เราไม่เข้าใจคนที่บ้านเลย อย่าหาว่าเราเอาพ่อแม่มานินทาเลยนะคะ เราก็แค่อยากระบายเพราะเราไม่เข้าใจว่าเขาต้องการแบบไหน
เรากินๆๆจนอ้วน น้ำหนักขึ้นมา 60 กว่าจาก 45 เขาก็บอกว่าลดน้ำหนักบ้างเถอะอ้วนไปแล้ว จุดเริ่มต้นคือวันนั้นที่เราจะกินข้าวเหนียวลำไยแล้วจะขูดมะพร้าวอ่อนใส่ แม่ก็บอกว่าหยุดกินบ้างเถอะดูตัวเองบ้าง
อ่ะ เราก็เลยตั้งใจจะลดน้ำหนักวันนั้นเลย ความเชื่อผิดๆนั่นแหละค่ะ ‘ลดน้ำหนัก’ ไม่ได้ ‘ลดความอ้วน’ อาทิตย์แรกเรากินแต่ผักผลไม้ ไม่กินข้าวเลย เนื้อยังไม่กิน ผักผลไม้จนตาลาย มึนๆงงๆ หงุดหงิด จะออกกำลังกายก็ไม่มีแรง น้ำหนักลดค่ะแต่โทรมอย่างเลวร้ายมาก ตัวก็เท่าเดิมไม่เห็นเล็กลง น้ำหนักลดลงก็เพราะไม่กินอะไร เขาก็เลยบอกเราว่า ‘ค่อยเป็นค่อยไปอย่าใจร้อน’
เราก็ปรับแผนใหม่เปลี่ยนมากินปกติ น้ำหนักค่อยๆลดจะไม่ฮวบฮาบเหมือนตอนแรกแต่ที่ลดคือลดจริงๆไม่ใช่แค่ลดเพราะไม่กินอะไร ลดทีละนิดทีละนิดหน่อยแต่เราก็ดีใจสุด อีกอย่างเราควบคุมอาหารการกินแล้วพอเราพยายามควบคุมอาหาร เขาก็ซื้อนั่นซื้อนี่มาใส่ตู้เย็น ไอ่คนที่เคยตามใจปากอย่างเราและพยายามออกห่างของเหล่านี้ก็มีตะบะแตกบ้าง อย่างน้ำหวาน ของหวาน ขนมเพียบ เราบอกว่าเราไม่กินนะแต่ก็ชวนเรากิน ซึ่งเรางงว่าสรุปพ่อกับแม่อยากให้เราลดความอ้วนไหม มีวันหนึ่งเราจำได้แม่ซื้อหมูสามชั้นทอดมาให้เราเป็นมื้อเย็น โอ้โห...เราก็กลัวว่าถ้าไม่กินเดียวจะโกรธ เราต้องเลาะเอาเฉพาะส่วนเนื้อไปต้มน้ำอีกทีส่วนที่เป็นมันกับหนังเอาทิ้งไป แต่ถึงต้มมันก็ยังหลงเหลือน้ำมันแต่เราก็จำใจกิน เขาซื้อมาให้แล้วไม่อยากเรื่องมากแต่เขาไม่รู้หรอกว่าเราต้องทำแบบนี้
เราก็พยายามควบคุมอาหารและออกกำลังกายมาตลอดแต่รู้สึกว่าตัวเหี่ยวก็เลยยกเวทร่วมด้วย ดังนั้นเราต้องกินโปรตีนเข้าไปรักษา ป้องกัน ทดแทน สำหรับเรารู้สึกได้นะ ว่าอะไรๆลดลงไปบ้าง หลังเราบางลงมากนะ เราเป็นคนสะโพกใหญ่แต่ไม่มีก้น แบนมากถึงมากที่สุดแต่ตอนนี้ก้นเราขึ้นเยอะเลย หลายๆอย่างเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น น้ำหนักอาจจะลดนิดหน่อยเพราะเราต้องรักษากล้ามเนื้อไว้เพื่อส่งผลดีในระยะยาว มันเหมือนช่วงที่กล้ามเนื้อขึ้นแต่ไขมันยังไม่ละลายมากเลยดูถึกๆไปบ้างแต่เราคิดว่าถ้าทำต่อไปมันจะไม่เห็นผลเลยเป็นไปไม่ได้ มันต้องเปลี่ยนแปลงไม่มากก็น้อย
