Part.1
ผมมีหลายเรื่องเลย เกิดขึ้นกับตัวผมเองนี่แหละครับ ไว้จะทยอยเอามาเล่าเรื่อยๆละกันนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกๆที่ผมได้เรียนรู้กับคำว่า "เสียใจ" จากความรัก
ผมขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า....."เพื่อนรัก กับ คนรัก"
ย้อนกลับไปตอนอายุ 14 ปี หลายๆคนคงเคยฟังเพลง 14 อีกครั้ง ของพี่ เสก แล้วรู้สึก ฟินาเล่~!! แต่บอกเลยสำหรับผมตรงกันข้ามเลยครับ
เข้าเรื่องกันเลย ตอนนั้นผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง (ชื่อย่อ "A" ละกัน) ซึ่งเค้าเป็นญาติกับผมสนิทผมชื่อ "B" อายุห่างกับผมปีนึง ผมค่อนข้างสนิททั้ง A และ B จนนานๆไปผมเริ่มชอบ A ขึ้นมาเลยลองจีบดู สุดท้ายก็ได้คบกันครับ...
เวลาผ่านไป 4 เดือนก็มีความสุขดีนะ เหมือนคนเป็นแฟนกันทั่วๆไปแหละครับ และแล้ว A ก็มีโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนสนิทผม "M"
(B เป็นเพื่อนสนิทผม ที่สนิทกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อ พี่ชาย และผม ส่วน M นี่เป็นเพื่อนที่โรงเรียน เพราะผมเรียนอีกจังหวัดแต่ก็ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่)
คือ M เบื่อๆกับวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ ที่บ้านตัวเอง เลยมาหาผม ซึ่งตอนนั้นแฟนผม A กำลังขายของและผมก็กำลังช่วยแฟนผมขายของอยู่ M มาหาผมเลยได้เจอกับ A ครั้งแรก ตอนนั้นก็น่าจะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น....
จนผ่านไป 2 เดือน....เป็นช่วงปิดเรียนภาคฤดูร้อนพอดี ทางโรงเรียนที่ผมเรียนได้จัดทัวร์ขึ้นมาเพื่อนพานักเรียนไปเที่ยวสวนสนุกซึ่งสามารถชวนคนนอกไปด้วยได้ ผมเลยคิดว่า "เออดีล่ะจะได้พาแฟนไปเที่ยวด้วย" แล้วเราก็ไปกัน มีผม แฟนผม M และเพื่อนที่โรงเรียนอีกกลุ่มใหญ่
พอถึงที่สวนสนุกเราก็เที่ยวเล่นกันตามประสาเด็กบ้านนอกเข้ากรุง เดินดูโน่นนี่ ตอนนั้นมีผมคนเดียวที่พาแฟนไปด้วย เลยดูเหมือนคู่จิ้นในตอนนั้น ทุกคนทั้งแหย่ทั้งแซวจนเขินไปหมด เราก็เล่นเครื่องเล่นกันสนุกสนาน จนมาถึงช็อตเด็ด!! เพื่อนๆชวนกันไปเล่นไวกิ้ง แต่ M ไม่กล้าเล่น ยืนอยู่ไกลๆคนเดียว ซึ่งพวกเราก็เดินกันมาไกลแล้ว ด้วยความที่ผมไม่ได้คิดอะไรเลยบอกให้แฟนไปเรียกมันมาที แฟนผมเรียกเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมมา จนสุดท้ายต้องลากแขนมา ลองนึกภาพนะครับ แค่ลากแขน จับที่ข้อมือแล้วลากมา ผมก็งงนะ ทำไมมันมาง่ายจัง ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะอย่างที่บอก เพื่อนคนนี้ผมรักมาก หลังจบทริปนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
แต่แปลก.....
