"ความรัก"
มันช่างยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้...ผมเพิ่งจะเข้าใจวันนี้เองครับ
การได้คุยกับคนที่เรารัก แม้ได้แค่ส่งผ่านความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ แต่ความรู้สึกดีๆของเราทั้งสองคนยังคนสื่อถึงกันได้ครับ
เริ่มต้นจากข้อความสั้นๆในโลกไซเบอร์ ทุกๆวันที่ได้คุยกัน วันแล้ววันเล่า จนทุกวันนี้ความสัมพันธ์เราไปไกลกว่านั้นมากแล้วครับ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ชีวิตชายหนุ่มที่มีเบ้าหน้าเป็นเกราะป้องกันสาวๆเข้ามาอย่างผม หากต้องรักใคร มีอันต้องเจ็บช้ำทุกครั้งไป
แต่เธอคนนี้ไม่ใช่แบบนั้นครับ เธอยอมรับได้ในสิ่งที่เป็นตัวผม ยอมรับในสิ่งที่ผมเป็น
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าผมไม่ชอบอาบน้ำ คอดำ ขี้ไคลหนา เป็นสังกะตัง สะระนังคัจฉามิ มันก็ไม่ได้ทำให้เธอหวั่นไหวแม้แต่น้อย
เธอบอกว่าเธอชอบผมที่เป็นตัวของตัวเอง เธอบอกว่า เกลื้อน กลากบนแผ่นหลังของผมก็ดูเซ็กซี่ไปอีกแบบ
จริงๆผมจะซื้อยามาทานะครับ กะจะได้หายๆ ให้เธอลูบเนียนๆ แต่เธอห้ามไว้ ตอนนี้ลามเต็มแผ่นหลังแล้วครับ
พูดถึงฐานะนะครับ ผมก็ไม่ได้มีอะไรกับเขาหรอกครับ ไม่ได้รวยเหมือนใครๆ พูดง่ายๆก็ไม่ค่อยมีจะแดร กกนั่นแหละครับ
ค่าแรง 300 นั่งเฝ้าหน้าส้วม ชีวิตเศร้ามากๆครับ นั่งดมขรี้ทั้งวัน ทุกคนที่เดินเข้ามาหาผมมีแต่หน้าอมทุกข์ ถมิงตึง ทั้งนั้น
ก็อย่างว่าละครับคนปวดขรี้ใครจะมาเดินยิ้ม
แต่ถึงอย่างนั้นนะครับ สำหรับเธอ...
เธอมาเยี่ยมเยี่ยนถึงทีทำงานผมบ่อยๆ แต่เธอไม่เคยหน้าบึ้งนะครับ
ทุกครั้งที่เธอมาหาผม มักทำให้ผมยิ้มได้เสมอ เธอมักจะเอากับข้าวฝีมือเธอมานั่งทานหน้าส้วมกับผมครับ
บอกได้คำเดียวครับว่า บรรยากาศห้วงเวลานั้นช่างอบอวลไปด้วยกลิ้นขรี้ เอ้ยยย! ความรักจริงๆ ผมมีความสุขมากๆครับ
เธออาจจะไม่เคยรู้นะครับ
ว่าผมเฝ้ารอมันนานแค่ไหนเพื่อจะได้ฉลองหลักกิโลแรกในหลังไมค์แห่งความรักของเรา
มันอาจจะดูไร้สาระในสายตาคนอื่น...
แต่หนึ่งพันข้อความเรียงร้อยต่อเนื่อง สานสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ...
มีค่ามากแค่ไหน เธออาจไม่เคยรู้...
สำหรับผม คุณค่าทางจิตใจมันยิ่งใหญ่ พอๆกับ "ความรัก" ที่ผมมีให้เธอนั่นแหละครับ
ปล.
