หากบังเอิญพบเจออีกครั้ง คงได้มีโอกาสอวยพร บอกลา..ต่อหน้า

วันเวลาตอนเลิกกันครั้งแรก คนแรก ปีแรก มันช่างยาวนานเหลือเกิน
ตอนนั้นเรายังเด็ก เราไม่รู้ว่าควรทำตัวยังไง เก็บตัวเอง ร้องไห้ทุกคืน ตื่นมาก็ปาดน้ำตาไปเรียน อยู่กับเพื่อนสนุกสนานเฮฮา
ไม่กล้าบอกแม่ กลัวแม่ด่าว่า (เพราะแม่เคยบอกว่า รักใครต้องเผื่อใจไว้บ้าง) เราไม่เข้าใจคำนี้จริงๆ แบ่งความรู้สึกต้องแบ่งยังไง
จนวันที่อกหักนี่แหละ ถึงรู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน มันเจ็บจนจุก กินข้าวไม่ลง นอนไม่หลับ หัวใจมันหวิวๆ ไม่รู้คนอื่นเขาเป็นกันหรือเปล่า มันทรมานจริงๆ
มันกระทันหันเกินไป หัวใจเรายังไม่พร้อมจะเจอเหตุการณ์แบบนี้
ก่อนหน้านี้... เรารักกันมาก ไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง ไม่ต้องมีเรื่องอะไรให้คิดมาก เจอกันเกือบทุกวัน คุยกันทุกวัน จนวันนึงต้องห่างกัน แค่เพียงอาทิตย์เดียวจริงๆ
มันก็เปลี่ยนแปลงทุกอย่างไป เพียงเพราะบุคคลที่สามเข้ามา และคนรักของเราก็ไปโชเดมาคอมกับผู้หญิงคนนั้นตอนไหนก็ไม่ทราบ
ตั้งแต่เราห่างกัน ปกติเราคุยกันทุกวันค่ะ โทรไปตอนไหนก็รับโทรศัพท์ได้ ไม่ว่าเขาจะทำงาน หรือตอนดึกดื่น แต่พอคืนนั้น! แค่คืนนั้นคืนเดียว
โทรคุยแล้วได้ยินเสียงผู้หญิงแล้วตัดสายทิ้ง! โทรไปอีกก็ไม่ติด ณเวลานั้นคือ งง แต่เราไว้ใจเขา เลยคิดในแง่บวกอาจจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า?
เดี๋ยวเขาว่างเขาก็โทรมาเองแหละ รอๆๆๆๆๆๆ ทั้งคืนก็เงียบ ร้องไห้เลยค๊าา คิดมากเป็นห่วงไม่รู้ว่าเป็นอะไรหรือเปล่า
พอเช้าอีกวัน เราก็ได้รู้ข่าวจากเพื่อนอีกคนโทรมาบอกว่าทำใจดีๆ ไว้นะ!!!! แค่คำนี้จริงๆ น้ำตามันมาจากไหนไม่รู้ มันก็ล่วงเผาะลงมาเป็นเส้นเป็นสาย
แล้วเราก็ถามๆๆๆๆ แบบคนสติสตางไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว แล้วเพื่อนก็บอกว่า แฟนเรามีคนอื่นแล้ว หลังจากที่เรากลับมา (คือก่อนหน้าเราไปหาแฟนเรา เขาทำงานต่างจังหวัดค่ะ ประมาณอาทิตย์นึง)
เราไม่คิดว่าเราจะเจอแบบนี้ ตอนนี้ มันเร็วเกินไปหรือเปล่า ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย ก่อนหน้านี้ยังไม่มีวี่แววจะเปลี่ยนไปหรืออะไร ในหัวมีแต่คำถาม???
พอรู้ข่าวซักพัก เราก็ฮึ๊บ!! บอกกับตัวเอง เรายังไม่ได้ยินจากปากเขาเลย เราจะรอฟังคำอธิบาย เรารู้ว่ายังไงๆ เขาก็ต้องโทรมา
และแล้วตอนสายๆ เขาก็โทรมาจริงๆ และเขาเป็นลูกผู้ชายพอ เขาไม่โกหกเรา เขายอมรับความจริงทุกอย่าง เขาบอกว่าไปเที่ยวดื่มด้วยกัน สุดท้ายก็...
