สวัสดีคะ ..
ขอโทดที่ต้องเล่าเรื่องกันยาวหน่อย
แต่ตอนนี้หนักใจมาก ดิฉันมีลูก 2 คน ลูก 2 คนนี้ ห่างกัน ปีกว่า หรือที่เรียกๆว่าหัวปีท้ายปี
แต่เนื่องจากดิฉัน กับพ่อของลูก ได้เลิกรากันตั้งแต่ลูกคนแรกได้ 3 ขวบ ดิฉันจึงได้เลี้ยงลูกคนที่ 2 ส่วนลูกคนแรกอยู่กับพ่อ
ซึ่งจริงๆแล้ว ลูกคนแรก อยู่กับพ่อ ก็คงไม่เป็นอะไร เพราะเนื่องจาก ย่า เค้าเลี้ยงดูลูกคนแรกอย่างดี เพราะเนื่องจากมีฐานะทางบ้านอยู่แล้ว
ส่วนดิฉัน เลี้ยงลูกคนที่ 2 ก็ตามมีตามเกิด ดิฉันทำงานกลางคืน มีเงินบ้าง ขาดบ้าง แต่ก็ไม่เคยลำบาก
เวลาผ่านไป ดิฉันก็แวะเวียนไปหาลูกบ้าง จนปี 55 ลูกคนแรก อยู่อนุบาล 2 ดิฉันได้ทราบข่าว ว่า ย่า ของเค้า ได้เกิดปัญหา ติดคุก เนื่องจากยาเสพติด
ดิฉันได้รับข่าว ยอมรับว่า เสียใจกับเรื่องที่เกิด แต่ดิฉันก็ต้องนึกถึงลูก ลูกของดิฉัน คนแรก เพราะเค้าไม่มีทางอยู่กับพ่อเค้าได้แน่ๆ
ทำไมดิฉันถึงคิดแบบนี้รุ้ไหมคะ เพราะพ่อของลูก ไม่เคยทำงานเลย ไม่เคยตื่นเช้า ใช้อารม เสียงดัง ชอบใช้กำลัง ตีเมียใหม่ของเค้าประจำ
แล้วดิฉันจะสบายใจได้ยังไง แต่ด้วยความทิฐิสูง ความเห็นแก่ตัว เย่อหยิ่ง ดิฉันขอลูกมาเลี้ยงในช่วงที่ย่า ของลูกไม่อยู่ เพราะดิฉันมั่นใจ ในความเป็นแม่
ว่าดิฉันจะสามารถเลี้ยงลูกได้ แต่พ่อของลูกดิฉันก็ไม่ให้ และครั้งสุดท้าย ปี 55 ดิฉันทะเลาะกับพ่อของลูก เพียงเพราะดิฉันไปรับลูกคนแรกมาอยู่นอนด้วย
แต่พอดิฉันจะไปส่ง ลูกร้องไห้ กอดเอวฉันแน่น บอกไม่อยากไปอยู่กับพ่อ พ่อตี ตอนนี้ดิฉันน้ำตาไหล อยากจะคุยกับพ่อของลูก บอกว่า กอดลูกบ้าง
อย่าตีลูกมาก ลูกกลัว แต่ไม่ทันได้พูดอะไร พ่อของลูกก็ตะโกน ตะคอก บอก " ลูกกู กูเลี้ยงเอง " แต่ที่เจ็บปวด คือคนที่ 2 พ่อของลูกชี้หน้ามาด่า
แล้วพูดว่า " ไอเด็กนี้ เลี้ยงให้ดีก่อนเหอะ " เชื่อไหม ลูกคนที่ 2 สะกิดดิฉัน ถามว่า " ใครอะ แม่ " น้ำตาดิฉันร่วง เพราะนั่นคือพ่อของลูก แต่กลับทำ
ร้าย ลูกทั้ง 2 คน ตั้งแต่นั้น ฉันให้คำพูดกับตัวเองว่า ดิฉันจะไม่ไปยุ่งกับลูกคนแรก เลย เพราะไม่อยากยุ่ง วุ่นวาย กับพ่อของลูก และไม่อยากเจ็บ กับการ
เห็นลูก ร้องไห้ จนเวลาผ่านไป ฉันเคยคิดว่าจะทำไง ให้ลูกคนแรกได้มาอยู่กับฉันบ้าง หรือให้ฉันเลี้ยงดูเค้า แทนพ่อของลูก เพราะฉันได้รับข่าวมาจากเพื่อน
ว่าพ่อของลูก ขายยา เสพยา ดิฉันเครียด ดิฉันจะดึงลูกมายังไง เพราะถ้าดิฉันไปแย่งลูกมา พ่อของลูกก็คงมาหาเรื่องดิฉัน ชีวิตดิฉันและครอบครัวอาจจะไม่ปลอดภัย
