มีนิสัยนึงที่แก้ไม่หาย คือเสียดายของกินที่เหลือมาก ถ้าไม่ห่วยแตกจนเกินไปนี่ก็จะพยายามกินให้หมดทุกครั้ง ปัญหาคือกินอะไรกับเพื่อน เช่นกินขนม เพื่อนกินสองคำรวบช้อนบอกอิ่มละ ทิ้งที่เหลือไว้ที่เรา จริงๆคือจะเหลือก็ไม่มีใครว่าหรอก แต่มันรู้สึกผิด ก็ต้องกินให้หมด ผลคืออ้วนอยู่คนเดียว บางทีก็อยากจะทำแบบเพื่อนมั่ง แต่พอเห็นของเหลือก็เสียดายอยู่ดี คิดไปไกลถึงคนไม่ได้กินแบบเรา น้ำหนักเลยไม่ลงสักที