หลังจากที่ไปเที่ยวกัน M มาหาผมบ่อยขึ้น จนบางทีผมก็สงสัยนิดๆว่า "จะคิดถึงกูอะไรขนาดนั้น" บอกก่อนว่า บ้าน M กับบ้านผมอยู่ห่างกันประมาณ 20+ กิโล เพื่อนแถวๆบ้านมันก็มี ผมก็คิดแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร แต่สิ่งที่ผมเริ่มรู้สึกเปลี่ยนไปคือ แฟนผมเอง เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากเรื่องเล็กๆ ก็ทะเลาะกันงอนกันจนเป็นเรื่องใหญ่ กว่าจะดีกันได้เล่นเอาเหนื่อย มีครั้งนึง M หาผม ตอนนั้นผมกำลังช่วยแม่แฟนขายของอยู่ แต่ครั้งนี้ M มาพร้อมกับ A ทำเอาผมงง ผมถาม A ว่าทำไมมาด้วยกัน เค้าก็บอกว่า"พอดีเจอกันหน้าซอย M มาหาผมแล้วเจอพอดีเลยพามาส่ง" ผมก็เออเชื่อแฟนเลยไม่ได้คิดอะไร แล้ว M ก็ชวนผมไปขี่รถเล่น แต่สิ่งที่ M บอกผมมันกลับแตกต่างกัน คือผมไม่ได้ไปซักถามอะไรจาก M นะ ระหว่างที่ขี่รถกันอยู่ M ก็ถามผมขึ้นมา "กูมีอะไรจะบอก จะโกรธกูมั๊ย.......กูไม่ได้เจอ A ที่หน้าซอยหรอก A แวะหากูระหว่างทาง แล้วก็มาพร้อมกัน" ผมก็ยิ่งงงหนักไปใหญ่ ผมก็ได้แต่คิด "แล้วแฟนผมจะโกหกผมทำไม แล้ว M มันจะมาสารภาพกับผมทำไม" แต่ผมก็ไม่ได้เก็บเอาไปถามอะไรอีก รอดูต่อไป
แล้วตอนนั้นผมจบ ม.3 พอดีแล้วผมต้องย้ายเข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ผมก็หวั่นๆใจอยู่เหมือนกัน จนถึงวันที่ผมย้ายข้าวของมาที่กรุงเทพฯ ที่นี่เป็นบ้านของญาติ ไม่มีใครอยู่ ผมก็กลัวอ่ะ เลยขอตามพ่อกลับบ้านไปด้วยก่อน ไว้ใกล้ๆเปิดเทอมค่อยมา คือตอนนี้ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าแฟนผมกำลังนอกใจผม ผมกลับบ้านมาโดยที่ไม่ได้บอกแฟน เค้าเข้าใจว่าผมต้องไปอยู่ที่ กทม. เลย พอผมกลับถึงบ้านผมก็รีบปั่นจักรยานเก่าๆไปหาแฟนที่ร้าน กะไปเซอไพรส์(ใจนึงก็อยากรู้ด้วยว่าจะมีหนุ่มคนไหนมาหา) พอไปถึงที่ร้านผมก็แอบย่องเข้าไป แต่ปรากฎว่าไม่มีหนุ่มคนอื่นอย่างที่ผมคิด แต่สิ่งที่แปลกใจคือ แค่ดูไม่ค่อยตกใจซักเท่าไหร่ แล้วบอกให้ผมรีบกลับบ้านไปได้แล้ว เค้ากำลังจะเก็บร้าน ผมก็ได้แต่ยืนงง
........แต่ทันได้นั้นเอง!! ก็มีเสียงรถมอไซค์ที่ผมคุ้นเคย ผมหันกลับไปที่รถคันนั้น เป็นเพื่อนผมเอง "M" ซึ่ง M ไม่รู้ว่าผมกลับมา เพราะก่อนที่ผมจะย้ายของไป กทม. ผมได้บอกกับทุกคนแล้วว่า 2-3 สัปดาห์จะกลับ แล้วเรื่องที่ผมแอบกลับมาก็ไม่ได้บอกใครเลย M เองก็ได้แต่งง "อ้าว..ไหนบอกอีก 2-3 สัปดาห์จะกลับ" ผมก็บอกไปว่าเหงาๆเลยกลับมาก่อน "แล้วอ่ะมาทำไร" คำตอบที่ได้กลับดูเหมือนแถๆ "แวะมาหาไอ้ B กะลังจะกลับแล้วเลยแวะมาบอก A ก่อน" ผมก็คิดในใจ มาคนละทางกันนะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทำเป็นไม่สนใจ
