สวัสดีครับ ผมจะมาแชร์ประสบการณ์คนรักหักอกเหตุผลที่เลิกกันมันช่าง"ไร้สาระ"มากๆ และผมไม่คาดคิดเลยว่าผมจะมีวันนี้วันที่มาตั้งกระทู้ดราม่า
ขอใช้ชื่อสมมุติละกันครับ ผมชื่อ N คบกะ V มาสองปีปลายๆ ตลอดเวลาที่คบกันมาก็รักกันดีไปไหนมาไหนตลอด คือต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นคนรักเดียวใจเดียว ไม่กินเหล้า (ผิดด้วยเหรอถ้าไม่ชอบให้แฟนเรากินเหล้าด้วย?) สูบบุหรี่ แต่ก็มีนิสัยเสียคือ ขี้หึง ไม่เข้าใจไรง่ายๆ ผมเป็นคนค่อนข้างโรแมนติกครับ...คือผมจะจำวันสำคัญๆของเราได้เสมอ ผมจะจำวันเกิด วันครบรอบ เราได้ไม่มีผิด ซื้อดอกไม้ ซื้อตุ้กตาเซอร์ไพรซ์เค้าตลอด V เป็นคนค่อนข้างขี้โมโหพอสมควร ผมก็ไม่เป็นไร รับได้ เหตุมันเกิดตอนที่ V ได้ไปทำงานที่ๆหนึ่ง และได้ไปเจอ พี่คนหนึ่ง (ขอใช้ชื่อว่า G ) G เป็นลูกของหัวหน้าที่ทำงานของ V และทั้งสองคนได้มาสนิทกันเพราะว่าเป็นลูกหัวหน้าที่ทำงาน จะได้เข้าถึงง่ายๆ (เล่นเส้น อ่ะนะ) ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะผมก็เช็คโทรศัพท์ เฟส ของ V เป็นประจำอยู่แล้ว ก็ไม่มีไรผิดปกติ ยอมรับนะว่าหึงเวลาที่เห็นเค้าคุยกันตลอด แต่ผมก็พยายามบอก V แล้ว อย่าคุยมากนะ แต่คำตอบที่ได้คือ G เป็นลูกหัวหน้า คุยกันอะไรก็เปิดเผยอยู่แล้วหนิ จะต้องกลัวอะไร (ไอ่เราก็หึงเน๊าะ มีแฟนคนเดียวตั๊วะ) ผมก็ไม่อยากพูดอะไรเพราะวันนั้นเราค่อนข้างมีปากเสียงกันพอสมควร ก็ต่างคนต่างงอนกัน แต่ทะเลาะกันทุกๆครั้งเราจะลงเอยด้วยการมานั่งคิดกันตลอด แม้จะทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือก็ตาม (ผมไม่เคยตี V นะ มีแต่เค้าตีผม
)
เผอิญวันนั้น เราทะเลาะกันค่อนข้างหนัก ผมเป็นคนบอกเลิก V แต่จริงๆแค่อารมณ์ตอนนั้น ไม่ได้อยากเลิก แต่ V ก็ลงเอยด้วยการหนีไปกินเหล้า ประชดผมครับ พอกลับมาเราก็มาคุยกัน V ก็บอกผมว่าเหตุผลผมงี่เง่ามันทนไม่ไหวกับการงี่เง่าของผมแล้ว ผมรู้สึกเสียใจมากและยังรักเค้ามากผมพยามง้อเค้า เพราะผมเชื่อมาเสมอว่าเรารักกันมากๆ ผมก็ง้อประมาณ 2 อาทิตย์ จังหวะนั้นแฟนผมก็ไปลงทะเบียนเรียนที่ ตจว. ผมแอบเข้าไปส่องเฟส V และ G ปรากฏว่า มีคอมเม้นต์ มีสถานะที่คบกัน เอ้ามันหมายความว่าไงว่ะ? ผมก็คิดเสียใจ ว่า ตลอดสองปีมันลืมกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? มีใจให้เค้าง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเลยตัดสินใจไปคุยกับ V และ G และคำตอบทีได้คือ เค้าทั้งสองตกลงคบกันเป็นแฟนกันแล้ว ผมมืดทุกหนทางเลยครับ เสียใจ ทำไมผมซื่อสัตย์...แต่ทำไมคำตอบที่ได้มามันถึงเป็นแบบนี้..ตลอดสองปีมันลืมกันง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ? ผมเสียใจ ผมร้องให้...และที่สำคัญผมเจ็บ และความรู้สึกตอนนี้คือ แค้น! เพราะสิ่งที่ผมหวังไว้มันพังลงไปทุกๆอย่างแล้ว ผมอยากให้เค้ารู้ว่าผมยังรักเขา แต่ผมคงจะไม่ดึงเค้ากลับมา เพราะสิ่งที่มันทำมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ทุรนทุราย ทรมานแสนสาหัส ต่อจากนี้เหลือแค่ความว่างเปล่าที่อยู่กับผม ในขณะที่เขามีความสุข...แต่ทำไมผมกลับทุกข์ใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากทำอะไรเลย แม้แต่งาน+เรียน สุดท้ายนี้ผมอยากบอกเค้าว่า ขอให้โชคดีนะ เจอทางที่ดีกว่าแล้ว ทำมันให้ดี ผมขอลาก่อนครับ
