...ลมเจ้าเอ๋ยเคยปลิวละลิ่วล่อง
ทุกที่ท่องหนทางกลางเวหา
สัมผัสทุกสรรพสิ่งจริงมายา
ลมเจ้าขาเล่ามาสู่ข้าฟัง
...สิ่งใดเลยกั้นขวางระหว่างโลก
สุขเศร้าโศกทุกข์ตรมและสมหวัง
กำแพงใจแข็งนักยากจักพัง
ห้วงภวังค์แข็งอ่อนซ่อนหัวใจ
...บนฟ้านั้นใหญ่โตนกโผบิน
ใต้ผืนดินใส้เดือนเคลื่อนกายไหว
ในท้องน้ำปลากรายแหวกว่ายไป
ณ หัวใจความคิดยังเดินทาง
...ความฝันจริงอย่างไรช่างสัยสง
ใจยังคงมีห้องเป็นช่องว่าง
ช่วงชีวิตสับสนในหนทาง
ช่างจืดจางความหวังเคยตั้งใจ
...นาฬิกาแม้ว่าจะดับลง
แต่เวลายังคงเลื่อนและเคลื่อนไหว
ดวงอาทิตย์ขึ้นทุกเช้าวันถัดไป
ดวงจันทราพราวไสวในค่ำคืน