จนถึงวันที่ผมต้องไปอยู่ กทม. จิงๆ เป็นแฟนกันแค่ไกลกันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่ดันทะเลาะกันอีก แฟนผมก็ปิดโทรศัพท์ ผมง้อไม่ได้ โอ้ยจะเป็นบ้าอยู่แล้ว แต่ผมดันมีเบอร์เืพื่อนของ A อยู่ ผมเลยโทรไป คำพูดที่เค้าพูดกับผมนั้นดูเฉยชาจริงๆ ไม่สนใจเลยว่าผมจะเสียใจขนาดไหน จนผมทนไม่ไหวกับคำถามที่อยู่ในใจ ผมจึงถามไปว่า "ตัวเองมีคนใหม่หรอ?" A ได้แต่เงียบ แล้วก็ร้องไห้... ผมพูดอะไรไปก็ร้องไห้ตลอด แต่เริ่มคิดแล้วแหละว่าใช่ เค้ามีคนใหญ่แล้วจริงๆ ผมเลยถามเค้าต่อ "คนนั้นเป็นใคร...?" A ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นอีก ใจผมตอนนั้นได้แต่บอกว่าอย่าให้เป็นแบบที่ผมคิดเลย คำพูดเดียวที่เค้าบอกแทรกเสียงร้องไห้ออกมา "เค้าเป็นเพื่อนเธอ..." ทันทีที่ได้ยินคำนี้ น้ำตาผมไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว คำถามสุดท้ายที่ผมคิดจะถาม....มันพูดไม่ออก ผมค่อยๆตั้งสติแล้วถามออกไป "M ใช่ไหม..?" ทุกอย่างตอนนั้นเงียบไปหมด หูผมเฝ้ารอคำตอบให้มันไม่ใช่เพื่อนผมคนนี้ แต่แล้วคำที่เค้าตอบคือ "ใช่..."
ตอนนั้นผมถึงกับเข่าทรุด พูดอะไรไม่ออก น้ำตาไหลออกมาแบบไม่หยุด ผมเสียใจมาก ไม่ใช่เพราะแค่เสียแฟนไป แต่ผมเสียเพื่อนที่ผมรักมากๆไปคนนึง เพื่อนที่ผมกอดคอผ่านอะไรมาด้วยกัน หัวเราะ เสียใจ เพื่อนคนนั้นทำร้ายผมขนาดนี้ และที่ผมเสียใจที่สุดคือ ผมรู้ว่าสุดท้ายแล้ว A กับ M จะลงเอยกันยังไง
ผลสรุปของบทเรียนนี้ ผมเลือกที่จะเสียทั้งสองคนที่ผมรักไป ตราบใดที่คุณยังมีงูพิษเป็นมิตร รับรองชีวิตคุณคงไม่มีความสุข
แต่ถ้าถามว่าทุกวันนี้ A เป็นยังไงบ้าง บอกเลยว่าผมกับ A ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มีไรก็มาปรึกษากันตลอด ผมเป็นคนใจกว้างพอ ส่วน M ผมไม่ขอพูดถึงนะครับ เพราะไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยนับจากนั้น
จบแล้วครับ ประสบการณ์ความรักครั้งแรกของผมเอง ดราม่าพอมั๊ยน้อ!!
สำหรับใครที่ไม่ชอบเรื่องราวของผม มองว่ามันไร้สาระ ผมก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปล1. นี่เป็นเพียงประสบการณ์ครั้งแรกของผม ยังมีเรื่องราวอีกหลายเรื่อง ใครที่อยากติดตามก็ขอกำลังใจด้วยนะครับ (ช่วงนี้กำลังเศร้าT_T)
ปล2. ขอบคุณพื้นที่ของ Pantip ที่ให้ผมได้มีโอกาสได้เล่าเรื่องครับ ขอบคุณครับ...
