คำสอนชีวิต จนทบทวนตัวเองในสิ่งที่ทำไว้กับคนอื่น อย่าไปโทษคนอื่นถ้าตัวเองเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

การบล็อกคือการปิดตา ไม่ใช่การปิดปัญหา
การไม่ให้อภัยคือการกอดหนามไว้แนบอก
คนพิการและคนจนไม่ได้ด้อยกว่าใคร พวกเขาแค่มีรอยแผลคนละแบบกับเรา คนที่รีบบล็อกเหมือนคนรีบปิดหน้าต่างหนีลม ทั้งที่บางทีลมนั้นแค่พัดฝุ่นเล็กน้อย
คนที่ไม่ยอมให้อภัย เหมือนคนที่ปล่อยให้แผลเล็ก ๆ กลายเป็นแผลลึกเพราะไม่ยอมทำแผลตั้งแต่แรก
คนที่มองคนเพียงด้านเดียว ก็เหมือนคนอ่านหนังสือเพียงหน้าปก ไม่เคยรู้เลยว่าข้างในมีเรื่องราวที่ทำให้ร้องไห้หรือยิ้มได้ การวางใจไม่ใช่เรื่องยาก แค่เลิกคิดว่าทุกคนต้องสมบูรณ์แบบ
อย่าใช้การบล็อกเป็นกำแพงป้องกัน แต่ใช้ความเข้าใจเป็นสะพาน
อย่าให้การไม่ให้อภัยกลายเป็นโซ่ล่ามใจเราเอง
และอย่าลืมว่าไม่ว่าจะร่างกายเป็นอย่างไร หรือชีวิตลำบากแค่ไหน ทุกคนก็มีหัวใจที่อ่อนไหวเหมือนกัน

ใครก็ตามที่เคยทำไว้กับเพื่อนตัวเอง จนเอาคำสอนนี้ไปทบทวนตัวเอง ว่า ถ้าคนเราขอโอกาสก็ควรให้ ถ้าคนเราขอโทษก็ควรให้อภัย