ขอบคุณสำหรับคำตอบ ขอบคุณที่พูดความจริงกับเรา ตอนนั้นเราเสียใจมาก แต่เราไม่โวยวาย เราเข้าใจ และพูดกับเขาดีมาก
เราบอกว่าไม่เป็นไร เขาอาจจะรักพี่จริงๆ ก็ได้ เราบอกแฟนเราไปว่างี้ แล้วเราก็หักซิมทิ้งท่อระบายน้ำทันที! แต่เรายังเหลืออีกซิมที่ไม่ค่อยได้ใช้ นานๆ เอามาใส่เครื่องที
ที่เราทำแบบนั้น เพราะเรารู้คำตอบอยู่แล้ว รักของเรา กับ รักของเขามันไม่เท่ากัน ถึงแม้ว่าเราเองจะยังรู้สึกว่าเขารักเรามากเหมือนกัน แต่เขาก็พลาดป้องกันความต้องการของตัวเองไม่ได้
เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก เราไม่ขอโทษใครที่เข้ามา เราไม่โทษเขาที่เลือกทำ เราหยุด!! ทุกๆ อย่างด้วยตัวเราเอง ไม่เคยแค้นใคร ไม่ได้อยากเอาคืน
แต่.. เรื่องมันไม่จบแค่นั้น ผู้หญิงคนนั้น รู้อีกเบอร์ของเรา แล้วโทรมาด่าว่าเราและบังคับให้เราเลิก !!! เพื่อ!!!! เราไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรมากปะ คืออยู่ด้วยกัน แล้วยังโทรมาบังคับเราให้เลิก
คือเราจบแต่ผู้หญิงคนนั้นไม่จบ เฮ้อ ตอนแรกเรายอมรับว่าเราโมโห ด่ามาเราก็ว่ากลับ พอเถียงไปซักพักก็นึกขึ้นได้
มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย เราเลยเงียบ และฟัง พอผู้หญิงคนนั้นด่าๆๆๆ เสร็จเขาก็วางไป แล้วเราก็แปลกใจจะมาด่าว่าเราทำไม ทั้งที่ตัวเองเป็นคนแย่งไปแท้ๆ
ความจริงต้องเป็นเราปะที่ต้องเป็นคนด่า หึ่มมม! แต่ไม่เป็นไร เรื่องนี้มันต้องจบให้ได้ (เรื่องที่นางโทรมาด่าๆๆๆ เยอะ!!!! ขี้เกียจเล่าค่ะ) ขอเว้นนะคะ
หลังจากนั้นเราก็ตัดสินใจบอกผู้หญิงคนนั้นว่ากูจะเลิกให้! เสร็จแล้วก็ปิดเครื่อง ไม่ใช้โทรศัพท์หลังจากนั้น 6 เดือนเต็มๆ
เราอยู่กับตัวเอง ทบทวนตัวเอง ดูแลตัวเอง ตั้งใจเรียนจนเกรดพุ่ง อันนี้จริงๆ แต่กว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้มันทรมานจริงๆ เราเป็นคนคิดมาก แต่ไม่ค่อยได้ระบายกับใคร
ช่วงนั้นพูดถึงเรื่องแฟนไม่ได้ มันจะร้องไห้ พูดไม่ได้จริงๆ เพื่อนๆ จะรู้และไม่ถาม มันจะคอยคุยเรื่องตลกกันมากกว่า ขอบคุณนะ
อยู่กับเพื่อนก็มีความสุขดีค่ะ พอกลับมาอยู่คนเดียวก็นอนไม่หลับ พอกลับบ้านไปก็กลบเกลื่อนทำเป็นเข้มแข็ง เวลาแม่ถามถึงแฟนก็บอกแม่ว่าไม่ค่อยได้คุยกัน พี่เขาทำงาน ไม่กล้าบอกความจริงง่ะ
ผ่านไปเป็นปีสองปีกว่าจะทำใจได้ หลังจากนั้นเราไม่ได้ติดต่อกันทางโทรศัพท์อีกเลยค่ะ แต่เราติดต่อกันทางอีเมล ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบ
จนตอนนี้ผ่านไปเกือบ 7 ปีแล้วค่ะ เรายังไม่เคยเจอกันเลยซักครั้งหลังจากวันนั้น
แปลกดีนะคะ เราเข้าใจกัน รักกัน แต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ ทั้งที่เราก็คุยกันรู้เรื่องทุกอย่าง เรื่องของความรักมันไม่ใช่แค่นี้จริงๆ ค่ะ
ขอบคุณที่เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งเข้มแข็ง และยืนอยู่ได้จนทุกวันนี้ มีความสุขดีค่ะ
ส่วนเขากับผู้หญิงคนนั้นหลังจากคบกันได้ไม่นานก็แต่งงานมีลูก ดูเขาก็มีความสุขดีค่ะ
เราไม่มีอะไรต้องขุ่นเคืองใจกันอีกแล้ว ผู้หญิงคนนั้นคงคิดได้แล้วเพราะนางเป็นแม่คนแล้ว

(ในใจลึกๆ เรายังอยากเจอเขาอีกซักครั้ง แค่ครั้งสุดท้าย ได้พูดคุย ครั้งเดียวจริงๆ ที่จะได้บอกกล่าวสิ่งที่มันค้างคาในใจ
เราไม่ได้อยากให้เขากลับมาเหมือนเดิม เพราะมันเป็นไปไม่ได้ เราแค่อยากอวยพร อยากกล่าวลา ต่อหน้าเขาเท่านั้นเอง)
แต่เราไม่กล้าบอกเขาหรอก รอบังเอิญดีกว่า หรืออาจจะไม่มีวันนั้นเลยก็ได้ ก็ไม่เป็นไรค่ะ ถือซะว่าโชคชะตามันไม่ตรงกัน