(เพิ่มเติมอีกนิดครับ จะบอกว่า นี่เป็นรักครั้งแรกของผมด้วยนะครับ)
เรื่องเล่า ชีวิตดราม่ากับความรักของผู้ชายคนนึง
ผมมีหลายเรื่องเลย เกิดขึ้นกับตัวผมเองนี่แหละครับ ไว้จะทยอยเอามาเล่าเรื่อยๆละกันนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกๆที่ผมได้เรียนรู้กับคำว่า "เสียใจ" จากความรัก
ผมขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า....."เพื่อนรัก กับ คนรัก"
ย้อนกลับไปตอนอายุ 14 ปี หลายๆคนคงเคยฟังเพลง 14 อีกครั้ง ของพี่ เสก แล้วรู้สึก ฟินาเล่~!! แต่บอกเลยสำหรับผมตรงกันข้ามเลยครับ
เข้าเรื่องกันเลย ตอนนั้นผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง (ชื่อย่อ "A" ละกัน) ซึ่งเค้าเป็นญาติกับผมสนิทผมชื่อ "B" อายุห่างกับผมปีนึง ผมค่อนข้างสนิททั้ง A และ B จนนานๆไปผมเริ่มชอบ A ขึ้นมาเลยลองจีบดู สุดท้ายก็ได้คบกันครับ...
เวลาผ่านไป 4 เดือนก็มีความสุขดีนะ เหมือนคนเป็นแฟนกันทั่วๆไปแหละครับ และแล้ว A ก็มีโอกาสได้รู้จักกับเพื่อนสนิทผม "M"
(B เป็นเพื่อนสนิทผม ที่สนิทกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อ พี่ชาย และผม ส่วน M นี่เป็นเพื่อนที่โรงเรียน เพราะผมเรียนอีกจังหวัดแต่ก็ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่)
คือ M เบื่อๆกับวันหยุด เสาร์-อาทิตย์ ที่บ้านตัวเอง เลยมาหาผม ซึ่งตอนนั้นแฟนผม A กำลังขายของและผมก็กำลังช่วยแฟนผมขายของอยู่ M มาหาผมเลยได้เจอกับ A ครั้งแรก ตอนนั้นก็น่าจะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น....
จนผ่านไป 2 เดือน....เป็นช่วงปิดเรียนภาคฤดูร้อนพอดี ทางโรงเรียนที่ผมเรียนได้จัดทัวร์ขึ้นมาเพื่อนพานักเรียนไปเที่ยวสวนสนุกซึ่งสามารถชวนคนนอกไปด้วยได้ ผมเลยคิดว่า "เออดีล่ะจะได้พาแฟนไปเที่ยวด้วย" แล้วเราก็ไปกัน มีผม แฟนผม M และเพื่อนที่โรงเรียนอีกกลุ่มใหญ่
พอถึงที่สวนสนุกเราก็เที่ยวเล่นกันตามประสาเด็กบ้านนอกเข้ากรุง เดินดูโน่นนี่ ตอนนั้นมีผมคนเดียวที่พาแฟนไปด้วย เลยดูเหมือนคู่จิ้นในตอนนั้น ทุกคนทั้งแหย่ทั้งแซวจนเขินไปหมด เราก็เล่นเครื่องเล่นกันสนุกสนาน จนมาถึงช็อตเด็ด!! เพื่อนๆชวนกันไปเล่นไวกิ้ง แต่ M ไม่กล้าเล่น ยืนอยู่ไกลๆคนเดียว ซึ่งพวกเราก็เดินกันมาไกลแล้ว ด้วยความที่ผมไม่ได้คิดอะไรเลยบอกให้แฟนไปเรียกมันมาที แฟนผมเรียกเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมมา จนสุดท้ายต้องลากแขนมา ลองนึกภาพนะครับ แค่ลากแขน จับที่ข้อมือแล้วลากมา ผมก็งงนะ ทำไมมันมาง่ายจัง ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะอย่างที่บอก เพื่อนคนนี้ผมรักมาก หลังจบทริปนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
แต่แปลก.....
