เป็นเพื่อนห้องเดียวกันปิดเทอมผมคุยกับเธอตอนแรกก็ไม้คิดอะไรแต่พอคุยๆไปมากลับถูกใจและบอกว่าเนี้ยชอบนะชอบมาหลายปีแล้วแต่ไม่กล้าเข้าไปคุย
เธอก็คุยกับผมมาเรื่อยๆเราอยู่กันคนละที่กัน. คุยกันทุกวันต่างคนต่างรู้สึกดีจนมาอีกสองอาทิตย์เค้าบอกเป็นแฟนกันนะแล้วผมดีใจมากกกกกกกกกบอกตกลงนะ.
เหมือนเค้าต้องการที่พักใจ
เค้าเล่าให้ผมฟังหมดทุกเรื่อง..หมดไส้หมดเปือกเธอเลยแฟนคนชื่อไรมีใครมั่ง เคยมีไรกับใครมั่งเธอ..ไปนอนกับใครมามั่ง..ผมรับฟังและบอกเค้าเสมอว่า อย่าคิดมากเรื่องมันผ่านมาแล้ว เธอลองปรับแนวคิดใหม่นะ ทำให้ตัวเองมีค่า ตอนนี้ไม่ต้องกลัวนะมีเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ..
เราคุยกัน5เดือนเจอหน้ากันอยู่ครั้งสองครั้ง
จนเนิ่นมาเรื่อยๆเธอเข้ามหาลัย มีคนมาจีบมากมาย. จนเธอบอกผมคิดกับผมแค่เพื่อนนะมันได้แค่นี้จริงๆ ผมเสียใจมากเลย
.
.
.
จนวันหนึ่งเธอกลับมาบอกว่าคิดถึงผม. เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย. ผมบอกไปแบบไม่คิดเลยว่า เคๆได้ อย่าไปไหนอีกนะรักมากๆ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆทะเลาะกันบ้าง จนกระทั่งเธอก็บอกผมอีกว่ารู้สึกแค่เพื่อน. ผมก็เอ้าาาา ทำไมมาทำกันแบบนี้.ผมย้ำกับเธอเสมอว่าเธอยังเป็นคนสำคัญของผมตลอดไป. ร้องไห้เลย
จนกะทั่งผ่านไปได้สักพักเธอนัดเจอผม ถามว่าผมว่างไหมผมรีบตอบไปเลยว่าว่างงงครับ เราสองคนก็ได้ไปนั่งด้วยกัน กินโน่นกินนี่ด้วยกัน. จับมือกันพูดคุยกันแบบต่อหน้า. เธอกลับบอกผมว่าตอนแรกคิดว่าจะอยู่กับผมแล้วไม่มีความสุขแต่โคตรรู้สึกดีมากๆๆๆๆๆเลย เขาบอกผมงี้ ถ้าเป็นไปได้ง้อเค้ากลับมาได้ไหม ผมดีใจมากๆๆๆเลย คนนี้ทำให้ผมมีความสุขมากๆมีกำลังใจ..แม้เราจะไกลกันแต่ใจผมไม่เคยห่างเลย. วันต่อมาเค้าบอกเดี๋ยวมาหาที่หอผม. จะมาเที่ยวด้วย. พออยู่ด้วยกันสองต่อสองปฏิกิริยาออโต้เลย. นอนกอดกัน นอนดูทีวีเล่นมือถือ. ผมก็บอกเนี้ยผมง้อนะกลับมาได้ไหม. ต่างคนต่างนอนกอดกัน. ผมกอดเธอรู้สึกอบอุ่นมากๆ ทำไปมา. จนเธอถามผมว่าจะเอาเค้ามั้ย ผมเงียบในใจสองจิตรสองใจ. สุดท้ายเรามีไรกัน โดยเธอยินยอมผม. พอรุ่งเช้าผมนั่งรถไปกับเธอไปส่งเธอ. อารมเธอมาเลย เอ้าไหนจะบอกว่าไม่มีไรกันอ่ะ ผมกลายเป็นคนผิดสัญญาเลย. เธอรู้สึกไม่ดีต่อผมมากๆเลย พอไปๆมาๆสักเกือบสองอาทิตเราทะเลาะกันอีก. เค้าบอกเค้าไม่สบายใจไม่รู้สึกดีเหมือนเมื่อก่อนๆเลยความไว้ใจไปหมดแล้ว ผมบอกว่างั้นเราห่างกันก็ได้
นี่ก็ย่างเข้าเดือน8ละครับ