ตอนนี้ครบ 1 เดือนที่พยายามมาทุกอย่าง แน่นอนสำหรับเราความรู้สึกยิ่งใหญ่ เราแข็งแรง บุคลิกเราดีขึ้น เรานั่งหลังตรง เดินหลังตรงแบบไม่ต้องเกร็ง อาจจะมีหลุดกินบ้างแต่ก็ถือว่าช่วงปรับสมดุลละกัน ลดขนม ของหวานได้ขนาดนี้ก็เทพแล้ว ไม่ได้หวังว่าเดือนเดียวจะลดพรวดๆ คงมีวิธีเดียวที่จะเป็นไปได้คือผ่าตัดดูดไขมันแต่บอกตรงๆถึงมีเงินก็ไม่ทำเรากลัวตาย ตอนนี้เปลี่ยนมากินคลีนแล้วเราจะไม่กินข้าวขาวก็เหมือนกับว่าเราแปลกแยก กินยุ่งยากมากขึ้นแต่สำหรับเรา เราว่ามันโอเคและไม่ยากอะไรนะแทบไม่ต้องเสียเวลาปรุง แต่เราก็พยายามกินกับข้าวที่แม่ทำแต่กินนิดหน่อยเพราะเราต้องพยายามหลีกเหลี่ยงของผัด ตอนนี้เราแบ่งอาหารออกเป็น 5 มื้อเพื่อไม่ให้หิว มื้อหลัก 3 มื้อย่อย 2 มื้อไม่เกิน 150 แคล อาจจะเหมือนว่าเรากินบ่อย ลดน้ำหนักอะไรกินบ่อยๆแต่มันเป็นวิธีที่ทำให้เราไม่หันไปหาของอ้วน กินของมีประโยชน์ซะก็สิ้นเรื่อง เราไม่อยากอดอาหารหรือกินน้อยเกินไปเพื่อลดน้ำหนักแล้วค่อยมาสร้างกล้ามเนื้อทีหลัง เหลือไขมันเหี่ยวๆ เราก็เลือกวิธีนี้แหละเพราะต้องการลดไขมัน สร้างกล้ามเนื้อไปด้วยอาจจะช้าหน่อย อาจจะไม่ลงมากเท่าไหร่แต่เราว่าทำไปเรื่อยๆให้เวลาตัวเอง 1 ปีหรืออาจจะมากกว่านั้น
แล้ววันนี้เราท้อแท้ เสียใจจนร้องไห้ไปหลายยกเลย คนอื่นจะมองยังไงเราไม่สนนะ จะมองว่าเราตัวใหญ่ หน่องใหญ่ แขนใหญ่ มองไม่มีวันผอมได้พยายามให้เสียเวลาเถอะ บอกตรงๆเราไม่สนใจใครเลยนะแต่พอออกมาจากปากพ่อแม่เรา ออกมาจากปากคนที่เห็นเราตลอดแล้วเราเสียใจอ่ะ คือมีมันฝรั่งอยู่ในห้องครัวเราก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมมันหายไปวันละลูก แต่เราไม่คิดจะกินหรอกเพราะเรากินมันเทศนึ่งอยู่แล้ว เขาว่าเรา ลดความอ้วนแล้วทำไมมันฝรั่งหายไปวันละลูก เราก็บอกว่าไม่ได้กิน สรุปว่ามันมีหนูมากินทุกวันเพราะห้องครัวไม่ได้ปิดทึบ เราพยายามกับการกินทุกอย่างแต่เขามองไม่เห็นเลย วันนี้เราใส่เสื้อแขนกุดแล้วเขามองเราแล้วก็พูดว่า ไม่เห็นจะลดแขนก็ล่ำ แค่นั้นแหละเราขึ้นห้องมานั่งร้องไห้เลย คือหมดกำลังใจไปเลย