ผมตั้งกระทู้ไว้ ไม่แน่ใจว่าเธอจะเข้ามาห้องนี้หรือเปล่า หวังว่าเธอจะผ่านมาอ่านเจอกระทู้นี้นะครับ
ขอบคุณทุกท่านและพื้นที่ในกระทู้ครับ
หลักกิโลแห่งฟามรัก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ข้อความหวานๆจากหลังไมค์ ให้อิจฉาเล่นครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
[ชมพูนะครับ] ความรักและการรอคอยมันช่างยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ ผมเพิ่งเข้าใจครับ
มันช่างยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้...ผมเพิ่งจะเข้าใจวันนี้เองครับ
การได้คุยกับคนที่เรารัก แม้ได้แค่ส่งผ่านความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ แต่ความรู้สึกดีๆของเราทั้งสองคนยังคนสื่อถึงกันได้ครับ
เริ่มต้นจากข้อความสั้นๆในโลกไซเบอร์ ทุกๆวันที่ได้คุยกัน วันแล้ววันเล่า จนทุกวันนี้ความสัมพันธ์เราไปไกลกว่านั้นมากแล้วครับ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ชีวิตชายหนุ่มที่มีเบ้าหน้าเป็นเกราะป้องกันสาวๆเข้ามาอย่างผม หากต้องรักใคร มีอันต้องเจ็บช้ำทุกครั้งไป
แต่เธอคนนี้ไม่ใช่แบบนั้นครับ เธอยอมรับได้ในสิ่งที่เป็นตัวผม ยอมรับในสิ่งที่ผมเป็น
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าผมไม่ชอบอาบน้ำ คอดำ ขี้ไคลหนา เป็นสังกะตัง สะระนังคัจฉามิ มันก็ไม่ได้ทำให้เธอหวั่นไหวแม้แต่น้อย
เธอบอกว่าเธอชอบผมที่เป็นตัวของตัวเอง เธอบอกว่า เกลื้อน กลากบนแผ่นหลังของผมก็ดูเซ็กซี่ไปอีกแบบ
จริงๆผมจะซื้อยามาทานะครับ กะจะได้หายๆ ให้เธอลูบเนียนๆ แต่เธอห้ามไว้ ตอนนี้ลามเต็มแผ่นหลังแล้วครับ
พูดถึงฐานะนะครับ ผมก็ไม่ได้มีอะไรกับเขาหรอกครับ ไม่ได้รวยเหมือนใครๆ พูดง่ายๆก็ไม่ค่อยมีจะแดร กกนั่นแหละครับ
ค่าแรง 300 นั่งเฝ้าหน้าส้วม ชีวิตเศร้ามากๆครับ นั่งดมขรี้ทั้งวัน ทุกคนที่เดินเข้ามาหาผมมีแต่หน้าอมทุกข์ ถมิงตึง ทั้งนั้น
ก็อย่างว่าละครับคนปวดขรี้ใครจะมาเดินยิ้ม
แต่ถึงอย่างนั้นนะครับ สำหรับเธอ...
เธอมาเยี่ยมเยี่ยนถึงทีทำงานผมบ่อยๆ แต่เธอไม่เคยหน้าบึ้งนะครับ
ทุกครั้งที่เธอมาหาผม มักทำให้ผมยิ้มได้เสมอ เธอมักจะเอากับข้าวฝีมือเธอมานั่งทานหน้าส้วมกับผมครับ
บอกได้คำเดียวครับว่า บรรยากาศห้วงเวลานั้นช่างอบอวลไปด้วยกลิ้นขรี้ เอ้ยยย! ความรักจริงๆ ผมมีความสุขมากๆครับ
เธออาจจะไม่เคยรู้นะครับ
ว่าผมเฝ้ารอมันนานแค่ไหนเพื่อจะได้ฉลองหลักกิโลแรกในหลังไมค์แห่งความรักของเรา
มันอาจจะดูไร้สาระในสายตาคนอื่น...
แต่หนึ่งพันข้อความเรียงร้อยต่อเนื่อง สานสัมพันธ์ระหว่างผมกับเธอ...
มีค่ามากแค่ไหน เธออาจไม่เคยรู้...
สำหรับผม คุณค่าทางจิตใจมันยิ่งใหญ่ พอๆกับ "ความรัก" ที่ผมมีให้เธอนั่นแหละครับ
ปล.
ผมตั้งกระทู้ไว้ ไม่แน่ใจว่าเธอจะเข้ามาห้องนี้หรือเปล่า หวังว่าเธอจะผ่านมาอ่านเจอกระทู้นี้นะครับ
ขอบคุณทุกท่านและพื้นที่ในกระทู้ครับ
หลักกิโลแห่งฟามรัก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ข้อความหวานๆจากหลังไมค์ ให้อิจฉาเล่นครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้