ตอนนี้อารมณ์และจิตใจผิดปกติมากเหลือเกิน ตั้งแต่เสียยายไปคิดได้อย่างเดียวคืออยากตาย
ไม่อยากมีชีวิตอยู่ เราเป็นคนต่างจังหวัดมาทำงานในกรุงเทพทำงานส่งเงินกลับบ้านมีพี่น้องสองคน
เราเป็นคนที่สองเป็นคนที่ยายตามใจมาตลอด แม่จะรักพี่สาวมากจนทุกวันนี้ยายเสียได้ 1 ปี เรายัง
ยังคงร้องไห้ทุกวันเหมือนคนบ้า มีโทรศัพท์เป็นเพื่อนคือเล่นเกมส์ ที่บ้านไม่มีคัยโทรหาเราเลย
พี่สาวเรามีครอบครัวแล้ว แม่กับพี่สาวอยู่คนละบ้านแต่ใกล้ๆกัน เรามีปัญหาอะไรก็จะโทรหาพี่สาว
แต่พี่สาวน้อยครั้งที่จะรับโทรศัพท์เรา แม่ก็ไม่เคยคิดที่จะโทรมาหาเราน้อยใจมาก แต่เวลามีปัญหา
เรื่องเงินทุกคนจะโทรหาเราเป็นคนแรก ทำงานจันทร์ถึงศุกร์ เสาร์อาทิตหยุดไม่เคยไปเที่ยวไหน
อยู่แต่ในห้องดูหนังฟังเพลงเล่นเกมส์ เพราะถ้าออกไปเที่ยวเดียวเงินจะไม่พอใช้เลยต้องพยายามประหยัด
เราเหมือนเด็กร้องไห้หายาย ดูรูปวันที่ยายเสียเป็นแบบนี้มาเป็นปี แล้วเราก็พร้อมที่จะตายแต่ไม่อยากฆ่า
ตัวตายกลัวบาปกลัวตายไปแล้วจะไม่เจอยาย ตอนนี้หดหู้ไปหมดคิดอะไรไม่ออกทำงานก็ทำแต่งาน
ไม่คุยกับใครทำแต่งาน สรุปเราสมควรตายใช่ไหม
ไม่รู้อารมณ์ตัวเอง ( แต่อยากตาย)
ไม่อยากมีชีวิตอยู่ เราเป็นคนต่างจังหวัดมาทำงานในกรุงเทพทำงานส่งเงินกลับบ้านมีพี่น้องสองคน
เราเป็นคนที่สองเป็นคนที่ยายตามใจมาตลอด แม่จะรักพี่สาวมากจนทุกวันนี้ยายเสียได้ 1 ปี เรายัง
ยังคงร้องไห้ทุกวันเหมือนคนบ้า มีโทรศัพท์เป็นเพื่อนคือเล่นเกมส์ ที่บ้านไม่มีคัยโทรหาเราเลย
พี่สาวเรามีครอบครัวแล้ว แม่กับพี่สาวอยู่คนละบ้านแต่ใกล้ๆกัน เรามีปัญหาอะไรก็จะโทรหาพี่สาว
แต่พี่สาวน้อยครั้งที่จะรับโทรศัพท์เรา แม่ก็ไม่เคยคิดที่จะโทรมาหาเราน้อยใจมาก แต่เวลามีปัญหา
เรื่องเงินทุกคนจะโทรหาเราเป็นคนแรก ทำงานจันทร์ถึงศุกร์ เสาร์อาทิตหยุดไม่เคยไปเที่ยวไหน
อยู่แต่ในห้องดูหนังฟังเพลงเล่นเกมส์ เพราะถ้าออกไปเที่ยวเดียวเงินจะไม่พอใช้เลยต้องพยายามประหยัด
เราเหมือนเด็กร้องไห้หายาย ดูรูปวันที่ยายเสียเป็นแบบนี้มาเป็นปี แล้วเราก็พร้อมที่จะตายแต่ไม่อยากฆ่า
ตัวตายกลัวบาปกลัวตายไปแล้วจะไม่เจอยาย ตอนนี้หดหู้ไปหมดคิดอะไรไม่ออกทำงานก็ทำแต่งาน
ไม่คุยกับใครทำแต่งาน สรุปเราสมควรตายใช่ไหม