หลังจากที่ไปเที่ยวกัน M มาหาผมบ่อยขึ้น จนบางทีผมก็สงสัยนิดๆว่า "จะคิดถึงกูอะไรขนาดนั้น" บอกก่อนว่า บ้าน M กับบ้านผมอยู่ห่างกันประมาณ 20+ กิโล เพื่อนแถวๆบ้านมันก็มี ผมก็คิดแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร แต่สิ่งที่ผมเริ่มรู้สึกเปลี่ยนไปคือ แฟนผมเอง เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น จากเรื่องเล็กๆ ก็ทะเลาะกันงอนกันจนเป็นเรื่องใหญ่ กว่าจะดีกันได้เล่นเอาเหนื่อย มีครั้งนึง M หาผม ตอนนั้นผมกำลังช่วยแม่แฟนขายของอยู่ แต่ครั้งนี้ M มาพร้อมกับ A ทำเอาผมงง ผมถาม A ว่าทำไมมาด้วยกัน เค้าก็บอกว่า"พอดีเจอกันหน้าซอย M มาหาผมแล้วเจอพอดีเลยพามาส่ง" ผมก็เออเชื่อแฟนเลยไม่ได้คิดอะไร แล้ว M ก็ชวนผมไปขี่รถเล่น แต่สิ่งที่ M บอกผมมันกลับแตกต่างกัน คือผมไม่ได้ไปซักถามอะไรจาก M นะ ระหว่างที่ขี่รถกันอยู่ M ก็ถามผมขึ้นมา "กูมีอะไรจะบอก จะโกรธกูมั๊ย.......กูไม่ได้เจอ A ที่หน้าซอยหรอก A แวะหากูระหว่างทาง แล้วก็มาพร้อมกัน" ผมก็ยิ่งงงหนักไปใหญ่ ผมก็ได้แต่คิด "แล้วแฟนผมจะโกหกผมทำไม แล้ว M มันจะมาสารภาพกับผมทำไม" แต่ผมก็ไม่ได้เก็บเอาไปถามอะไรอีก รอดูต่อไป
แล้วตอนนั้นผมจบ ม.3 พอดีแล้วผมต้องย้ายเข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ผมก็หวั่นๆใจอยู่เหมือนกัน จนถึงวันที่ผมย้ายข้าวของมาที่กรุงเทพฯ ที่นี่เป็นบ้านของญาติ ไม่มีใครอยู่ ผมก็กลัวอ่ะ เลยขอตามพ่อกลับบ้านไปด้วยก่อน ไว้ใกล้ๆเปิดเทอมค่อยมา คือตอนนี้ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าแฟนผมกำลังนอกใจผม ผมกลับบ้านมาโดยที่ไม่ได้บอกแฟน เค้าเข้าใจว่าผมต้องไปอยู่ที่ กทม. เลย พอผมกลับถึงบ้านผมก็รีบปั่นจักรยานเก่าๆไปหาแฟนที่ร้าน กะไปเซอไพรส์(ใจนึงก็อยากรู้ด้วยว่าจะมีหนุ่มคนไหนมาหา) พอไปถึงที่ร้านผมก็แอบย่องเข้าไป แต่ปรากฎว่าไม่มีหนุ่มคนอื่นอย่างที่ผมคิด แต่สิ่งที่แปลกใจคือ แค่ดูไม่ค่อยตกใจซักเท่าไหร่ แล้วบอกให้ผมรีบกลับบ้านไปได้แล้ว เค้ากำลังจะเก็บร้าน ผมก็ได้แต่ยืนงง
........แต่ทันได้นั้นเอง!! ก็มีเสียงรถมอไซค์ที่ผมคุ้นเคย ผมหันกลับไปที่รถคันนั้น เป็นเพื่อนผมเอง "M" ซึ่ง M ไม่รู้ว่าผมกลับมา เพราะก่อนที่ผมจะย้ายของไป กทม. ผมได้บอกกับทุกคนแล้วว่า 2-3 สัปดาห์จะกลับ แล้วเรื่องที่ผมแอบกลับมาก็ไม่ได้บอกใครเลย M เองก็ได้แต่งง "อ้าว..ไหนบอกอีก 2-3 สัปดาห์จะกลับ" ผมก็บอกไปว่าเหงาๆเลยกลับมาก่อน "แล้วอ่ะมาทำไร" คำตอบที่ได้กลับดูเหมือนแถๆ "แวะมาหาไอ้ B กะลังจะกลับแล้วเลยแวะมาบอก A ก่อน" ผมก็คิดในใจ มาคนละทางกันนะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ทำเป็นไม่สนใจ
