มาแชร์ประสบการณ์ความขี้หลงขี้ลืมอย่างสุดโต่ง ชนิดที่ว่า เรื่องแบบนี้เราลืมไปได้ยังไงนะ???

จขกท.ก็เป็นคนนึงที่ขี้ลืมมาก สงสัยว่าเรียนหนักสมองเลย error ไปชั่วขณะ สิ่งที่ไม่มีวันจำเลยคือ ลืมไปว่าวันนี้มาโรงเรียนได้ยังไง??? นึกอีกที ก็มายืนอยู่ตรงนี้แล้ว เฮ้ยยยยย เรื่องแบบนี้ลืมได้ด้วยเรอะ!!

เรื่องมีอยู่ว่า ทุกเช้าพ่อจะขี่มอ'ไซค์มาส่งที่โรงเรียน วันนั้นทุกอย่างก็ปกติ จนตอนเที่ยงจขกท.เดินไปกินข้าวที่โรงอาหารกับเพื่อน ขากลีบ มีรถยนค์คันหนึ่งขับผ่านไป ถนนก็เต็มไปด้วยโคลนเปียกๆที่ติดมาจากล้อรถคันนั้น

ไอ้เราก็คิดละ
...วันนี้ฝนตกเหรอ??
...อ้าว แล้วร่มเราอยู่ไหนล่ะ??? (ย้อนเป็นฉากๆเลย ว่าวันนี้ทั้งวันไม่ได้ถือร่ม ไปเปิดในล็อกเกอร์ก็ไม่มีร่ม วันนี้พ่อมาส่งก็ไม่ได้ใส่เสื้อกันฝนมา)
...แปลกจัง วันนี้มาโรงเรียนทำไมเราไม่เปียก??
...แล้วเรามายังไง ถึงไม่โดนฝนเลย

ตอนนี้รู้สึกงงมาก ตัวชาเลย คิดยังไงก็คิดไม่ออก เลยหันไปถามเพื่อนว่า แก!!!วันนี้ฉันมาโรงเรียนได้ยังไงวะ นึกได้อีกทีมายืนอยู่ตรงนี้แล้ว!!!

เพื่อนเลยงงกันเป็นแถวเลย ก็มาไล่เรียงกันตั้งแต่ต้น ปรากฎว่า...

จขกท. คิดไปเอง มโนไปเองว่าฝนตก ทั้งที่ฝนไม่ได้ตก พอฝนตกก็นึกถึงร่ม พอไม่มีร่มเลยงงว่าทำไมไม่เปียก เลยงงไปกันใหญ่เลย