ดิฉันคิดทบทวน จนถึง มิถุนายน 57 น้องสาวของพ่อของลูกติดต่อฉันมา
"" พี่ ตอนนี้ น้องนน เรียน ป1 แล้วนะ แต่ น้องไม่มีข้าวกิน เลย วันนึงไม่ได้กินข้าว ""
ตอนนั้นฉันได้รับเรื่อง ฉันเจ็บ และจุก แล้วฉันจะทำอย่างไร เพราะถ้าไปขอเลี้ยง คงไม่มีทางให้
แต่ฉันตัดสินใจ ใช้คำพูด ดีๆ ที่จะคุยกับพ่อของลูก บอกไปว่า "" ฉันไม่เจอลูกนานแล้ว อยากจะขอรับไปเที่ยวได้ไหม ""
พ่อของลูกแจ้งว่า " ได้ เสาร์อาทิตย์ มารับละกัน " ตอนนั้นดิฉันดีใจมาก
แต่ก็ใช่ว่าจะทั้งหมด เพราะดิฉันเป็นคนความรุ้สึกอ่อนแอ ไม่แข็งแรง แบบเป็นคนคิดมากคะ
ฉันก็พยายามสู้ ใจแข็ง เพื่อที่จะได้ช่วยลูกคนแรกได้บ้าง ให้เค้าได้กินข้าวบ้าง กินขนมบ้าง เติมเต็มบ้างก็ดี
ดิฉันจึงไปรับลูกมา แต่สิ่งที่ดิฉันเห็น คือลูกกินข้าวมูมมามมาก กินๆไม่หยุด ฉันนึกภาพเด็กที่อดอยากอาหาร ฉันสงสารลูก จนวันศุกร์ ตอนเย็น
ดิฉัน ไปรับลูกเพื่อมานอนด้วย แต่ตอนไปรับ ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด เพราะตอนไปรับ ลูกชายกำลัง หัดอ่านหนังสือ ป.1 แต่เค้าอ่านไม่ได้เพราะยังสะกดไม่เป็น
แต่สิ่งที่รับรุ้ คือ พ่อของลูกตีลูกจนเป็นรอยแผล ตอนนั้น ฉันรุ้สึกโกรธ ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้
และฉันเปิดกระเป๋าลูก ดิฉันเจอใบค่าเทอม 7512 บาท ซึ่ง พ่อของลูกดิฉันยังไม่จ่าย
ดิฉันได้โทรคุยกับน้องสาวพ่อของลูกและเล่าให้ฟัง ว่า พ่อของลูกยังไม่จ่ายค่าเทอมเลย
แต่ข่าวที่ฉันได้รับ น้องสาวบอกว่า แม่ได้ให้เงิน พ่อของลูกไว้แล้ว 2 หมื่น เพื่อไปจ่ายค่าเทอมให้ลูก
แต่พ่อของลูกฉันกลับไม่จ่าย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะดิฉันจ่ายได้ อย่างน้อย ขอให้ลูกได้เรียนก็พอแล้ว
แต่ฉันจะไม่จ่ายให้ฟรี มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ฉันจึงโทรไปหาพ่อของลูก และบอกว่า ค่าเทอมลูก ดิฉันจ่ายเอง
แต่ลูกจะต้องมาอยู่ในความดูแลของฉัน ฉันจะสอนการบ้าน ดูแลลูกเอง
พ่อของลูกดิฉันตกลง และฉันก็ไปรับลูกมาอยู่ด้วย
*** แต่นี่ละคือเหตุผล ที่ดิฉันทุกข์ใจ
ลูกดิฉัน ชอบทำน้อง คือลูกคนที่ 2 ของฉัน
เวลาไม่ชอบไม่พอใจ ก็โกรธ และยืนเงียบๆ ไม่พูด ต่อให้ดิฉันคุยกับเค้าทั้งชั่วโมง ลูกดิฉันก็ไม่ตอบ หน้านิ่งใส่
ตอนเย็นวันนั้น ลูกดิฉันกินหมูยอทอด 2 จาน ข้าว 1 จาน และดิฉันบอกว่า จะไปซื้อนมเซเว่น ซึ่งตอนไปซื้อ ลูกดิฉันก็กิน ไอติม กินลูกอม