ตอนเราผอมแขนเรายังไม่เฟิร์มขนาดนี้เลยผอมแบบเต็มไปด้วยไขมันแต่ตอนนี้เราส่องกระจกดูมันโอเคขึ้นเยอะเลยสำหรับเราและเราไม่หวังว่ามันจะเล็กลงภายในระยะเวลา 30 วันหรอก มันพอกมาตั้งกี่ปี ถึงเราจะกินเท่าแมวดมมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกที่ตัวเราจะยุบลงภายในหนึ่งเดือน เราไม่เคยหมดกำลังใจ หมดแรงแบบนี้เลย ถึงเราจะออกกำลังกายเหนื่อยแต่พอเรามองที่เป้าหมายเราก็ทำได้เรื่อยๆแต่แบบนั้น โคตรเฟล
ตอนแรกเราจะลดแบบฮวบฮาบ เขาก็บอกค่อยเป็นค่อยไป
พอเราค่อยเป็นค่อยไป เขาก็บอกว่าไม่เห็นลด
บางทีหลายๆอย่างที่เขาเอามาให้ น้ำหวาน ขนม ชวนเรากินนั่นนี่ เราก็มีเคืองบ้างเพราะเราบอกแล้วว่าเราลดความอ้วน เราไม่กินของพวกนี้เขาก็ยังเอามา
พอเราอ้วนก็บอกให้ลด พอลดก็หามาให้กิน ลดได้เดือนเดียวก็บอกว่าไม่เห็นลด
จนตอนนี้เรายังนั่งร้องไห้อยู่เลย เวลาเดือนเดียวแค่เอาสมดุลคืนมายังน้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าเป็นคนอื่นพูดเราไม่แคร์เลยนะแต่เป็นพ่อแม่เราเอง เราเสียใจ หมดกำลังใจ ท้อแท้สุดๆไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ TT^TT
ระบาย ท้อแท้ หมดกำลังใจในการลดความอ้วน
เรากินๆๆจนอ้วน น้ำหนักขึ้นมา 60 กว่าจาก 45 เขาก็บอกว่าลดน้ำหนักบ้างเถอะอ้วนไปแล้ว จุดเริ่มต้นคือวันนั้นที่เราจะกินข้าวเหนียวลำไยแล้วจะขูดมะพร้าวอ่อนใส่ แม่ก็บอกว่าหยุดกินบ้างเถอะดูตัวเองบ้าง
อ่ะ เราก็เลยตั้งใจจะลดน้ำหนักวันนั้นเลย ความเชื่อผิดๆนั่นแหละค่ะ ‘ลดน้ำหนัก’ ไม่ได้ ‘ลดความอ้วน’ อาทิตย์แรกเรากินแต่ผักผลไม้ ไม่กินข้าวเลย เนื้อยังไม่กิน ผักผลไม้จนตาลาย มึนๆงงๆ หงุดหงิด จะออกกำลังกายก็ไม่มีแรง น้ำหนักลดค่ะแต่โทรมอย่างเลวร้ายมาก ตัวก็เท่าเดิมไม่เห็นเล็กลง น้ำหนักลดลงก็เพราะไม่กินอะไร เขาก็เลยบอกเราว่า ‘ค่อยเป็นค่อยไปอย่าใจร้อน’
เราก็ปรับแผนใหม่เปลี่ยนมากินปกติ น้ำหนักค่อยๆลดจะไม่ฮวบฮาบเหมือนตอนแรกแต่ที่ลดคือลดจริงๆไม่ใช่แค่ลดเพราะไม่กินอะไร ลดทีละนิดทีละนิดหน่อยแต่เราก็ดีใจสุด อีกอย่างเราควบคุมอาหารการกินแล้วพอเราพยายามควบคุมอาหาร เขาก็ซื้อนั่นซื้อนี่มาใส่ตู้เย็น ไอ่คนที่เคยตามใจปากอย่างเราและพยายามออกห่างของเหล่านี้ก็มีตะบะแตกบ้าง อย่างน้ำหวาน ของหวาน ขนมเพียบ เราบอกว่าเราไม่กินนะแต่ก็ชวนเรากิน ซึ่งเรางงว่าสรุปพ่อกับแม่อยากให้เราลดความอ้วนไหม มีวันหนึ่งเราจำได้แม่ซื้อหมูสามชั้นทอดมาให้เราเป็นมื้อเย็น โอ้โห...