แปล อิศรญาณภาษิต บท ที่31-35 หน่อยครับ

18หลัง ที่ห่างปิดที่ชิดไชให้ทะลุ คนจักษุเหล่หลิ่วไพล่พลิ้วพริก

อย่าโอกโขยกอยู่ในโลกสันนิวาส    แต่นักปราชญ์ยังรู้พึ่งผู้เขลา เหมือนเรือช่วงพ่วงลำในสำเภา            เรือใหญ่เข้าไม่ได้ใ

ค่อยดำเนินตามไต่ผู้ไปหน้า ใจความว่าผู้มีคุณอย่าหุนหวน เอาหลังตากแดดเป็นนิจคิดคำนวณ รู้ถี่ถ้วนจึงสบายเมื่อปลายมือ

ของสิ่งใดสงสัยให้พิสูจน์ ไม่แกล้งพูดธาตุทั้งสี่ดีใจหาย ดูดินน้ำลมไฟให้แยบคาย ไล่ระบายเท็จก็แปรแท้ไม่จร ปลาร้าเค็มพริกเทศเผ็ดไฉน เอออะไรดูเถิดยังเกิดหนอน กลับฟอนฟันพริกปลาร้าสถาพร ทั้งเค็มร้อนไม่ถึงกรร

เจ้าท่านเกลียดอย่าเกลียดแทนองค์เจ้า   เอ็นดูเหล่าผู้ผิดอย่าคิดเสริม   กริ้วสิ่งไรช่วยแซมค่อยแต้มเติม   ผู้ผิดเพิ่มพูดผิดใช่กิจเอง   ผมยาวยุ่งทิ้งไว้ไม่สางหวี   สิ้นที่พึ่งแล้ว

ช่วยแปลบทอิศรญาณภาษิตทีค่ะใครพอจะช่วยได้บ้างคะคือครูสั่งให้ทำแล้วเราพยายามหาในกูเกิ้ลเท่าไหร่ก็ไม่เจอเราทักไปหาครูครูก็ไม่ตอบทักไปหาเพื่อนเพื่อนก็ไม่ตอบ

ช่วงนี้ สนใจการแปลความอิศรญานภาษิต  ประเด็นปัญหา คือ ภาษิตนี้ที่จริงแล้วมีความเป็น subjective มาก ความคิด โลกทัศน์ ทัศนคติ ของผู้เขียนนั้นมีบทบาทสำคัญในการสื่อสาระที่เขียนออกมา มีการแปลความ ถอดค

คือเราได้หาสำนวนสุภาษิตจากเรื่องอิศรญาณภาษิต เราต้องหาสำนวนสุภาษิตไทยที่เกี่ยวกับบทความต่อไปนี้ "อันเสาหินแปดศอกตอกเป็นหลัก ไปมาผลักบ่อยเข้าเสายังไหว จบฟังหูไว้หูคอยดูไป เชื่อน้ำใจดีกว่าอย่าเชื่อ

เคหฐานหยาบช้าหาสะอาด มูลฝอยใบไม้ใช่ญาติอย่ามุ่นหมก อย่าเข้าทำส่ำสมนิยมรก ไฟจะตกลามไหม้ไม่ได้การ แปลว่าอะไรหรอครับ พยายามค้นหาแล้ว แต่ว่ายังไม่ได้เจอแปลตรงตัวในบทนี้ครับ

คือว่าอยากจะให้ช่วยแปลอิศรญาณภาษิตบทที่67-68หน่อยค่ะ คนแก่มีสี่ประการโบราณว่าแก่ธรรมาพิสมัยใจแห้งเหี่ยว แก่ยศแก่วาสนาปัญญาเปรียวแต่แก่แดดอย่างเดียวแก่เกเร ความรู้ท่วมหัวตัวไม่รอดเป็นคำสอดของคนเกเ