จนถึงวันที่ผมต้องไปอยู่ กทม. จิงๆ เป็นแฟนกันแค่ไกลกันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว นี่ดันทะเลาะกันอีก แฟนผมก็ปิดโทรศัพท์ ผมง้อไม่ได้ โอ้ยจะเป็นบ้าอยู่แล้ว แต่ผมดันมีเบอร์เืพื่อนของ A อยู่ ผมเลยโทรไป คำพูดที่เค้าพูดกับผมนั้นดูเฉยชาจริงๆ ไม่สนใจเลยว่าผมจะเสียใจขนาดไหน จนผมทนไม่ไหวกับคำถามที่อยู่ในใจ ผมจึงถามไปว่า "ตัวเองมีคนใหม่หรอ?" A ได้แต่เงียบ แล้วก็ร้องไห้... ผมพูดอะไรไปก็ร้องไห้ตลอด แต่เริ่มคิดแล้วแหละว่าใช่ เค้ามีคนใหญ่แล้วจริงๆ ผมเลยถามเค้าต่อ "คนนั้นเป็นใคร...?" A ก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นอีก ใจผมตอนนั้นได้แต่บอกว่าอย่าให้เป็นแบบที่ผมคิดเลย คำพูดเดียวที่เค้าบอกแทรกเสียงร้องไห้ออกมา "เค้าเป็นเพื่อนเธอ..." ทันทีที่ได้ยินคำนี้ น้ำตาผมไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว คำถามสุดท้ายที่ผมคิดจะถาม....มันพูดไม่ออก ผมค่อยๆตั้งสติแล้วถามออกไป "M ใช่ไหม..?" ทุกอย่างตอนนั้นเงียบไปหมด หูผมเฝ้ารอคำตอบให้มันไม่ใช่เพื่อนผมคนนี้ แต่แล้วคำที่เค้าตอบคือ "ใช่..."
ตอนนั้นผมถึงกับเข่าทรุด พูดอะไรไม่ออก น้ำตาไหลออกมาแบบไม่หยุด ผมเสียใจมาก ไม่ใช่เพราะแค่เสียแฟนไป แต่ผมเสียเพื่อนที่ผมรักมากๆไปคนนึง เพื่อนที่ผมกอดคอผ่านอะไรมาด้วยกัน หัวเราะ เสียใจ เพื่อนคนนั้นทำร้ายผมขนาดนี้ และที่ผมเสียใจที่สุดคือ ผมรู้ว่าสุดท้ายแล้ว A กับ M จะลงเอยกันยังไง
ผลสรุปของบทเรียนนี้ ผมเลือกที่จะเสียทั้งสองคนที่ผมรักไป ตราบใดที่คุณยังมีงูพิษเป็นมิตร รับรองชีวิตคุณคงไม่มีความสุข
แต่ถ้าถามว่าทุกวันนี้ A เป็นยังไงบ้าง บอกเลยว่าผมกับ A ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน มีไรก็มาปรึกษากันตลอด ผมเป็นคนใจกว้างพอ ส่วน M ผมไม่ขอพูดถึงนะครับ เพราะไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยนับจากนั้น
จบแล้วครับ ประสบการณ์ความรักครั้งแรกของผมเอง ดราม่าพอมั๊ยน้อ!!
สำหรับใครที่ไม่ชอบเรื่องราวของผม มองว่ามันไร้สาระ ผมก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ
ปล1. นี่เป็นเพียงประสบการณ์ครั้งแรกของผม ยังมีเรื่องราวอีกหลายเรื่อง ใครที่อยากติดตามก็ขอกำลังใจด้วยนะครับ (ช่วงนี้กำลังเศร้าT_T)
ปล2. ขอบคุณพื้นที่ของ Pantip ที่ให้ผมได้มีโอกาสได้เล่าเรื่องครับ ขอบคุณครับ...
(เพิ่มเติมอีกนิดครับ จะบอกว่า นี่เป็นรักครั้งแรกของผมด้วยนะครับ)