.... " โอ้ จิตเรา ? " ....

.... " โอ้ จิตเรา ? " ....

จิตหลง ภวงค์ ยึดติด
หมายจะ ลิขิต ตามหวัง
ความห่วง โหยหา ฉุดรั้ง
ลึกฝัง มิอาจ .. ว่าง วาง

ธาตุสี่ ดินน้ำ ลมไฟ
โยงใย ชีพปราณ ผูกสร้าง
สังขาร ใช้งาน นานทาง
ป่วยบ้าง เจ็บบ้าง .. ธรรมดา

ยามชีวิต แขวนอยู่ บนเส้นด้าย
เส้นความตาย กรายกัน .. ขวัญผวา
มิอาจรั้ง สติ เคียงกายา
นึกภาวนา (นึกเพรียกหา) สิ่งศักดิ์สิทธิ์ .. พุทธคุณ

ย้อนนึกถึง กาลอดีต ที่ล่วงผ่าน
หลายปีนาน ผ่านสุขทุกข์ .. บุญกรรมหนุน
เกิดอยู่เจ็บ สลับเปลี่ยน ฐานสมดุลย์
รู้อบอุ่น อุ่นหนาวร้อน .. ประสบการณ์

ณ ยามนี้ คล้ายสงบ .. ไม่สงบ
ระอุจิต ยากบรรจบ .. ห่วงสังขาร
เรียนรู้ธรรม เหมือนไม่รู้ .. ทุกข์คืบคลาน
สั่นคลอนฐาน สะท้านหนาว .. ' โอ้ จิตเรา ? '

http://www.youtube.com/watch?v=p4CeIZTGAdc
มรณานุสตินุสรณ์_หลวงพ่อปราโมทย์

  .... " เสียงรำพึง " ....