ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ ฮอร์โมน ซีซั่น 2 มากๆ
เพราะกำลังคิดอยู่เลยว่าฮอร์โมนน่าจะเอาเรื่องครูเลวๆมาทำบ้าง ให้สังคมรู้
เรื่องที่จะเล่าต่อจากนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับเรา เมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว
เมื่อตอน ม.1 เราได้เข้าทีมเต้นของโรงเรียน โดยมีครูสอนเต้นที่เรารู้จักตั้งแต่ประถมเป็นคนซ้อมให้ ช่วงแรกๆ ก็ซ้อมอยู่ในหอประชุมใหญ่ แต่เกิดเหตุอะไรก็ไม่ทราบ มีอาจารย์ของโรงเรียนบอกห้ามซ้อมในเขตโรงเรียน พวกเราก็เลยต้องไปซ้อมที่อื่นแทน เช่น สนามเด็กเล่นใกล้ๆโรงเรียน ลานกิจกรรมใกล้บ้านเพื่อนในทีม หรือที่โล่งใต้ทางด่วน ตอนนั้นเราเด็กสุดในทีม ยอมรับเลยว่าเราเอ๋อ และอ่อนต่อโลกมากๆ ไปไหนเองไม่เป็น นอกจากรถสองแถวจากซอยปากบ้านไปโรงเรียน และจากโรงเรียนกลับบ้าน แม่เรางานยุ่งมารับเราเองไม่ได้ วันไหนที่ซ้อมไกลจากโรงเรียน ครูจะเป็นคนมาส่งเรา ทางที่ครูพาไปมันค่อยข้างเปลี่ยว แต่ตอนเย็นก็มีรถผ่านบ้าง ครูบอกมันเป็นทางลัด เราก็ไม่ได้คิดอะไร เราค่อนข้างไว้ใจครู ครูก็ถามเราว่ารักครูไหม เราก็ตอบไปว่ารักค่ะ (เอาจริงๆ เรายังไม่รู้เลยว่าที่บอกว่ารัก นี่รักแบบครูลูกศิษย์ หรือรักแบบชู้สาว)
วันนั้นวันเสาร์ใกล้แข่ง ครูบอกว่ามีซ้อม เดี๋ยวครูมารับ เพราะมันไกล เราก็ไป ปรากฎว่าวันนั้น คนไม่ครบ ก็เลยไม่ได้ซ้อม ครูก็ขับรถไปส่ง โดยใช้ทางลัดทางนั้น แต่นี่ตอนเที่ยง แทบไม่มีรถผ่านเลย เราก็ไม่ได้คิดอะไร ระหว่างที่ครูขับรถ ครูถามว่าอยากลองไปบ้านร้างดูไหม เราตอบไปว่าแถวนี้มีบ้านร้างด้วยหรอครู ครูถามอีกว่าอยู่ในซอยนี้ไปไหม ไปลองดู เราจำไม่ได้ว่าตอบอะไรครูไป แต่ก็ได้ไปบ้านร้างนั้น มันเป็นบ้านร้างจริงๆ เป็นบ้านร้างสองชั้น ซอยเข้าบ้านมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ถ้าตะโกนออกไป คนข้างนอกคงไม่ได้ยิน แล้วด้านข้างตัวบ้านมีทางเดินเข้าไป ครูก็เดินเข้าไป แล้วเรียกเราให้เดินตามมา บอกไม่ต้องกลัว เราไม่กล้าเดินเข้าไป เรากลัว() เราจำไม่ได้ว่าเราเดินเข้าไปหรือครูจูงมามือเราเดินเข้าไป หลังจากนั้นครูก็หอมแก้มเรา กอดเรา บอกให้เรากอดครู หอมครู แล้วครูก็เริ่มไซร้ซอกคอเรา เราทำอะไรไม่ถูก ยืนอยู่นิ่งๆ เหตุการณ์เกิดขึ้นไวมาก แล้วครูก็พาเราเดินออกจากทางเดินนั้น มาตรงรถ แล้วถามเราว่ารู้สึกยังไง เราตอบไปว่าหนวดทิ่มหน้า ครูถามว่ารักครูไหม อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ สัญญานะ เราก็สัญญา แล้วครูก็พาเราไปส่งบ้าน พอแข่ง และเต้นโชว์งานโรงเรียนจบ แม่เราก็ไม่อยากให้เต้นแล้ว แม่บอกโตแล้วเต้นแล้วมันไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กๆ ครูสอนเต้นเหมือนตุ๊ด แม่ไม่ชอบ เลิกดีกว่า เราก็ไม่บอกครูว่าเราไม่เต้นแล้ว ครูบอกว่าเดี๋ยวมาเอาชุดแข่งคืนที่บ้าน ตอนนั้นเราเริ่มระแวง แต่ไม่เป็นไรอยู่ที่บ้าน พอครูมา เราขึ้นไปหยิบชุดแข่ง แม่ทำงานอยู่หน้าบ้าน แม่บอกให้ครูไปนั่งคอยในบ้าน เราก็รีบเอาชุดมาให้ครู ครูดูชุดถามว่าครบไหม ครูหอมเรา เราตกใจ เรารีบออกมาหน้าบ้าน แต่เราไม่ได้พูดอะไรให้แม่ฟัง ก็ลาครู แล้วก็กลับไป
ม.3 เรากับเพื่อนรวมทีมกัน แข่งเต้นกีฬาสีโรงเรียน เราผิดสัญญา เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนในทีมฟัง
พอขึ้น ม.4 ครูก็มาชวนเราเข้าทีมเต้นโรงเรียนอีก เราชอบเต้นอยู่แล้ว เราก็สองจิตสองใจ ใจนึงก็กลัวครู ใจนึงก็อยากเต้น เราไปถามแม่ แม่ก็ให้เต้น แต่แม่เราทำงานอยู่บ้านคนเดียว เราเลยตัดสินใจไม่เต้น บอกว่าขอเรียนหนังสือ ช่วยแม่ทำงานดีกว่า หลังจากนั้นซักพักใหญ่ เราได้ข่าวลือมาว่า เด็กใหม่ที่อยากเข้าทีมเต้นโรงเรียน ต้องยอมมีอะไรกับครู เราได้ยิน เราก็ตกใจ แต่ขอให้มันเป็นแค่ข่าวลือ
พอ ม.6 เราอยากเต้น เพราะเห็นว่าเป็นปีสุดท้ายแล้ว เราเลยไปแข่งเต้นกีฬาสีโรงเรียนกับเพื่อนแล้วก็รุ่นน้องในสี ทีมสีเรารุ่นก่อนเป็นครูคนนี้สอน แล้วได้ที่ 1 ก็เลยให้ครูคนเดิมมาซ้อมให้ เราสนิทกับรุ่นน้องในทีมคนนึงมาก เพราะเรามีอะไรที่ค่อยๆกัน แล้ววันนั้น เราไปซ้อมที่อีกโรงเรียนนึง พอซ้อมเสร็จ อยู่ดีน้องคนนั้นก็หายไป ครูก็หายไป เราตกใจมาก วิ่งตะโกนเรียกชื่อน้องไปทั่ว คนในทีมบอกครูเดินไปทางห้องน้ำ เราก็วิ่งไปทางห้องน้ำ ตะโกนเรียกชื่อน้อง ครูเดินมาบอกน้องไม่ได้อยู่แถวนี้ ซักพักน้องเดินกลับมา อีกทางนึง บอกไปได้ไปกับครู แต่เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกับเรา
เราเริ่มสงสัยว่ามีคนที่โดนแบบเราหรือมากกว่าเราอีกกี่คน และข่าวลือนั้นเริ่มมีมูล
เรื่องของเราถึงว่าน้อยนิดมาก ถ้าเทียบกับเรื่องที่เพื่อนของเต้ยโดน
เราแค่อยากแชร์ประสบการณ์ที่เราเจอ ให้สาวๆระวังตัว อย่าไว้ใจใครง่ายๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นครูที่เรารู้จักมากนาน
ปล.ขออภัยหากมีข้อผิดพลาดในการเล่าเรื่อง และการแท็กค่ะ
