แฟนของฉันเขาเปนคนที่บางครั้งก้อดีบางครั้งก้อร้ายแต่เขาก้อไม่เคยทำำร้ายร่างกายของฉันเขาเปนคนที่ไม่ค่อยสนใจความรุ้สึกของดิฉันเลยกับคนอื่นนี่เขาจะดีด้วยตลอดแต่กับดีฉันดีบ้างไม่ดีบ้างเขาเป็นคนที่ไม่เคยที่จะทำอะไรพิเศษๆให้ฉันเลยแม้แต่วันเกิดฉันฉันก้อยังไม่เคยได้ของขวัญจากเขาสักชิ้นหรือแม้กระทั้งวันครบรอบวันที่เราคบกันก้อไม่เคยมีอะไรพิเศษๆเราคบกันได้2ปีเขาก้อเปนแบบเดิมไม่เคยที่จะสนใจความรุ้สึกเราไม่เคยเป็นคนที่โรเมนติกเลยในใจของเราก้อไม่ได้อยากได้อะไรก้อแค่อย่างน้อยใส่ใจกันบ้างบอกรักกันบ้างเรามักจะทะเลาะกันบ่อยๆเขามักจะทำให้ดิฉันเสียน้ำตาอยู่บ่อยครั้งเคยคิดว่าอยากจะหนีไปจากชีวิตเขาไปให้ไกลไม่อยากเหนหน้าเขาอีกแต่เราก้อทำไม่ได้เพราะรักเขามากแต่เขากลับไม่สนใจเราไม่สนใจความรุ้สึกของเราเขามักพูดจาไม่เพราะกับเราเลยบางครั้งก้อพูดแรงใส่บางครั้งเรากินข้าวไปด้วยร้องไห้ไปด้วยก้อมีก้อเขาใจนะว่าเวลาเปลี่ยนคนก้อต้องเปลียนไปบ้างแต่เขาก้อไม่น่าเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้เลยเราเคยเขียนจดหมายลาเขาไว้นะและเคยคิดว่าสักวันเขาจะได้อ่านแน่ถ้าความอดทนมันหมดไป
ฉันควรหนีหรือควรอยู่ต่อไป