แต่ยังไม่ได้กินนม จนถึงเวลานอน ลูกดิฉัน มาขอกินนม ดิฉันบอกว่า ดึกแล้ว ไว้กินพรุ่งนี้
ลูกดิฉันโกรธ เงียบ ไม่พูด ไม่พอใจ จนดิฉันบอกว่า ก็กินเยอะแล้ว ไว้กินพรุ่งนี้ ประหยัด เค้าก็ยังยืนนิ่งๆไม่ตอบ ตอนนั้นฉันโกรธ
ฉันต้องทำไง ฉันทำอะไรไม่ถูก ฉันให้เค้าเลือก ระหว่างได้กิน กับ ระหว่างไม่ได้กิน จะเอาอะไร ฉันให้ได้ แต่ก็ต้องพอประมาณ ลูกคนที่ 2 ดิฉันก็ไม่ได้กินนม
ดิฉันจะพยายามไม่ลำเอียง
ดิฉันดึงลูกเข้ามากอด ภาพที่เห็นคือลูกร้องไห้ ฉันทำอะไรผิด ฉันงง ฉันท้อ ฉันพูดจนคิดว่าลูกจะเข้าใจ
แต่ไม่ใช่เลยคะ ฉันบอกถึงเวลานอน ลูกฉันเดินไปนอน แล้วร้องไห้ต่อ
ฉันกลายเป็นเครียดไปเลย เพราะดิฉันเลี้ยงลูกคนที่ 2 ไม่เป็นแบบนี้ เค้าร่าเริง เค้าช่างพูด เจรจา แต่ลูกคนแรกดิฉันกลับคนละอย่างเลย
ส่วนตัวดิฉันอยากได้ลูกมาเลี้ยงเลย ไม่อยากให้พ่อของลูกเข้ามายุ่งเกี่ยว เพราะลูกดิฉันขยาดพ่อตัวเองมาก
ค่าเทอมที่ฉันจ่าย พ่อของลูกดิฉันก็จะเอาบิลไป เพื่อที่จะไปอ้างเอาเงินกับแม่ตัวเอง ว่าตัวเองจ่าย
แล้วถ้าวันหนึ่ง พ่อของลูก ไม่ยอม ให้ฉันไปหาลูก ฉันจะทำไง
จากคนเป็นแม่ ....
ทำไงดี ถ้าตอนนี้ ลูกเป็นเด็กมีปัญหา
ขอโทดที่ต้องเล่าเรื่องกันยาวหน่อย
แต่ตอนนี้หนักใจมาก ดิฉันมีลูก 2 คน ลูก 2 คนนี้ ห่างกัน ปีกว่า หรือที่เรียกๆว่าหัวปีท้ายปี
แต่เนื่องจากดิฉัน กับพ่อของลูก ได้เลิกรากันตั้งแต่ลูกคนแรกได้ 3 ขวบ ดิฉันจึงได้เลี้ยงลูกคนที่ 2 ส่วนลูกคนแรกอยู่กับพ่อ
ซึ่งจริงๆแล้ว ลูกคนแรก อยู่กับพ่อ ก็คงไม่เป็นอะไร เพราะเนื่องจาก ย่า เค้าเลี้ยงดูลูกคนแรกอย่างดี เพราะเนื่องจากมีฐานะทางบ้านอยู่แล้ว
ส่วนดิฉัน เลี้ยงลูกคนที่ 2 ก็ตามมีตามเกิด ดิฉันทำงานกลางคืน มีเงินบ้าง ขาดบ้าง แต่ก็ไม่เคยลำบาก
เวลาผ่านไป ดิฉันก็แวะเวียนไปหาลูกบ้าง จนปี 55 ลูกคนแรก อยู่อนุบาล 2 ดิฉันได้ทราบข่าว ว่า ย่า ของเค้า ได้เกิดปัญหา ติดคุก เนื่องจากยาเสพติด
ดิฉันได้รับข่าว ยอมรับว่า เสียใจกับเรื่องที่เกิด แต่ดิฉันก็ต้องนึกถึงลูก ลูกของดิฉัน คนแรก เพราะเค้าไม่มีทางอยู่กับพ่อเค้าได้แน่ๆ
ทำไมดิฉันถึงคิดแบบนี้รุ้ไหมคะ เพราะพ่อของลูก ไม่เคยทำงานเลย ไม่เคยตื่นเช้า ใช้อารม เสียงดัง ชอบใช้กำลัง ตีเมียใหม่ของเค้าประจำ
แล้วดิฉันจะสบายใจได้ยังไง แต่ด้วยความทิฐิสูง ความเห็นแก่ตัว เย่อหยิ่ง ดิฉันขอลูกมาเลี้ยงในช่วงที่ย่า ของลูกไม่อยู่ เพราะดิฉันมั่นใจ ในความเป็นแม่
