เมื่อผมทำผู้หญิงร้องไห้บนรถไฟฟ้า??

เรื่องมันเกิดเมื่อเช้านี่เองครับ..
ขณะที่ผมกำลังเดินทางไปทำงานตามปกติ ด้วยรถไฟฟ้า
ถึงแม้ว่าตอนนั้นจะเป็นเวลาเก้าโมงกว่าๆแล้วก็ตาม คนบนรถไฟฟ้าก็แน่นบรม
ผู้หญิงข้างๆผมเธอตัวเล็กมาก เกาะห่วงโหนแทบจะไม่ถึง
พอถึงสถานีอโศก คนลงเยอะพอสมควร รวมถึงคนที่นั่งอยู่หน้าผม
ผมจึงคิดจะหลบทางให้น้องเค้านั่ง แต่เรื่องมันก็เกิดครับ

-_- ผมอยากจะโทษคนขับรถไฟฟ้าที่วันนี้ขับได้ห่วยมาก
แต่ก็ความผิดผมด้วยที่ไม่ระวัง ผมฟันศอกลงหัวเธอเต็มแรง
แรงขนาดเธอลงไปนั่งกุมหัวกับพื้นเลยนะครับ คิดดู

ด้วยความตกใจผมจึงก้มลงไปลูบๆหัวเธอตรงที่เจ็บ พร้อมกับพร่ำขอโทษแบบรู้สึกผิดโคตรๆ
ในตอนนั้นผมกลัวเธอจะโวยวายมาก แต่สิ่งที่เธอทำกลับทำให้ผมแปลกใจ
เธอเงยหน้ามายิ้มแหะๆใส่ผม พร้อมบอกว่าไม่เป็นไร ทั้งๆที่ผมเห็นน้ำตาคลออยู่ที่เบ้าตาทั้งสองข้าง

คนรอบข้างก็ช่วยกันดึงเธอมานั่ง ประจวบกับตอนนั้นคนเบียดๆกันเข้ามาจากอโศก ผมจึงโดนเบียดกระเถิบออกไปไกลๆ
ทั้งๆที่ผมอยากจะดูอาการเธออีกซักนิด ภาพที่น้องเค้านั่งลูบหัวป้อยๆน่าสงสารมากครับ
ผมเดาได้เลยว่า น้องเค้ากำลังแชทกับใครซักคนด่าผมอยู่ อาจจะฟ้องแฟน หรือเพื่อน เหอะๆ

พอถึงเวลาลงที่สยาม ผมกะจะเดินไปขอโทษน้องเค้าอีกซักที
แต่น้องกลับลงสถานีเดียวกัน ผมก็เลยได้โอกาสขอโทษเธออีกที

ขอโทษนะครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ

ถึงจะขอโทษไปแล้วหลายครั้ง ถึงน้องจะบอกว่าไม่เป็นไร
แต่พี่ก็รู้สึกผิดจากใจจริง ขอบคุณครับที่ยังยิ้ม ขอบคุณครับที่ช่วยรักษาหน้าพี่
แล้วก็ขอบคุณที่ให้อภัย ทั้งๆที่มันต้องเจ็บมากแน่ๆ

ผมอยากจะขอดูหัวเธอด้วยซ้ำ เห็นน้องเธอลูบหัวป้อยๆแล้วคิดว่ามันน่าจะเป็นอะไร

ใครอ่านกระทู้นี้ แล้วตรงกับที่ได้ยินเพื่อนคุณบ่นมา
ฝากไปบอกเค้าด้วยนะครับ

ว่าผมขอโทษ

ผมไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตนี้จะได้ทำร้ายผู้หญิง

แล้วผู้หญิงคนนั้นยังเป็นคนทำให้ผมสบายใจด้วยคำพูดที่ว่า

"ให้อภัย เพราะหน้าผมผ่าน"

ฮานะครับ ตอนนั้น หายเครียดได้เยอะ ทั้งๆที่เธอไม่ได้เหมือนพวกบ้าผู้ชายเอาซะเลย

ประสบการณ์ในวันนี้สอนให้ผมรู้ว่า คนที่เดินผ่านไปมาทุกวัน
ยังมีคนที่น่าทำความรู้จักอยู่อีกมาก

ฝากด้วยนะครับ
ช่วยนำคำขอโทษของผมไปบอกเค้าที

**ผมไม่รู้จะแท๊กอะไรน่ะครับ ขอโทษด้วย