(ที่จริงกะจะมีมโนเปิดเรื่องด้วย แต่กลัวว่าจะยาวไป เลยเอาแค่นี้ก่อนดีกว่า ไว้ต่อกระทู้ต่อๆไป)
(อันนี้จะเป็นรวมๆเชื่อว่าถ้าทำจริงๆคงทำแยกเป็นภาคๆ ตอนๆอีก)
(จขกท.จินตนาการตัวเอกเป็นพี่หนึ่ง ชลัฏ ณ สงขลา)
(เป็นคร่าวๆ บทผิด ท่าผิดขออภัย ช่วยแต่งก็ได้ครับ)

เปิดมา เป็นโลโก้ของค่ายที่ผลิต บนพื้สีดำ แล้วก็มีผู้สนับสนุนอื่นๆอีกสักเล็กน้อย
ตัดมาเป็นภาพของขบวนรถกำลังลำเลียงสัตว์เข้ามาในสถานกักสัตว์ คุณอำพลชี้ไปแล้วก็บอกกับนายจ้างว่า "เขามาแล้วครับ"
ทันใดนั้นก็มีเสียงโหวกเหวก ประกอบกับภาพอลหม่านว่า "ช่วยด้วยโว้ยๆเสือหลุดโว้ย"
ในขณะที่เสือเตรียมตะปบเหยื่อ ก็ปรากฎร่างบุรุษผู้หนึ่ง ฉายจากด้านหลังไปด้านหน้า ในท่าประทับปืน แล้วก็เหนี่ยวไก ปั้ง!! (ดนตรีประกอบค่อยๆเร้าใจขึ้น)
ภาพตัดเป็นฉากหลังสีน้ำตาลไม้ หรือสีเขียวใบไม้ มีเถาวัลย์ล้อมรอบ
“จากอมตะนิยาย”
“ผลงานจากปลายปากกาของ พนมเทียน”
“สู่มหากาพย์ภาพยนตร์(หรือละคร/ซีรีย์) เรื่องยิ่งใหญ่แห่งปี”
ภาพตัดมาเป็นคณะนายจ้างหารือกับรพินทร์
เชษฐา – เขาคืออนุชา วราฤทธิ์ หรือพรานชด ประชากร เราต้องการตามตัวเขาให้พบ
รพินทร์ – (พูดพร้อมๆกับกางลายแทงของมังมหานรทา) พวกคุณเคยได้ยินตำนานเรื่องขุมทรัพย์เพชรพพระอุมา แห่งเทือกเขาพระศิวะไหม
ดาริณ – ทำไม
รพินทร์ – ผมเชื่อว่าเขาไปที่นั่น
ภาพตัดมาที่คณะนายจ้างเตรียมตัวออกเดินทาง
รพินทร์ – พร้อมแล้วใช่ไหมครับ
(ใครไม่รู้) – ขออาสาไปด้วยครับ
รพินทร์ – นายเป็นใคร ชื่ออะไร
(ใครไม่รู้) – แงซาย กะเหรี่ยงดงครับ
รพินทร์ – (พูดเป็นภาษากะเหรี่ยง) แต่แกดูไม่ค่อยเหมือนกะเหรี่ยงเท่าไหร่ว่ะ
ภาพตัดมาเป็นคณะกำลังเดินป่า พบสัตว์ป่า ธรรมชาติหลากหลาย มีฉากดาริณลองยิงปืน รพินทร์อธิบายเกี่ยวกับป่า ฉากตลกของบุญคำหรือสมุนรพินทร์คนอื่นๆ
ระหว่างที่กำลังเดินทางอย่างราบรื่นนั้น...
ภาพตัดมาเป็นกลางกองไฟ รพินทร์นั่งข้างๆ
ลูกหาบตะโกนมาบอกว่า “นายๆเกิดเรื่องใหญ่แล้วนาย”

กรี๊ดดดดด...
(ดนตรีประกอบเงียบลง) (ตัดเป็นฉากบนห้าง)
รพินทร์ – อะไรครับคุณหญิง
ดาริณ – ฉันเห็นอะไรก็ไม่รู้ ทางโน้นที ทางนี้ที (พลางสะอื้น)
รพินทร์  - ใจเย็นๆนะครับ คุณหญิงคิดมากไป อาจเกิดภาพหลอนขึ้นมา หลับตา ทำใจนึกถึงพระ แล้วค่อยๆลืมตานะครับ..
ภาพตัดเป็นเส่ยค่อยๆลืมตา แล้วพบผีมะขิ่นในรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว ร้องแฮ่ แล้วเส่ยก็ร้องว้ากกก...
ภาพตัดเป็นฉาก มีตัวอักษรขึ้น “ปีนี้” “เตรียมพบกับ”
(จากนี้ไปจะเป็นฉากต่างๆประกอบเพลงประกอบตื่นเต้นเร้าใจ)
ฉากที่คณะระดมยิงสู้กับฝูงลิง และโขลงไอ้แหว่ง
ฉากที่ฟัดและต่อสู้กับเผ่าสางเขียว
แงซายยิงธนูใหญ่ไปที่งูยักษ์
ฉากน้ำป่าพัด
ต่อสู้กับเหล่าผีดิบของมันตรัย
รพินทร์กับมาเรียวิ่งหนีทีเร็กซ์
ฉากกองทัพของมรกตนคร
ฯลฯ
ฉากสุดท้ายเป็นฉากแงซายประลองดาบ หรือสู้กับรหัสยะก็ได้ (เลือกเอา) เมื่อดาบสองเล่มปะทะกันแล้วเกิดประกายไฟ
แล้วก็กลายเป็นโลโก้
“เพชรพระอุมา”
เพลงจบ
ตัดฉากมาเป็นตาไอ้แหว่ง ทำเสียงฮือ ตัดกับตาของรพินทร์ ตัดมาซูมออกเป็นหน้าไอ้แหว่ง และหน้ารพินทร์
ซูมออกมาเรื่อยๆจนเห็นปืนของรพินทร์ (แล้วเพลงประกอบก็ดังเรื่อยๆ)
แล้วไอ้แหว่งก็คำรามออกมา “แปร๋น..นนน”
แล้วเสียงปืนก็ดังอีกครั้ง เปรี้ยง
ตัดเป็นฉากพร้อมตัวอักษร
“เร็วๆนี้”

ประมาณนี้จ้า