ห่างได้แค่ 10วันได้ครับ เค้าบอกโกรธอยู่ไม่ง้อหน่อยหรอผมก็ง้อไปตามสเต๊ป อยากได้ไรผมซื้อให้หมดทุกๆอย่าง
จนวันนึงทะเลาะกันคราวนี้จบละฮะ
เธอถามผมว่า ถ้ามีคนมาจีบแล้วเธอหวั่นไหวไปจะทำยังไง. เอ้าผมบอกทำไมพูดงี้
แล้วเธอก็ขึ้นรูปดิสว่า อย่ามาไรกับเธอเลย เธอเป็นคนไม่ดี เธอเป็นคนง่าย ขี้อ่อย เป็นผญไม่ดีหรอก. แล้วบอกผมว่าบายย. แล้วเธอก็ไปนอน
ผมบอกไปว่า ทำไมคิดได้แค่นี้เองหรอ ผมโมโหมากกกกกๆเลยวันนั้น. ผมเลยบอกเธอว่า เอองั้นเลิกกันไปเลยสัส ผมยอมแล้ว ที่หยุดเธอไม่ได้ ถ้าจะคิดแบบนี้. ถ้ารักกันจริงจะคิดทำไม บอกไปดิมีแฟนแล้ว. เธอบอกเธอปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็น. เอ้าสัส
ผมคิดถ้าเธอยังรักผมอยู่น่าจะรั้งผมไว้บ้าง
ง้อผมบ้างสักหน่อยกลับไม่ใช่เลย. ผมต้องกลับไปง้อเธอบอกว่าขอโทษ มันโมโหเฉยๆ เป็นเหมือนเดิมได้ไหม. เธอปฏิเสธ
จนป่านนี้ผ่านมา5วัน เธอมีแฟนใหม่แล้ว
**** แต่ผมก็บอกเธอเป็นคนสำคัญของผมเสมอนะ<<<<
ปล. ทะเลาะกันทุกครั้งเค้าบอกผมเสมอว่า"ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ของผุ้ชายคือทำให้ผู้หญิงเสียใจและให้ผู้ชายคนอื่นมาทำให้รู้สึกดี"
ปล2. ผมรักเธอจนไม่อยากจะคุยกับผญคนอื่นเลย จริงใจมากๆๆๆๆๆๆๆเลยผมพูดได้เต็มปากเลยแหละ
ปล3. ทุกวันนี้เธอยังทักมาหาผมเรื่อยๆ แล้วเมื่อไหร่จะทำใจไม่รักเธอได้สักที เราจะได้คุยกันแบบเพื่อนอย่างสบายใจไม่ต้องไปคิดอะไร
เสียใจมากๆเลยยยครับหัวใจย่อยยับ. ผมจัดว่าเหี้ยม (ตัดมม้า) ขนาดนั่นเลยหรอ.
ทุกวันนี้ยังนั่งเพ้อ เป็นห่วงเธอ. คิดถึงเธอ
ขอกำลังใจ. คำปลอบใจ ให้ผมเดินต่อไปหน่อยครับ
รักดีๆยังมีอยู่ไหมเหมือนผมตบมือข้างเดียวมาตลอดเลยยยยยย
(18+) อกหักครับ ขอกำลังใจและคำปลอบใจหน่อยครับ
เธอก็คุยกับผมมาเรื่อยๆเราอยู่กันคนละที่กัน. คุยกันทุกวันต่างคนต่างรู้สึกดีจนมาอีกสองอาทิตย์เค้าบอกเป็นแฟนกันนะแล้วผมดีใจมากกกกกกกกกบอกตกลงนะ.
เหมือนเค้าต้องการที่พักใจ
เค้าเล่าให้ผมฟังหมดทุกเรื่อง..หมดไส้หมดเปือกเธอเลยแฟนคนชื่อไรมีใครมั่ง เคยมีไรกับใครมั่งเธอ..ไปนอนกับใครมามั่ง..ผมรับฟังและบอกเค้าเสมอว่า อย่าคิดมากเรื่องมันผ่านมาแล้ว เธอลองปรับแนวคิดใหม่นะ ทำให้ตัวเองมีค่า ตอนนี้ไม่ต้องกลัวนะมีเรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ..
เราคุยกัน5เดือนเจอหน้ากันอยู่ครั้งสองครั้ง
จนเนิ่นมาเรื่อยๆเธอเข้ามหาลัย มีคนมาจีบมากมาย. จนเธอบอกผมคิดกับผมแค่เพื่อนนะมันได้แค่นี้จริงๆ ผมเสียใจมากเลย
.
.
.