Hormones Season 2 ตอน 'เต้ย' (ครูเลวๆมีอยู่จริง+เล่าประสบการณ์)
เพราะกำลังคิดอยู่เลยว่าฮอร์โมนน่าจะเอาเรื่องครูเลวๆมาทำบ้าง ให้สังคมรู้
เรื่องที่จะเล่าต่อจากนี้ เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับเรา เมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว
เมื่อตอน ม.1 เราได้เข้าทีมเต้นของโรงเรียน โดยมีครูสอนเต้นที่เรารู้จักตั้งแต่ประถมเป็นคนซ้อมให้ ช่วงแรกๆ ก็ซ้อมอยู่ในหอประชุมใหญ่ แต่เกิดเหตุอะไรก็ไม่ทราบ มีอาจารย์ของโรงเรียนบอกห้ามซ้อมในเขตโรงเรียน พวกเราก็เลยต้องไปซ้อมที่อื่นแทน เช่น สนามเด็กเล่นใกล้ๆโรงเรียน ลานกิจกรรมใกล้บ้านเพื่อนในทีม หรือที่โล่งใต้ทางด่วน ตอนนั้นเราเด็กสุดในทีม ยอมรับเลยว่าเราเอ๋อ และอ่อนต่อโลกมากๆ ไปไหนเองไม่เป็น นอกจากรถสองแถวจากซอยปากบ้านไปโรงเรียน และจากโรงเรียนกลับบ้าน แม่เรางานยุ่งมารับเราเองไม่ได้ วันไหนที่ซ้อมไกลจากโรงเรียน ครูจะเป็นคนมาส่งเรา ทางที่ครูพาไปมันค่อยข้างเปลี่ยว แต่ตอนเย็นก็มีรถผ่านบ้าง ครูบอกมันเป็นทางลัด เราก็ไม่ได้คิดอะไร เราค่อนข้างไว้ใจครู ครูก็ถามเราว่ารักครูไหม เราก็ตอบไปว่ารักค่ะ (เอาจริงๆ เรายังไม่รู้เลยว่าที่บอกว่ารัก นี่รักแบบครูลูกศิษย์ หรือรักแบบชู้สาว)
วันนั้นวันเสาร์ใกล้แข่ง ครูบอกว่ามีซ้อม เดี๋ยวครูมารับ เพราะมันไกล เราก็ไป ปรากฎว่าวันนั้น คนไม่ครบ ก็เลยไม่ได้ซ้อม ครูก็ขับรถไปส่ง โดยใช้ทางลัดทางนั้น แต่นี่ตอนเที่ยง แทบไม่มีรถผ่านเลย เราก็ไม่ได้คิดอะไร ระหว่างที่ครูขับรถ ครูถามว่าอยากลองไปบ้านร้างดูไหม เราตอบไปว่าแถวนี้มีบ้านร้างด้วยหรอครู ครูถามอีกว่าอยู่ในซอยนี้ไปไหม ไปลองดู เราจำไม่ได้ว่าตอบอะไรครูไป แต่ก็ได้ไปบ้านร้างนั้น มันเป็นบ้านร้างจริงๆ เป็นบ้านร้างสองชั้น ซอยเข้าบ้านมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ถ้าตะโกนออกไป คนข้างนอกคงไม่ได้ยิน แล้วด้านข้างตัวบ้านมีทางเดินเข้าไป ครูก็เดินเข้าไป แล้วเรียกเราให้เดินตามมา บอกไม่ต้องกลัว เราไม่กล้าเดินเข้าไป เรากลัว() เราจำไม่ได้ว่าเราเดินเข้าไปหรือครูจูงมามือเราเดินเข้าไป หลังจากนั้นครูก็หอมแก้มเรา กอดเรา บอกให้เรากอดครู หอมครู แล้วครูก็เริ่มไซร้ซอกคอเรา เราทำอะไรไม่ถูก ยืนอยู่นิ่งๆ เหตุการณ์เกิดขึ้นไวมาก แล้วครูก็พาเราเดินออกจากทางเดินนั้น มาตรงรถ แล้วถามเราว่ารู้สึกยังไง เราตอบไปว่าหนวดทิ่มหน้า ครูถามว่ารักครูไหม อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ สัญญานะ เราก็สัญญา แล้วครูก็พาเราไปส่งบ้าน พอแข่ง และเต้นโชว์งานโรงเรียนจบ แม่เราก็ไม่อยากให้เต้นแล้ว แม่บอกโตแล้วเต้นแล้วมันไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กๆ ครูสอนเต้นเหมือนตุ๊ด แม่ไม่ชอบ เลิกดีกว่า เราก็ไม่บอกครูว่าเราไม่เต้นแล้ว ครูบอกว่าเดี๋ยวมาเอาชุดแข่งคืนที่บ้าน ตอนนั้นเราเริ่มระแวง แต่ไม่เป็นไรอยู่ที่บ้าน พอครูมา เราขึ้นไปหยิบชุดแข่ง แม่ทำงานอยู่หน้าบ้าน แม่บอกให้ครูไปนั่งคอยในบ้าน เราก็รีบเอาชุดมาให้ครู ครูดูชุดถามว่าครบไหม ครูหอมเรา เราตกใจ เรารีบออกมาหน้าบ้าน แต่เราไม่ได้พูดอะไรให้แม่ฟัง ก็ลาครู แล้วก็กลับไป
ม.3 เรากับเพื่อนรวมทีมกัน แข่งเต้นกีฬาสีโรงเรียน เราผิดสัญญา เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนในทีมฟัง
พอขึ้น ม.4 ครูก็มาชวนเราเข้าทีมเต้นโรงเรียนอีก เราชอบเต้นอยู่แล้ว เราก็สองจิตสองใจ ใจนึงก็กลัวครู ใจนึงก็อยากเต้น เราไปถามแม่ แม่ก็ให้เต้น แต่แม่เราทำงานอยู่บ้านคนเดียว เราเลยตัดสินใจไม่เต้น บอกว่าขอเรียนหนังสือ ช่วยแม่ทำงานดีกว่า หลังจากนั้นซักพักใหญ่ เราได้ข่าวลือมาว่า เด็กใหม่ที่อยากเข้าทีมเต้นโรงเรียน ต้องยอมมีอะไรกับครู เราได้ยิน เราก็ตกใจ แต่ขอให้มันเป็นแค่ข่าวลือ
พอ ม.6 เราอยากเต้น เพราะเห็นว่าเป็นปีสุดท้ายแล้ว เราเลยไปแข่งเต้นกีฬาสีโรงเรียนกับเพื่อนแล้วก็รุ่นน้องในสี ทีมสีเรารุ่นก่อนเป็นครูคนนี้สอน แล้วได้ที่ 1 ก็เลยให้ครูคนเดิมมาซ้อมให้ เราสนิทกับรุ่นน้องในทีมคนนึงมาก เพราะเรามีอะไรที่ค่อยๆกัน แล้ววันนั้น เราไปซ้อมที่อีกโรงเรียนนึง พอซ้อมเสร็จ อยู่ดีน้องคนนั้นก็หายไป ครูก็หายไป เราตกใจมาก วิ่งตะโกนเรียกชื่อน้องไปทั่ว คนในทีมบอกครูเดินไปทางห้องน้ำ เราก็วิ่งไปทางห้องน้ำ ตะโกนเรียกชื่อน้อง ครูเดินมาบอกน้องไม่ได้อยู่แถวนี้ ซักพักน้องเดินกลับมา อีกทางนึง บอกไปได้ไปกับครู แต่เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกับเรา
เราเริ่มสงสัยว่ามีคนที่โดนแบบเราหรือมากกว่าเราอีกกี่คน และข่าวลือนั้นเริ่มมีมูล
เรื่องของเราถึงว่าน้อยนิดมาก ถ้าเทียบกับเรื่องที่เพื่อนของเต้ยโดน
เราแค่อยากแชร์ประสบการณ์ที่เราเจอ ให้สาวๆระวังตัว อย่าไว้ใจใครง่ายๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นครูที่เรารู้จักมากนาน
ปล.ขออภัยหากมีข้อผิดพลาดในการเล่าเรื่อง และการแท็กค่ะ