เกริ่นนำก่อนว่า เราเพิ่งโดนแฟนบอกเลิกไปค่ะ
ส่วนสาเหตุที่เลิกกัน สรุปง่ายๆ คือแฟนเค้ากลับไปหาคนเก่าของเค้า
เอาแค่นั้นแล้วกันนะ ถ้ารายละเอียดเดี๋ยวมันจะดราม่ามากไป

พูดถึงเรื่องเสียใจร้องไห้อะไรต่างๆนานา มันก็ต้องมีกันบ้างอยู่แล้ว
เราผ่านจุดที่สติแตก ร้องไห้ ขับรถไปเรื่อยเปื่อย นอนไม่หลับ...
สารพัดมาแล้ว จนมาถึงจุดนึงที่เราจะคิดได้เองว่า..
"พอเถอะ พอได้แล้วมั้ง"

ต้องบอกก่อนว่าส่วนหนึ่งที่ทำให้ทำใจได้ค่อนข้างเร็ว
เพราะว่าเราเป็นคนมองในแง่บวกเสมอ ไม่ค่อยโกรธใคร
และเรารู้สึกได้ถึงความห่างระหว่างกันก็เตรียมใจเอาไว้เนิ่นๆ
อีกอย่างเค้าบล๊อคทุกช่องทางการสื่อสารที่จะติดต่อกันได้
ทั้ง Facebook line มันก็ทำให้ไม่ต้องเห็นกันอีก

-เริ่มจากสิ่งใกล้ตัว-
เราเป็นคนติดโทรศัพท์มาก ของใกล้ตัวก็คือโทรศัพท์นี่แหละ
ก็เริ่มจากของใกล้ๆ เปิดดูทีไรก็ช้ำ นั่งลบค่ะ ลบมันให้หมด
เราลบๆๆ ไม่รู้กี่ร้อยรูปที่เป็นความทรงจำระหว่างกัน
จากโทรศัพท์เรา ก็ลบลามไปถึงในโซเชี่ยลต่างๆของเรา
ในคอม ในทุกๆที่ เราตามลบจนหมด



-ต่อด้วยสิ่งรอบข้าง-
จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่คุยกันคือ เค้าบอกว่าจะโอนตัง
ที่ติดเราไว้มาคืน(จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้) และเค้าบอกว่า
ของๆเค้าที่อยู่ที่ห้องเรา ให้เราทิ้งไปเลยก็ได้ไม่ต้องเอาไปคืน
เราก็จัดให้ค่ะ กวาดของทุกอย่างทิ้งหมด ตั้งแต่ของใช้ แปรงสีฟัน
จนไปถึงเสื้อผ้า แว่นตา รองเท้า เราเอาไปทิ้งหมด
ทิ้งไวมากจริงๆ เก็บทั้งในห้องในรถ หมดสิ้น

-เริ่มหัดทำอะไรด้วยตัวเอง-
เมื่อไม่มีใครแล้วอะไรๆ ก็ต้องทำให้ได้ด้วยตัวเอง
คือบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องง่ายๆ
ทำไมบางเรื่องเราทำเองไม่ได้รึไง?
เพราะแต่ก่อนมีความเคยชินไง ทำอะไรด้วยกันตลอด

เริ่มจากเราหัดไปไหนมาไหนคนเดียวก่อน
เราขับรถไม่ค่อยเก่ง แถมจอดรถไม่เป็นอีกต่างหาก
แต่ก่อนไปห้าง หรือว่าไปไหน เค้าจะเป็นคนจอดรถให้เรา
แต่มาตอนนี้ เราดีใจนะ เราจอดรถเองได้แล้ว
ถึงจะช้า หรือ จอดไม่สวย แต่มันก็ได้ทำเอง
มีเฉี่ยวฟุตบาทไปบ้างก็ไม่เป็นไร มันคือประสบการณ์

เราขับรถไปซื้อเครื่องปริ๊นเอง อันนี้ครั้งแรก
แบกเครื่องปริ๊น 7กิโล ขึ้นห้อง 3 ชั้น
ชิวๆมาก เราถึก 55555



ต่อมา เราอยากได้ชั้นหนังสือค่ะ ก็ขับรถไปโลตัส
จอดรถเองอีกตามเคย คราวนี้ยากหน่อยเพราะ
ชั้นหนังสือหนัก 19 กิโล ขึ้นหอ 3 ชั้นเหมือนเดิม
อันนี้แทบตายค่ะ มือไม้ช้ำบางได้แผลบ้างเหมือนกัน