ว่าดิฉันจะสามารถเลี้ยงลูกได้ แต่พ่อของลูกดิฉันก็ไม่ให้ และครั้งสุดท้าย ปี 55 ดิฉันทะเลาะกับพ่อของลูก เพียงเพราะดิฉันไปรับลูกคนแรกมาอยู่นอนด้วย
แต่พอดิฉันจะไปส่ง ลูกร้องไห้ กอดเอวฉันแน่น บอกไม่อยากไปอยู่กับพ่อ พ่อตี ตอนนี้ดิฉันน้ำตาไหล อยากจะคุยกับพ่อของลูก บอกว่า กอดลูกบ้าง
อย่าตีลูกมาก ลูกกลัว แต่ไม่ทันได้พูดอะไร พ่อของลูกก็ตะโกน ตะคอก บอก " ลูกกู กูเลี้ยงเอง " แต่ที่เจ็บปวด คือคนที่ 2 พ่อของลูกชี้หน้ามาด่า
แล้วพูดว่า " ไอเด็กนี้ เลี้ยงให้ดีก่อนเหอะ " เชื่อไหม ลูกคนที่ 2 สะกิดดิฉัน ถามว่า " ใครอะ แม่ " น้ำตาดิฉันร่วง เพราะนั่นคือพ่อของลูก แต่กลับทำ
ร้าย ลูกทั้ง 2 คน ตั้งแต่นั้น ฉันให้คำพูดกับตัวเองว่า ดิฉันจะไม่ไปยุ่งกับลูกคนแรก เลย เพราะไม่อยากยุ่ง วุ่นวาย กับพ่อของลูก และไม่อยากเจ็บ กับการ
เห็นลูก ร้องไห้ จนเวลาผ่านไป ฉันเคยคิดว่าจะทำไง ให้ลูกคนแรกได้มาอยู่กับฉันบ้าง หรือให้ฉันเลี้ยงดูเค้า แทนพ่อของลูก เพราะฉันได้รับข่าวมาจากเพื่อน
ว่าพ่อของลูก ขายยา เสพยา ดิฉันเครียด ดิฉันจะดึงลูกมายังไง เพราะถ้าดิฉันไปแย่งลูกมา พ่อของลูกก็คงมาหาเรื่องดิฉัน ชีวิตดิฉันและครอบครัวอาจจะไม่ปลอดภัย
ดิฉันคิดทบทวน จนถึง มิถุนายน 57 น้องสาวของพ่อของลูกติดต่อฉันมา
"" พี่ ตอนนี้ น้องนน เรียน ป1 แล้วนะ แต่ น้องไม่มีข้าวกิน เลย วันนึงไม่ได้กินข้าว ""
ตอนนั้นฉันได้รับเรื่อง ฉันเจ็บ และจุก แล้วฉันจะทำอย่างไร เพราะถ้าไปขอเลี้ยง คงไม่มีทางให้
แต่ฉันตัดสินใจ ใช้คำพูด ดีๆ ที่จะคุยกับพ่อของลูก บอกไปว่า "" ฉันไม่เจอลูกนานแล้ว อยากจะขอรับไปเที่ยวได้ไหม ""
พ่อของลูกแจ้งว่า " ได้ เสาร์อาทิตย์ มารับละกัน " ตอนนั้นดิฉันดีใจมาก
แต่ก็ใช่ว่าจะทั้งหมด เพราะดิฉันเป็นคนความรุ้สึกอ่อนแอ ไม่แข็งแรง แบบเป็นคนคิดมากคะ
ฉันก็พยายามสู้ ใจแข็ง เพื่อที่จะได้ช่วยลูกคนแรกได้บ้าง ให้เค้าได้กินข้าวบ้าง กินขนมบ้าง เติมเต็มบ้างก็ดี
ดิฉันจึงไปรับลูกมา แต่สิ่งที่ดิฉันเห็น คือลูกกินข้าวมูมมามมาก กินๆไม่หยุด ฉันนึกภาพเด็กที่อดอยากอาหาร ฉันสงสารลูก จนวันศุกร์ ตอนเย็น
ดิฉัน ไปรับลูกเพื่อมานอนด้วย แต่ตอนไปรับ ไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด เพราะตอนไปรับ ลูกชายกำลัง หัดอ่านหนังสือ ป.1 แต่เค้าอ่านไม่ได้เพราะยังสะกดไม่เป็น
