ถ้าเค้าแค่กลัวเหงาเลยไปจากเราไม่ได้ คุณจะทำยังไง คุณจะเจ็บไหม?

ผมเคยทะเลาะกับแฟนหลายๆครั้ง บางคำพูดของเค้า มันแสดงให้ผมรู้สึกว่าเค้าแค่เหงา เลยไปจากผมไม่ได้ซึ่งผมก็จำไม่ได้ว่าเค้าพูดอะไรบ้างเพราะผมก็ไม่ได้อยากจำ
แต่วันนึงเมื่อเราต้องห่างกันเค้าเริ่มมีของเค้า เค้าไม่เหงา เค้าก็เปลี่ยนไปจริงๆ ตอนที่ผมทะเลาะกับเค้าครั่งล่าสุดเธอบอกว่า เราบอกแกมาตลอดว่าเราแค่เหงา
ผมเจ็บจี๊ดเต็มหัวใจเลยครับ
*เนื้อหามีเท่านี้ครับที่เหลือผมขอพิมละบาย*

(ผมคบกันมาไม่นานมาก ประมานย่างเข้าปีที่4 ตั้งแต่ผมอยู่ปีสองตอนนี้เรียนต่อโท เราเลยต้องห่างกันเธอก็เรียนต่อโท ผมไปหาเธอเกือบทุกอาทิตย์นะครับ แต่กาที่เค้ามาบอกผมเสมอว่าเหงา ผมรู้สึกแย่มากๆเลย ผมพยายามไปหาให้บ่อยที่สุด โทรหาบ่อยๆเมื่อมีเวลา กลางวัน ก่อนกลับบ้านถึงบ้าน ตอนเย็น ก็ทุกๆเวลาที่เธออยากให้โทรอาครับ ผมยินดีทำให้เธอในสิ่งที่ผมคิดว่า ผมทำให้เธอได้ตอนนี้ นวดให้ เธอไปไหนผมก็ยินดีไปเปนเพื่อน เธออยากกินอะไรก็ไปกินกัน แต่ไม่ได้เลี้ยงนะครับเพราะยังไม่มีงานเปนหลักแหล่ง จะเลี้ยงตอนมีโบนัสต่างๆ จากมีรับจ็อป ล้างห้องน้ำถูห้องกวาดห้อง สอนหนังสือสอนการบ้าน อะไรที่ผมทำไห้ได้ผมยินดีทำหมดอา)

ผมรู้สึกแย่มากๆ กับคำพูดของเธอผมรู้สึกว่าผมเป็นคนที่ห่วยแตกมากกเมื่อเทียบกับคนอื่น การที่ผมมีความฝันว่าผมอยากจะทำอะไรบางอย่าง ผมอยากเป็นนักฟิสิกส์ กับการที่ผมต้องมานั่งเรียนอะไรยากๆ ต้องอ่านมากกว่าคนอื่นๆ เพราะผมไม่เก่ง แต่ผมพยายามที่จะทำ ทำไมส่งที่ผมทำเธอต้องบอกกับผมว่า

"แกคิดว่ามันมีค่าหรอคุ้มหรอ แกจะพยายามไปมากกว่าคนอื่นเพื่ออะไร ทั้งที่ได้น้อยกว่าคนอื่น แกคิดว่าไปหาตังคุ้มกว่าไหม เรียนสบายๆแล้วไปหาตังคุ้มกว่าไหม"

มันเหมือนความฝันของผมมันต้องพังทลาย แสนเจ็บจากคนข้างๆ ที่ดูถูกกัน ไหนจะที่ผมต้องโดนเธอบอกบ่อยๆว่า คนอื่นเขาทำงานเขามีตังเก็บไปไหนถึงไหนแล้ว ผมพยายามจะบอกกับเธอว่าตอนนี้เราเรียนต่อโทนะช่วงนี้เรียนหนักมากพอพ้นช่วงนี้ผมจะหางานทำไปด้วยนะ. ทุกๆครั้งที่เครียกัน ไม่เกินสามวัน ผมต้องได้ยินคำพูดนี้จากเธออีกเสมอ ผมเจ็บจังเลย ครับ

ผมยังต้องเจอเธอพูดกับผมเสมอๆ ว่า "ไม่รู้ว่าเราต้องรอแกอีกนานแค่ไหน แกถึงจะพร้อม เราเปนผู้หญิงนะจะต้องให้เรารอแกไปอีกนานเท่าไร" คำพูดและน้ำเสียงของเธอมันเหมือนกับ กดดันผมเต็มที่ เหมือนพยายามจะบอกผม ถ้าวันนึงผมช้าไป เธอจะไม่รอผมแล้วอะคับ
สิ่งที่ผมเดินอยู่มันช้ามากใช่ไหม ครับ คือผมชักไม่แน่ใจตัวเองแล้ว

ผมเคยมั่นใจว่าถ้าที่ผมเดิน มันจะทำให้ชีวิตมีความหมาย ได้ค้นหาสิ่งที่อยากค้นหาและมีเงินไปด้วย
แต่ตอนนี้ผมชักไม่แน่ใจในตัวเองแล้ว หรือผมต้องควรเลิกเรียน ทำงานหาเงินหรือครับ?
แต่ผมก็ยังเชื่อในสิ่งที่ผมเดินนะแม้ว่ามันจะน้อยลงทุกวัน

ผมรู้สึกว่าจริงๆแล้วเธอไม่ได้รักผมเลยอา แลเธอแค่เหงา เธอไม่เชื่อใจในทางที่ผมเดินด้วยซ้ำ ถ้าเธอเชื่อใจผม เธอคงไม่มาพูดกับผมแบบนี้ตลอดๆหรอกใช่ไหมคับ มันเหมือนกับว่าถ้าวันนึงที่มีคนดีพร้อมมา ในช่วงเร็วๆนี้ เธอจะหวั่นไหวแน่ๆ
ผมแค่รู้สึกเครียด กดดันจังเลย ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่าชีวิตผมจริงๆ ชีวิตมันมีความสุขกว่านี้  ผมรักเธอ แต่ลึกๆผมไม่แน่ใจเลยว่าเธอรักผมไหม ผมรักเธอเพราะไม่มีเหตุผลอะไรมากมาย แต่ของเธอดูเหมือนจะมีเหตุผลเยอะจังเลย

ไครอ่านถึงตรงนี้ช่วยชี้นำให้ผมที
ขอบคุณครับ