จากความรู้สึกส่วนตัว ที่ดูแล้วรู้สึกอยากแก้ไข
ก๊วยเจ๋ง ไม่ทึ่มจนเป็นตัวตลก ในสายตาพ่อตา และไม่ยอมตายในการศึก แต่แสร้งเป็นตาย
โดยคิดได้ว่า ปัญหาต้าซ่งเกิดจากฮ่องเต้ ลืมพ่อลืมพี่ ไม่รักแผ่นดิน เลี้ยงแต่กังฉิน
และนำเหตุการณ์สิบสองป้ายทองของฮักฮุย มาเป็นเครื่องเตือนสติ
สุดท้ายล้างมือจากวงการ กลับไปอยู่เกาะดอกท้อ
ก๊วยพู้ ไม่ได้ฟันแขนก้วยจนขาด แค่ได้แผลใหญ่ แต่ก้วย แสร้งเป็นแขนพิการ โดยหมอกระดูกที่รักษาบอกว่าแผลหายแต่แขนไม่ดีดังเดิม
พอท้ายเรื่องจึงกลับเป็นปรกติ (เรื่องนี้ไม่มีหมอสักคน จอมยุทธรักษากันเอง)
ก้วย กับเหล่งนึ่ง ฝึกวิชาในชุดวันเกิด ระหว่างฝึกมีคนมารบกวน ก้วยจึงต้องเข้าช่วย โดยถีบสุดแรงกระเด็นไป
เหล่งนึ่ง ทั้งตกใจ ประหม่า ดีใจ และหวั่นไหวในรสสัมผัส ที่เป็นไปโดยธรรมชาติ ของคนที่รักกันจริง สองคนจึงเข้าบทอัศจรรย์ ความว่า
"กอดประทับกับกายสายสวาท
นุชนาฏถนอมจิตสนิทสนอง
เสน่ห์แนบแอบเอียงเคียงประคอง
ตามทำนองสองสนิทไม่บิดพลิ้ว
อัศจรรย์หวั่นไหวไม่เร่งรัด
เป็นลมพัดเรื่อยเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยฉิว
ช่อใบไม้ไหวกระดิกริกริกริ้ว
ระหวยหิวหอบระเหยเลยหลับไป"
พระอภัยมณี สุนทรภู่
จึงสานสัมพันธ์อย่างราบรื่น โดยไม่สน ขนบแบบหยู ที่อคติต่อ หญิงที่แก่กว่า๑ เป็นศิษย์อาจารย์กัน๑ พรหมจารี๑
ซึ่งก๊วยเจ๋ง ไม่ขัดข้อง เพราะเข้าใจธรรมเนียมแบบนอกด่านดี
แต่อึ้งย้งมีค้านแบบไม่ให้ท้ายเด็ก เพราะพ่อตัวเองก็สอนให้ไม่ยึดติดขนบนี้ แถมแสดงความไม่เห็นด้วยในหลายเรื่อง
ก้วย เหล่งนึ่ง ถอนตัวจากวงการ ไปอยู่เกาะคล้ายฮัวกั่วซาน มีบุตรสาวมาปรากฎภาคหลัง เสียดายไม่มีใครจีบติด
ภาคสาม ถ้าแก้แบบอุ้ยเสี่ยวป้อ คงไม่สนุกเท่าแบบที่โลเล เพราะสาวๆในเรื่องคงไม่รอด
ผิดพลาดประการใด หรือจะวิจารณ์เรื่องอื่น ตามอัธยาศัย รบกวนผู้รู้ชี้แนะด้วย ขอบคุณครับ
อยากแก้ไขเรื่องราวในมังกรหยกส่วนใดกันบ้าง
ก๊วยเจ๋ง ไม่ทึ่มจนเป็นตัวตลก ในสายตาพ่อตา และไม่ยอมตายในการศึก แต่แสร้งเป็นตาย
โดยคิดได้ว่า ปัญหาต้าซ่งเกิดจากฮ่องเต้ ลืมพ่อลืมพี่ ไม่รักแผ่นดิน เลี้ยงแต่กังฉิน
และนำเหตุการณ์สิบสองป้ายทองของฮักฮุย มาเป็นเครื่องเตือนสติ
สุดท้ายล้างมือจากวงการ กลับไปอยู่เกาะดอกท้อ
ก๊วยพู้ ไม่ได้ฟันแขนก้วยจนขาด แค่ได้แผลใหญ่ แต่ก้วย แสร้งเป็นแขนพิการ โดยหมอกระดูกที่รักษาบอกว่าแผลหายแต่แขนไม่ดีดังเดิม
พอท้ายเรื่องจึงกลับเป็นปรกติ (เรื่องนี้ไม่มีหมอสักคน จอมยุทธรักษากันเอง)
ก้วย กับเหล่งนึ่ง ฝึกวิชาในชุดวันเกิด ระหว่างฝึกมีคนมารบกวน ก้วยจึงต้องเข้าช่วย โดยถีบสุดแรงกระเด็นไป
เหล่งนึ่ง ทั้งตกใจ ประหม่า ดีใจ และหวั่นไหวในรสสัมผัส ที่เป็นไปโดยธรรมชาติ ของคนที่รักกันจริง สองคนจึงเข้าบทอัศจรรย์ ความว่า
"กอดประทับกับกายสายสวาท
นุชนาฏถนอมจิตสนิทสนอง
เสน่ห์แนบแอบเอียงเคียงประคอง
ตามทำนองสองสนิทไม่บิดพลิ้ว
อัศจรรย์หวั่นไหวไม่เร่งรัด
เป็นลมพัดเรื่อยเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยฉิว
ช่อใบไม้ไหวกระดิกริกริกริ้ว
ระหวยหิวหอบระเหยเลยหลับไป"
พระอภัยมณี สุนทรภู่
จึงสานสัมพันธ์อย่างราบรื่น โดยไม่สน ขนบแบบหยู ที่อคติต่อ หญิงที่แก่กว่า๑ เป็นศิษย์อาจารย์กัน๑ พรหมจารี๑
ซึ่งก๊วยเจ๋ง ไม่ขัดข้อง เพราะเข้าใจธรรมเนียมแบบนอกด่านดี
แต่อึ้งย้งมีค้านแบบไม่ให้ท้ายเด็ก เพราะพ่อตัวเองก็สอนให้ไม่ยึดติดขนบนี้ แถมแสดงความไม่เห็นด้วยในหลายเรื่อง
ก้วย เหล่งนึ่ง ถอนตัวจากวงการ ไปอยู่เกาะคล้ายฮัวกั่วซาน มีบุตรสาวมาปรากฎภาคหลัง เสียดายไม่มีใครจีบติด
ภาคสาม ถ้าแก้แบบอุ้ยเสี่ยวป้อ คงไม่สนุกเท่าแบบที่โลเล เพราะสาวๆในเรื่องคงไม่รอด
ผิดพลาดประการใด หรือจะวิจารณ์เรื่องอื่น ตามอัธยาศัย รบกวนผู้รู้ชี้แนะด้วย ขอบคุณครับ