แบกขึ้นมาได้ ก็มานั่งประกอบๆไปตามแบบค่ะ
สำเร็จเหมือนกัน




-ห้องใหม่ชีวิตใหม่-
เป็นโชคดีอย่างนึงที่เราย้ายหอใหม่พอดี ตอนก่อนเลิกกัน
ก็เหมือนเป็นโอกาสดีๆให้เราได้เริ่มสิ่งใหม่ๆ ถึงของใช้
บางอย่างที่มันอาจจะทำให้นึกถึงเค้า เสื้อตัวเดิม
หมอนใบเดิม ผ้าห่มผืนเดิม เราไม่ได้เก็บมันไปให้พ้นตานะ
เราทนอยู่กับสิ่งเดิมๆได้ เพราะสิ่งที่กำลังจะเปลี่ยนไปคือ
ความรู้สึกของตัวเราเอง
เริ่มง่ายๆ แค่จัดห้องใหม่ ทำมันให้ดี ทำไปทำมายุ่งๆ
เข้าไว้ มันก็ทำให้เราไม่คิดถึงเค้าได้เหมือนกัน

ชั้นหนังสือใหม่ค่ะ ที่ไปซื้อมาก็จัดเรียบร้อย



ต่อด้วยจัดเตียงซะบ้าง ให้ดูเข้าที
หลังจากนี้ต้องนอนคนเดียว แต่ก็โอเค



-ความรับผิดชอบในสิ่งที่สร้าง-
เราว่าหลายคนพอตอนคบกับแฟน
อาจจะมีเลี้ยงสัตว์ด้วยกันสักชนิด
เราก็มีค่ะ เราเลี้ยงแมว จริงๆก็เป็นแมวเรานี่แหละ
แต่ผลัดกันเลี้ยงเวลาเราไม่อยู่หลายๆวัน
บางคนยิ่งเห็นยิ่งเจ็บ เอาแมวไปทิ้งไปปล่อย
ยกให้คนอื่น พูดเลยว่าอย่าทำนะคะ
น้องแมวไม่เกี่ยว ไม่รู้เรื่องไรด้วย
ยังไงเราก็ต้องรับผิดชอบ เลี้ยงต่อไปให่ได้
แมวอยู่กับเรา เป็นกำลังใจให้เราด้วยซ้ำ



ลูกชายสุดที่รัก หน้าเหวี่ยง



-โฟกัสกับหน้าที่ของตัวเอง-
ยอมรับเลยว่า ช่วงเลิกกันแรกๆ ดราม่าประสาทเสียมาก
ตอนนี้เราเรียน ป.โท อยู่ ตอนแรกแทบอยากจะเลิก
เรียนเลยด้วยซ้ำ กำลังใจหายไปหมด
แต่ในทางกลับกัน มันทำให้คิดได้ว่าสิ่งที่
สำคัญมากที่สุดก็คืออนาคตของเรา
เริ่มใหม่ก็ต้องทำอนาคตให้ให้ดี
เรากลับมามีกำลังใจเรียนอีกครั้ง (แต่ความขยันเท่าเดิม 5555)
กลับมายิ้มแย้ม เฮฮา มีแรงนั่งเขียนวิจัย
เลิกร้องไห้ วิจัยดูน่าจะเครียดกว่าเยอะ

มีผู้ช่วย (ป่วน) วิจัยด้วย



-เวลาว่างอย่าฟุ้งซ่าน-
ความเหงาเข้ามาเสมอ เมื่อต้องอยู่คนเดียว
เราพยายามหาอะไรทำให้ว่างน้อยที่สุด
เล่นกับแมว อ่านหนังสือ แก้วิจัย
ดูหนัง ฟังเพลง สังสรรค์บ้าง
ช่วยได้เยอะเลยค่ะ




สุดท้ายนี้ เราก็ยังใช้ชีวิตของเราตามปกติ แค่ไม่มีเค้าอีกแล้ว
ตอนนี้ก็ยังไม่ 100% หรอกค่ะ ที่จะทำใจได้สนิท
แต่ก็ดีขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก มีนึกถึงบ้าง
แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
ต่อจากนี้ "เราทำชีวิตของเราให้ดี ดีกว่านะ"

เราเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ
เดี๋ยวเรื่องร้ายมันก็จะกลายเป็นแค่ประสบการณ์
มองหาความสุขในความทุกข์ที่เผชิญ
แล้วก้าวข้ามผ่านมันไป

"เราจะยืนเคียงข้างกันนะ"