เราก็กลัวว่าถ้าไม่กินเดียวจะโกรธ เราต้องเลาะเอาเฉพาะส่วนเนื้อไปต้มน้ำอีกทีส่วนที่เป็นมันกับหนังเอาทิ้งไป แต่ถึงต้มมันก็ยังหลงเหลือน้ำมันแต่เราก็จำใจกิน เขาซื้อมาให้แล้วไม่อยากเรื่องมากแต่เขาไม่รู้หรอกว่าเราต้องทำแบบนี้
เราก็พยายามควบคุมอาหารและออกกำลังกายมาตลอดแต่รู้สึกว่าตัวเหี่ยวก็เลยยกเวทร่วมด้วย ดังนั้นเราต้องกินโปรตีนเข้าไปรักษา ป้องกัน ทดแทน สำหรับเรารู้สึกได้นะ ว่าอะไรๆลดลงไปบ้าง หลังเราบางลงมากนะ เราเป็นคนสะโพกใหญ่แต่ไม่มีก้น แบนมากถึงมากที่สุดแต่ตอนนี้ก้นเราขึ้นเยอะเลย หลายๆอย่างเราเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น น้ำหนักอาจจะลดนิดหน่อยเพราะเราต้องรักษากล้ามเนื้อไว้เพื่อส่งผลดีในระยะยาว มันเหมือนช่วงที่กล้ามเนื้อขึ้นแต่ไขมันยังไม่ละลายมากเลยดูถึกๆไปบ้างแต่เราคิดว่าถ้าทำต่อไปมันจะไม่เห็นผลเลยเป็นไปไม่ได้ มันต้องเปลี่ยนแปลงไม่มากก็น้อย
ตอนนี้ครบ 1 เดือนที่พยายามมาทุกอย่าง แน่นอนสำหรับเราความรู้สึกยิ่งใหญ่ เราแข็งแรง บุคลิกเราดีขึ้น เรานั่งหลังตรง เดินหลังตรงแบบไม่ต้องเกร็ง อาจจะมีหลุดกินบ้างแต่ก็ถือว่าช่วงปรับสมดุลละกัน ลดขนม ของหวานได้ขนาดนี้ก็เทพแล้ว ไม่ได้หวังว่าเดือนเดียวจะลดพรวดๆ คงมีวิธีเดียวที่จะเป็นไปได้คือผ่าตัดดูดไขมันแต่บอกตรงๆถึงมีเงินก็ไม่ทำเรากลัวตาย ตอนนี้เปลี่ยนมากินคลีนแล้วเราจะไม่กินข้าวขาวก็เหมือนกับว่าเราแปลกแยก กินยุ่งยากมากขึ้นแต่สำหรับเรา เราว่ามันโอเคและไม่ยากอะไรนะแทบไม่ต้องเสียเวลาปรุง แต่เราก็พยายามกินกับข้าวที่แม่ทำแต่กินนิดหน่อยเพราะเราต้องพยายามหลีกเหลี่ยงของผัด ตอนนี้เราแบ่งอาหารออกเป็น 5 มื้อเพื่อไม่ให้หิว มื้อหลัก 3 มื้อย่อย 2 มื้อไม่เกิน 150 แคล อาจจะเหมือนว่าเรากินบ่อย ลดน้ำหนักอะไรกินบ่อยๆแต่มันเป็นวิธีที่ทำให้เราไม่หันไปหาของอ้วน กินของมีประโยชน์ซะก็สิ้นเรื่อง เราไม่อยากอดอาหารหรือกินน้อยเกินไปเพื่อลดน้ำหนักแล้วค่อยมาสร้างกล้ามเนื้อทีหลัง เหลือไขมันเหี่ยวๆ เราก็เลือกวิธีนี้แหละเพราะต้องการลดไขมัน สร้างกล้ามเนื้อไปด้วยอาจจะช้าหน่อย อาจจะไม่ลงมากเท่าไหร่แต่เราว่าทำไปเรื่อยๆให้เวลาตัวเอง 1 ปีหรืออาจจะมากกว่านั้น
