ขอเล่าก่อน
มีเพื่อนคนนึง เธอไม่ชอบทุเรียน แบบว่าเกลียดเลยอะ โคตรเกลียดเลย
แค่เดินผ่านดงทุเรียน ก็จะยี้แบบแสดงอาการชัดเจน ทำหน้าตารังเกียจ จะเป็นจะตาย
เวลาซื้อทุเรียนมา เธอก็จะร้องกรี๊ด

เมื่อวาน ผมซื้อติดรถ ใส่ไว้ในท้ายกระโปรงหลัง ยังไม่ได้แกะนะ ย้ำว่ายังไม่ได้แกะ
มัดถุงปิดสามสี่ชั้น เป็นอย่างดี โอเค ผมว่ามันก็ไม่ถึงกับปิดได้ร้อยเปอรเซ็นต์หรอก
แต่คงพอทุเลา สำหรับคนไม่ชอบกลิ่นมันได้บ้างละนา
ก็เพราะเข้าใจว่าจะต้องพาเพื่อนคนนี้ไปทำทุระต่อด้วยไง
เราก็เลยทำสุดๆแล้ว เพื่อให้เค้าได้กลิ่นน้อยที่สุด

แล้วพอเธอมานั่งรถด้วย สักพัก คงเริ่มได้กลิ่น ผมเองก็ได้กลิ่น แต่คนมันรัก มันชอบในกลิ่นนี้ไง เลยโอเค
เธอก็ถามว่า แกซื้อทุเรียนใช่มั้ย
ผม: ใช่ ได้กลิ่นแล้วหรอ
เธอ: อืม เจอปั๊มแวะด้วยล่ะ

พอถึงปั๊มนึกว่าเธอจะเข้าห้องน้ำ
เธอบอกเปิดกระโปรงหลังให้หน่อย
ผมก็เปิดให้ คิดว่าเธอคงไปช่วยทำให้กลิ่นมันหาย ด้วยวิธีอะไรสักอย่างแล่ะ
รู้สึกสงสารเพื่อนในเวลานั้น
พอผมเดินไปดูด้วยว่าเธอจะทำอะไรกันแน่
เธอก็หิ้วถุงทุเรียนของผมเอาไปโยนใส่ถังขยะ
ต่อหน้า ต่อตา โคตรบาดจิตบาดใจเลย บอกตรงๆ
เลือกอยู่ตั้งนานนะลูกนี้ อดทนรอมาตั้งสองอาทิตย์ว่าจะไปซื้อมากิน

ทำงี้กับผมได้ไงอะ ไม่พูดกับผมสักคำ ไม่ขออนญาตผมสักคำ
เมื่อก่อนก็ไม่เห็นจะรังเกียจอะไรผมซะขนาดนี้ ก็เปิบให้เห็นอยู่บ่อยๆ
เข้าใจว่าทนไม่ได้แล้ว แต่มันต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ
โอเค ผมก็เลยไม่ถามอะไรสักคำเหมือนกันต่อจากนั้น

ตอนเย็นก็ไลน์ มาถามว่า แกโกรธฉันหรอ แกสิต้องง้อ ต้องขอโทษฉัน
ถึงตอนนี้ เราก็ยังไม่ได้คุยกัน
ผมก็เลยงงๆ มึนๆ ทุเรียนก็ยังไม่ได้กินเหอะ

อยากถามเพื่อนๆหน่อยครับ
ว่าเรื่องนี้ ผมผิดมากขนาดไหน กับการซื้อทุเรียนติดรถเนี่ย
แล้วคนที่ไม่ชอบกลิ่นของทุเรียนนี่ คือความรู้สึกหลังจากที่ได้กลิ่นนี่มันรุนแรงขนาดไหนครับ
มันจะทำให้คนประสาท หรือหัวเสีย หมดความอดทนได้ขนาดไหน
ผมก็ไม่อยากมองว่าเธอ โอเว่อร์แอคติ้ง พยายามทำตัวมีสไตล์อะไรหรอกนะ
แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ วันนั้นยังไปนั่งจกข้าวเหนียว ส้มตำ ฉีกปลาร้าจ้ำกันอยู่เลย
ทีปลาร้า ยังกินได้ แต่ รับกลิ่นโชยอ่อนๆของทุเรียนไม่ได้
มันยังไงกันหว่า
ช่วยเล่าความรู้สึกหน่อยครับ ว่าคนที่เกลียดทุเรียนนี้ เกลียดขนาดไหนหรอครับ
แค่อยากรู้เฉยๆครับ ถ้ามันเลวร้ายขนาดนั้น
เย็นนี้ก็จะไปง้อเพื่อนอะครับ (ยังไงก็จะไปง้ออยู่แล้วล่ะ)

ขอบคุณครับ