จนวันหนึ่งเธอกลับมาบอกว่าคิดถึงผม. เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย. ผมบอกไปแบบไม่คิดเลยว่า เคๆได้ อย่าไปไหนอีกนะรักมากๆ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆทะเลาะกันบ้าง จนกระทั่งเธอก็บอกผมอีกว่ารู้สึกแค่เพื่อน. ผมก็เอ้าาาา ทำไมมาทำกันแบบนี้.ผมย้ำกับเธอเสมอว่าเธอยังเป็นคนสำคัญของผมตลอดไป. ร้องไห้เลย
จนกะทั่งผ่านไปได้สักพักเธอนัดเจอผม ถามว่าผมว่างไหมผมรีบตอบไปเลยว่าว่างงงครับ เราสองคนก็ได้ไปนั่งด้วยกัน กินโน่นกินนี่ด้วยกัน. จับมือกันพูดคุยกันแบบต่อหน้า. เธอกลับบอกผมว่าตอนแรกคิดว่าจะอยู่กับผมแล้วไม่มีความสุขแต่โคตรรู้สึกดีมากๆๆๆๆๆเลย เขาบอกผมงี้ ถ้าเป็นไปได้ง้อเค้ากลับมาได้ไหม ผมดีใจมากๆๆๆเลย คนนี้ทำให้ผมมีความสุขมากๆมีกำลังใจ..แม้เราจะไกลกันแต่ใจผมไม่เคยห่างเลย. วันต่อมาเค้าบอกเดี๋ยวมาหาที่หอผม. จะมาเที่ยวด้วย. พออยู่ด้วยกันสองต่อสองปฏิกิริยาออโต้เลย. นอนกอดกัน นอนดูทีวีเล่นมือถือ. ผมก็บอกเนี้ยผมง้อนะกลับมาได้ไหม. ต่างคนต่างนอนกอดกัน. ผมกอดเธอรู้สึกอบอุ่นมากๆ ทำไปมา. จนเธอถามผมว่าจะเอาเค้ามั้ย ผมเงียบในใจสองจิตรสองใจ. สุดท้ายเรามีไรกัน โดยเธอยินยอมผม. พอรุ่งเช้าผมนั่งรถไปกับเธอไปส่งเธอ. อารมเธอมาเลย เอ้าไหนจะบอกว่าไม่มีไรกันอ่ะ ผมกลายเป็นคนผิดสัญญาเลย. เธอรู้สึกไม่ดีต่อผมมากๆเลย พอไปๆมาๆสักเกือบสองอาทิตเราทะเลาะกันอีก. เค้าบอกเค้าไม่สบายใจไม่รู้สึกดีเหมือนเมื่อก่อนๆเลยความไว้ใจไปหมดแล้ว ผมบอกว่างั้นเราห่างกันก็ได้
นี่ก็ย่างเข้าเดือน8ละครับ
ห่างได้แค่ 10วันได้ครับ เค้าบอกโกรธอยู่ไม่ง้อหน่อยหรอผมก็ง้อไปตามสเต๊ป อยากได้ไรผมซื้อให้หมดทุกๆอย่าง
จนวันนึงทะเลาะกันคราวนี้จบละฮะ
เธอถามผมว่า ถ้ามีคนมาจีบแล้วเธอหวั่นไหวไปจะทำยังไง. เอ้าผมบอกทำไมพูดงี้
แล้วเธอก็ขึ้นรูปดิสว่า อย่ามาไรกับเธอเลย เธอเป็นคนไม่ดี เธอเป็นคนง่าย ขี้อ่อย เป็นผญไม่ดีหรอก. แล้วบอกผมว่าบายย. แล้วเธอก็ไปนอน
ผมบอกไปว่า ทำไมคิดได้แค่นี้เองหรอ ผมโมโหมากกกกกๆเลยวันนั้น. ผมเลยบอกเธอว่า เอองั้นเลิกกันไปเลยสัส ผมยอมแล้ว ที่หยุดเธอไม่ได้ ถ้าจะคิดแบบนี้. ถ้ารักกันจริงจะคิดทำไม บอกไปดิมีแฟนแล้ว. เธอบอกเธอปฏิเสธคนไม่ค่อยเป็น. เอ้าสัส
ผมคิดถ้าเธอยังรักผมอยู่น่าจะรั้งผมไว้บ้าง
ง้อผมบ้างสักหน่อยกลับไม่ใช่เลย. ผมต้องกลับไปง้อเธอบอกว่าขอโทษ มันโมโหเฉยๆ เป็นเหมือนเดิมได้ไหม. เธอปฏิเสธ
จนป่านนี้ผ่านมา5วัน เธอมีแฟนใหม่แล้ว
**** แต่ผมก็บอกเธอเป็นคนสำคัญของผมเสมอนะ<<<<
ปล. ทะเลาะกันทุกครั้งเค้าบอกผมเสมอว่า"ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ของผุ้ชายคือทำให้ผู้หญิงเสียใจและให้ผู้ชายคนอื่นมาทำให้รู้สึกดี"
ปล2. ผมรักเธอจนไม่อยากจะคุยกับผญคนอื่นเลย จริงใจมากๆๆๆๆๆๆๆเลยผมพูดได้เต็มปากเลยแหละ
ปล3. ทุกวันนี้เธอยังทักมาหาผมเรื่อยๆ แล้วเมื่อไหร่จะทำใจไม่รักเธอได้สักที เราจะได้คุยกันแบบเพื่อนอย่างสบายใจไม่ต้องไปคิดอะไร
เสียใจมากๆเลยยยครับหัวใจย่อยยับ. ผมจัดว่าเหี้ยม (ตัดมม้า) ขนาดนั่นเลยหรอ.
ทุกวันนี้ยังนั่งเพ้อ เป็นห่วงเธอ. คิดถึงเธอ
ขอกำลังใจ. คำปลอบใจ ให้ผมเดินต่อไปหน่อยครับ
รักดีๆยังมีอยู่ไหมเหมือนผมตบมือข้างเดียวมาตลอดเลยยยยยย