แล้ววันนี้เราท้อแท้ เสียใจจนร้องไห้ไปหลายยกเลย คนอื่นจะมองยังไงเราไม่สนนะ จะมองว่าเราตัวใหญ่ หน่องใหญ่ แขนใหญ่ มองไม่มีวันผอมได้พยายามให้เสียเวลาเถอะ บอกตรงๆเราไม่สนใจใครเลยนะแต่พอออกมาจากปากพ่อแม่เรา ออกมาจากปากคนที่เห็นเราตลอดแล้วเราเสียใจอ่ะ คือมีมันฝรั่งอยู่ในห้องครัวเราก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมมันหายไปวันละลูก แต่เราไม่คิดจะกินหรอกเพราะเรากินมันเทศนึ่งอยู่แล้ว เขาว่าเรา ลดความอ้วนแล้วทำไมมันฝรั่งหายไปวันละลูก เราก็บอกว่าไม่ได้กิน สรุปว่ามันมีหนูมากินทุกวันเพราะห้องครัวไม่ได้ปิดทึบ เราพยายามกับการกินทุกอย่างแต่เขามองไม่เห็นเลย วันนี้เราใส่เสื้อแขนกุดแล้วเขามองเราแล้วก็พูดว่า ไม่เห็นจะลดแขนก็ล่ำ แค่นั้นแหละเราขึ้นห้องมานั่งร้องไห้เลย คือหมดกำลังใจไปเลย ตอนเราผอมแขนเรายังไม่เฟิร์มขนาดนี้เลยผอมแบบเต็มไปด้วยไขมันแต่ตอนนี้เราส่องกระจกดูมันโอเคขึ้นเยอะเลยสำหรับเราและเราไม่หวังว่ามันจะเล็กลงภายในระยะเวลา 30 วันหรอก มันพอกมาตั้งกี่ปี ถึงเราจะกินเท่าแมวดมมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกที่ตัวเราจะยุบลงภายในหนึ่งเดือน เราไม่เคยหมดกำลังใจ หมดแรงแบบนี้เลย ถึงเราจะออกกำลังกายเหนื่อยแต่พอเรามองที่เป้าหมายเราก็ทำได้เรื่อยๆแต่แบบนั้น โคตรเฟล
ตอนแรกเราจะลดแบบฮวบฮาบ เขาก็บอกค่อยเป็นค่อยไป
พอเราค่อยเป็นค่อยไป เขาก็บอกว่าไม่เห็นลด
บางทีหลายๆอย่างที่เขาเอามาให้ น้ำหวาน ขนม ชวนเรากินนั่นนี่ เราก็มีเคืองบ้างเพราะเราบอกแล้วว่าเราลดความอ้วน เราไม่กินของพวกนี้เขาก็ยังเอามา
พอเราอ้วนก็บอกให้ลด พอลดก็หามาให้กิน ลดได้เดือนเดียวก็บอกว่าไม่เห็นลด
จนตอนนี้เรายังนั่งร้องไห้อยู่เลย เวลาเดือนเดียวแค่เอาสมดุลคืนมายังน้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าเป็นคนอื่นพูดเราไม่แคร์เลยนะแต่เป็นพ่อแม่เราเอง เราเสียใจ หมดกำลังใจ ท้อแท้สุดๆไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ TT^TT