ค่ะ ตามหัวทู้เลย โดนแฟนบอกเลิกเพราะเราไม่เคยหึงหวงเขาเลย ย้ำว่าตั้งแต่คบกันมาเกือบสองปีไม่เคยเลย
เวลาเขาจะไปกินเหล้ากับเพื่อนกับฝูงเราไม่เคยว่าค่ะ แค่บอกว่าไปกับใครบ้าง มีผู้หญิงด้วยก็ไม่เคยว่า แค่บอกความจริงก็พอเราจะไม่ว่าอะไรเลย
เพราะเราคิดตลอดว่าเราต้องไว้ใจกัน แล้วก็คิดตลอดค่ะว่าถ้าเราอยากไปกับเพื่อนถ้ามีคนมาห้ามเราก็ไม่ชอบเหมือนกัน แต่มีข้อแม้ค่ะ ว่าถ้าอยากเลิกหรือเบื่อเราก็ขอเลิกตรงๆไปเลย อย่านอกใจให้เราเจ็บ

แล้วที่เขาบอกเลิกเราเพราะเเกิดเหตุ เค้าจะไปเจอแฟนเก่าเขาก็มาบอกเราตรงๆตามเคย แล้วเราก็ถามเขาไปว่ายังรักเขาอยู่รึว่าตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกัน เขาก็บอกเราว่าเป็นเพื่อนกัน เราก็ให้เขาไปค่ะ แต่เขาก็ถามกลับว่าไม่หวงเขาเหรอ?? เราก็กลัวว่าเขาจะคิดมากค่ะว่าเาไม่รักไม่หวง เราเลยถามไปอีกว่า งั้นเราไปด้วยได้ไหม ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เขาก็ตอบตกลงค่ะ

พอไปถึงร้านอาหารที่นัดเจอกัน เขาก็เขาไปทักทายถามไถ่แฟนเก่าเขาค่ะ เขาก็แนะนำว่าเราอเป็นแฟนไปแล้ว ตลอดเวลาที่อยู่ในร้านเรานั่งกินข้าวเงียบๆค่ะ ปล่อยให้เขาคุยกัน  แต่ก็ไม่ใช่ว่าหลับหูหลับตาไม่ฟังเลยนะคะ เราก็สังเกตุอยู่ว่าเขาคุยอะไรกัน ทุกอย่างยังโอเคค่ะ จนกลับมาหอ เขาก็เงียบมาตลอดทาง เราถามว่าเป็นอะไรเขาก็ไม่ตอบ จนใกล้จะเข้านอน เขาก็คงอึดอัดใจเลยถามเราว่าไม่รักเขาใช่ไหม ทำไมเราไม่เคยหึงเคยหวงเลย
เราก็คุยดีๆอธิบายดีๆไปค่ะ ว่าไม่ใช่อย่างที่เขาคิด แต่คุยไปคุยมาก็กลายเป็นทะเลาะกัน

ตอนแรกๆก็นึกว่าเขาชอบคนอื่นแล้วมาหาเรื่องเลิกกับเรารุป่าว แต่หลังจากเหตุการนั้นผ่านมาสามเดือนแล้ว เราไปสืบว่าใครเป็นแฟนใหม่เขา แต่เขาก็ยังไม่มีแฟนค่ะ

เราเลยสงสัยว่า การที่เราไม่หึง ไม่งี่เง่า ฟังเหตุผล แล้วมันไม่ดีพอเหรอ เราคิดว่าผู้ชายน่าจะชอบแบบนี้ด้วยซ้ำไป
ไม่ได้ดราม่าซีเรียสนะคะอยากถามความเห็นมากกว่า ตอนนี้ชีวิตแฮปปี้ดีค่ะ

ปล.กับแฟนทุกคนที่คบมาเราก็ไม่เคยหึงเหมือนกัน แต่เลิกกันเพราะเขานอกใจ ไม่ก็เราเบื่อที่เขาขี้หึงงี่เง่าเอง