ขอบคุณที่รับฟังความในใจของผมครับ
เหตุผลที่มันงี่เง่า
ขอใช้ชื่อสมมุติละกันครับ ผมชื่อ N คบกะ V มาสองปีปลายๆ ตลอดเวลาที่คบกันมาก็รักกันดีไปไหนมาไหนตลอด คือต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นคนรักเดียวใจเดียว ไม่กินเหล้า (ผิดด้วยเหรอถ้าไม่ชอบให้แฟนเรากินเหล้าด้วย?) สูบบุหรี่ แต่ก็มีนิสัยเสียคือ ขี้หึง ไม่เข้าใจไรง่ายๆ ผมเป็นคนค่อนข้างโรแมนติกครับ...คือผมจะจำวันสำคัญๆของเราได้เสมอ ผมจะจำวันเกิด วันครบรอบ เราได้ไม่มีผิด ซื้อดอกไม้ ซื้อตุ้กตาเซอร์ไพรซ์เค้าตลอด V เป็นคนค่อนข้างขี้โมโหพอสมควร ผมก็ไม่เป็นไร รับได้ เหตุมันเกิดตอนที่ V ได้ไปทำงานที่ๆหนึ่ง และได้ไปเจอ พี่คนหนึ่ง (ขอใช้ชื่อว่า G ) G เป็นลูกของหัวหน้าที่ทำงานของ V และทั้งสองคนได้มาสนิทกันเพราะว่าเป็นลูกหัวหน้าที่ทำงาน จะได้เข้าถึงง่ายๆ (เล่นเส้น อ่ะนะ) ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะผมก็เช็คโทรศัพท์ เฟส ของ V เป็นประจำอยู่แล้ว ก็ไม่มีไรผิดปกติ ยอมรับนะว่าหึงเวลาที่เห็นเค้าคุยกันตลอด แต่ผมก็พยายามบอก V แล้ว อย่าคุยมากนะ แต่คำตอบที่ได้คือ G เป็นลูกหัวหน้า คุยกันอะไรก็เปิดเผยอยู่แล้วหนิ จะต้องกลัวอะไร (ไอ่เราก็หึงเน๊าะ มีแฟนคนเดียวตั๊วะ) ผมก็ไม่อยากพูดอะไรเพราะวันนั้นเราค่อนข้างมีปากเสียงกันพอสมควร ก็ต่างคนต่างงอนกัน แต่ทะเลาะกันทุกๆครั้งเราจะลงเอยด้วยการมานั่งคิดกันตลอด แม้จะทะเลาะกันถึงขั้นลงไม้ลงมือก็ตาม (ผมไม่เคยตี V นะ มีแต่เค้าตีผม
เผอิญวันนั้น เราทะเลาะกันค่อนข้างหนัก ผมเป็นคนบอกเลิก V แต่จริงๆแค่อารมณ์ตอนนั้น ไม่ได้อยากเลิก แต่ V ก็ลงเอยด้วยการหนีไปกินเหล้า ประชดผมครับ พอกลับมาเราก็มาคุยกัน V ก็บอกผมว่าเหตุผลผมงี่เง่ามันทนไม่ไหวกับการงี่เง่าของผมแล้ว ผมรู้สึกเสียใจมากและยังรักเค้ามากผมพยามง้อเค้า เพราะผมเชื่อมาเสมอว่าเรารักกันมากๆ ผมก็ง้อประมาณ 2 อาทิตย์ จังหวะนั้นแฟนผมก็ไปลงทะเบียนเรียนที่ ตจว. ผมแอบเข้าไปส่องเฟส V และ G ปรากฏว่า มีคอมเม้นต์ มีสถานะที่คบกัน เอ้ามันหมายความว่าไงว่ะ? ผมก็คิดเสียใจ ว่า ตลอดสองปีมันลืมกันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? มีใจให้เค้าง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ ผมเลยตัดสินใจไปคุยกับ V และ G และคำตอบทีได้คือ เค้าทั้งสองตกลงคบกันเป็นแฟนกันแล้ว ผมมืดทุกหนทางเลยครับ เสียใจ ทำไมผมซื่อสัตย์...แต่ทำไมคำตอบที่ได้มามันถึงเป็นแบบนี้..ตลอดสองปีมันลืมกันง่ายๆขนาดนั้นเลยเหรอ? ผมเสียใจ ผมร้องให้...และที่สำคัญผมเจ็บ และความรู้สึกตอนนี้คือ แค้น! เพราะสิ่งที่ผมหวังไว้มันพังลงไปทุกๆอย่างแล้ว ผมอยากให้เค้ารู้ว่าผมยังรักเขา แต่ผมคงจะไม่ดึงเค้ากลับมา เพราะสิ่งที่มันทำมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ทุรนทุราย ทรมานแสนสาหัส ต่อจากนี้เหลือแค่ความว่างเปล่าที่อยู่กับผม ในขณะที่เขามีความสุข...แต่ทำไมผมกลับทุกข์ใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่อยากทำอะไรเลย แม้แต่งาน+เรียน สุดท้ายนี้ผมอยากบอกเค้าว่า ขอให้โชคดีนะ เจอทางที่ดีกว่าแล้ว ทำมันให้ดี ผมขอลาก่อนครับ
ขอบคุณที่รับฟังความในใจของผมครับ