แต่สิ่งที่รับรุ้ คือ พ่อของลูกตีลูกจนเป็นรอยแผล ตอนนั้น ฉันรุ้สึกโกรธ ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้
และฉันเปิดกระเป๋าลูก ดิฉันเจอใบค่าเทอม 7512 บาท ซึ่ง พ่อของลูกดิฉันยังไม่จ่าย
ดิฉันได้โทรคุยกับน้องสาวพ่อของลูกและเล่าให้ฟัง ว่า พ่อของลูกยังไม่จ่ายค่าเทอมเลย
แต่ข่าวที่ฉันได้รับ น้องสาวบอกว่า แม่ได้ให้เงิน พ่อของลูกไว้แล้ว 2 หมื่น เพื่อไปจ่ายค่าเทอมให้ลูก
แต่พ่อของลูกฉันกลับไม่จ่าย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เพราะดิฉันจ่ายได้ อย่างน้อย ขอให้ลูกได้เรียนก็พอแล้ว
แต่ฉันจะไม่จ่ายให้ฟรี มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ฉันจึงโทรไปหาพ่อของลูก และบอกว่า ค่าเทอมลูก ดิฉันจ่ายเอง
แต่ลูกจะต้องมาอยู่ในความดูแลของฉัน ฉันจะสอนการบ้าน ดูแลลูกเอง
พ่อของลูกดิฉันตกลง และฉันก็ไปรับลูกมาอยู่ด้วย
*** แต่นี่ละคือเหตุผล ที่ดิฉันทุกข์ใจ
ลูกดิฉัน ชอบทำน้อง คือลูกคนที่ 2 ของฉัน
เวลาไม่ชอบไม่พอใจ ก็โกรธ และยืนเงียบๆ ไม่พูด ต่อให้ดิฉันคุยกับเค้าทั้งชั่วโมง ลูกดิฉันก็ไม่ตอบ หน้านิ่งใส่
ตอนเย็นวันนั้น ลูกดิฉันกินหมูยอทอด 2 จาน ข้าว 1 จาน และดิฉันบอกว่า จะไปซื้อนมเซเว่น ซึ่งตอนไปซื้อ ลูกดิฉันก็กิน ไอติม กินลูกอม
แต่ยังไม่ได้กินนม จนถึงเวลานอน ลูกดิฉัน มาขอกินนม ดิฉันบอกว่า ดึกแล้ว ไว้กินพรุ่งนี้
ลูกดิฉันโกรธ เงียบ ไม่พูด ไม่พอใจ จนดิฉันบอกว่า ก็กินเยอะแล้ว ไว้กินพรุ่งนี้ ประหยัด เค้าก็ยังยืนนิ่งๆไม่ตอบ ตอนนั้นฉันโกรธ
ฉันต้องทำไง ฉันทำอะไรไม่ถูก ฉันให้เค้าเลือก ระหว่างได้กิน กับ ระหว่างไม่ได้กิน จะเอาอะไร ฉันให้ได้ แต่ก็ต้องพอประมาณ ลูกคนที่ 2 ดิฉันก็ไม่ได้กินนม
ดิฉันจะพยายามไม่ลำเอียง
ดิฉันดึงลูกเข้ามากอด ภาพที่เห็นคือลูกร้องไห้ ฉันทำอะไรผิด ฉันงง ฉันท้อ ฉันพูดจนคิดว่าลูกจะเข้าใจ
แต่ไม่ใช่เลยคะ ฉันบอกถึงเวลานอน ลูกฉันเดินไปนอน แล้วร้องไห้ต่อ
ฉันกลายเป็นเครียดไปเลย เพราะดิฉันเลี้ยงลูกคนที่ 2 ไม่เป็นแบบนี้ เค้าร่าเริง เค้าช่างพูด เจรจา แต่ลูกคนแรกดิฉันกลับคนละอย่างเลย
ส่วนตัวดิฉันอยากได้ลูกมาเลี้ยงเลย ไม่อยากให้พ่อของลูกเข้ามายุ่งเกี่ยว เพราะลูกดิฉันขยาดพ่อตัวเองมาก
ค่าเทอมที่ฉันจ่าย พ่อของลูกดิฉันก็จะเอาบิลไป เพื่อที่จะไปอ้างเอาเงินกับแม่ตัวเอง ว่าตัวเองจ่าย
แล้วถ้าวันหนึ่ง พ่อของลูก ไม่ยอม ให้ฉันไปหาลูก ฉันจะทำไง
จากคนเป็นแม่ ....