยู่ด้วยคืนนึง หนูก็เงียบแต่ในใจหนูรับไม่ได้เลย วันต่อมาหนูก็ไปโรงเรียนตามปกติแต่หนูเรียนไม่รู่เรื่องเลย คนูเห็นว่าหนูไม่ไหวบอกให้หนูกลับบ้านแต่หนูก็ไม่อยากกลับและร้องไห้ ครูคงจะเข้าใจว่าหนูมีเรื่องอะไรก็เลยให้หนูไปนอนที่ห้องพยาบาลจนกว่า รร.จะเลิก พอหนูกลับมาถึงบ้านตา ตาก็พาหนูมาส่งที่บ้าน แต่พอมาถึง คุณพ่อก็ไม่อยู่แล้ว หนูดันมาเจอคุณแม่กับเขาแทน หนูไม่ได้ไหว้ท่านเหมือนทุกที เดินเข้าห้องไปแบบไม่สนใจใครเลยค่ะ รวมๆแล้วเขาก็มาอยู่ด้วยประมาณปีกับสองสามเดือน แต่ก็เลิกกันไปเพราะตากับยายบังคับให้เลิกเพราะสงสารหนู ตอนนั้นหนูก็กำลังจะเข้า ม.1 แม่บังคับให้หนูเข้าโรงเรียนใกล้บ้าน หนูก็เข้า และมันก็เกิดขึ้นอีก แม่พาคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านอีกแล้ว ตอนนั้นหนูจำสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ได่เลยค่ะ หนูเลยไม่เครียดอะไรไม่คิดมากด้วย แต่กลับมาคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านทุกเดือน บางครั้งก็สองเดือน และแม่มักจะมารับหนูที่โรงเรียนพร้อมกับคนแปลกหน้าพวกนั้น เพื่อนๆถามตลอดว่าพวกเขาเป็นพ่อหนูหรอ หนูก็จะตอบไปว่า ใช่ จริงๆหนูไม่ได้จะตอบแบบนี้แต่เพราะเวลามีป้าหรือแม่เพื่อนถามว่าคนแปลกหน้าคนนี้เป็นพ่อหนูหรอ แม่มักจะตอบว่า ใช่ ตลอด. แต่หนูมีเพื่อนสนิทคนนึง เขาเคยบอกกับหนูว่า อย่าไปเล่าเรื่องครอบครัวให้ใครฟังง่ายๆ เดี๋ยวเขาจะมองแม่หนูไม่ดี ตอนนั้นหนูไม่เข้าใจว่าทำไมพูดแบบนั้นแต่ก็รับปากไป ชีวิตหนูมันแย่มากเลย หนูเหมือนอยู่ตัวคนเดียว แม่ไปดูแลคนแปลกหน้าพวกนั้นจนไม่สนใจหนู มการเรียนหนูเริ่มตกต่ำเพราะหนูเริ่มปล่อย หนูไม่รู้ว่าคงรทำยังไงต่อไปดี แม่เริ่มไม่พอใจกับการเรียนของหนู ท่านด่าทออย่างไม่เคยมาก่อน แต่หนูก็ไม่สนใจค่ะ หนูเริ่มรู้อะไรมากกว่าที่เด็กคนอื่นๆรู้ เห็นมากกว่าที่เด็กคนอืานเห็น บางครั้งเห็นคนแก้ผ้าเดินไปหาในห้องแม่ บางครั้งเห็นพวกเขาจูบกัน และในช่วงเวลานั้นหนูก็จำได้ทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ทั้งเรื่องตอน ป.6 ด้วย ผ่านไปจนตอนนี้หนูอยู่ ม.2 เทอม2 แล้ว หนูไม่เจอพ่อของหนูเลย เขาหายไปตัเงแต่วันนั้นแต่หนูยังได้รับจดหมายจากเขา เขาจะส่งเงินมาทางไปรษณีย์ทุกเดือน ทำให้หนูรู้ว่สเขายังห่วงหนูอยู่ แต่ขณะเดียงกัน แม่ก็พาคนแปลกหน้ามาอยู่ด้วยบ่อยๆเหมือนเดิม หนูไม่สนใจเลยค่ะ หนูห่วงแม่แต่ตอนนี้หนูยังห้ามไม่ได้ แม่คงไม่ฟังเด็กแบบหนู ทั้งหมดที่เล่ามา หนูแค่อยากจะรู้ว่า แม่หนูเป็นผู้หญิงแบบนั้นรึเปล่า เพราะมีเพื่อนคนนึงเขาก็สนิทกับหนูเหมือนกัน เขารู้เรื่องครอบครัวหนูพอสมควรเพราะบางครั้งเวลากนูเครียดๆ หนูก็เล่า เขาก็พูดว่า อย่าคิดมาก แม่กุก็เคยเกือบโดนจับไปขายตัวเหมือนกัน มันหมายความว่ายังไง ทำไมต้องเอามาเปรียบเทียบแบบนั้น.
แม่เป็นผู้หญิง(อย่างว่า)รึเปล่า