เมื่อฉันคนที่โง่ภาษาอังกฤษ เอาตัวเองไปอยู่ในที่ที่รอบ ๆ ตัวมีแต่คนพูดภาษาอังกฤษ

จริง ๆ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะอยากจะเก็บเรื่องราว ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในการไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ
ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาไว้ค่ะ


คือเมื่อ 2 ปีที่แล้วได้มีโอกาศไป work&study ที่ แคนาดามาค่ะ
แต่....เนื่องจากเรื่องราวก็ผ่านมา 1 ปี แล้ว
ซึ่งก็นานพอสมควร ทำให้เขียน เรียบเรียงตามลำดับไม่ค่อยถูกแล้ว
ก็เลยจะทยอยเขียน แบ่งออกเป็นเรื่อง เป็นตอน เท่าที่จะนึกออกได้ค่ะ

เริ่มต้นเลย.....
คือ เราเป็นคนที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษเลย ....!

เป็นคนที่ไม่ได้การเรียนแย่อะไรมาก แต่ที่แย่มากคือภาษาอังกฤษ
    ไม่รู้ทำไม  "ฟังภาษาอังกฤษแล้วปวดหัว"  "เห็นฝรั่งแล้วกลัว" ร่างกายต่อต้านสุดๆ!!
จนทำให้พลาดโอกาสดีๆ หลายอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต (เชื่อว่าหลายคนคงจะเป็น)

แต่.............. ก็เป็นคนมีความใฝ่ฝัน
ว่า ชั้นจะไปเที่ยวแบคแพคให้ทั่วโลกเลย !!!!!!
ซึ่ง....  ก่อนอื่นควรจะพูดให้ได้มากกว่าภาษาไทย แล้วก็มีตังค์ก่อนมั้ยวะ?  ค่อยไป

.......................จนเวลาล่วงเลย มา 24 ปี ....

ตอนนั้นเรียนอยูปี 5
กำลังคร่ำเคร่งกับการทำทีสิสเลยค่ะ ใช้คอมตลอดเวลา
และแน่นอน ออน Facebook ตลอดเวลา 555

ทำให้ได้อัฟเดตเรื่องราวของลูกพี่ลูกน้อง ที่โพสภาพการไปใช้ชีวิตที่แคนาดา..บ้าง
ซึ่งดูแล้วมันน่าสนุกแล้วก็น่าสนใจดี แบบสวยงาม ฟรุ้งฟริ้ง สายลม แสงแดด
แถมยังได้ทำงาน แล้วก็เรียนภาษา ด้วย ได้ครบทั้ง 2 อย่างเลยปัจจัยในการท่องเที่ยว ภาษาที่ 2 + เงิน
เออ....มันดี

แต่เรื่องที่ต้องคิดมันก็เยอะเหมือนกันนะ

..............ยกตัวอย่างเช่น

+++ถ้าจะไปต้องไปหลังรับปริญญาหรอ? ถึงตอนนั้นก็อายุ 25 พอดีแก่
+++แล้วระหว่างรอรับปริญญาจะทำอะไร?  ทำงาน 6 เดือน แล้วลาออก ไม่ดีมั้ง  
เผลอ ๆ อาจจะกลายเป็นว่ายิงยาว แบบ อ้าว 7 ปีแล้ว ชั้นยังไม่ได้ไปไหนเลยหนิ???
+++แล้วถ้าเรียนจบแล้วไปเลย? ก็ไม่ได้รับปริญญาสิ เรียนมาตั้งนานกว่าจะจบ (เรียน 5 ปี+ซิ่วอีกปี)
+++ถ้าไปแล้วกลับมาจะหางานทำได้มั้ย เริ่มช้ากว่าเพื่อนไป 1 ปี ความรู้ไม่เหลือแน่ๆ
+++ถ้าไปแล้วไม่เวิร์คหล่ะ ??......ไปยังไง...??? กับใคร...????

......บลาบลาๆ
คิดค่อนข้างเยอะเลยหล่ะ

สุดท้ายตัดสินใจหาข้อมูลไว้ก่อน     ..อุ่นใจ..

เริ่มจากลองถามข้อมูลคร่าวๆกับญาติ
ซึ่งไม่รู้ยุ่งหรือขี้เกียจ มันก็บอกมาคร่าวๆ เช่นกัน 5555
สุดท้ายก็อินเตอร์เน็ตค่า

เซิตไปเจอเอนเจนซ่รายนึง ซึ่งเป็นการวัดดวงล้วน ๆ

พอโทรหาเอเจนซี่ เค้าก็บอกขั้นตอนมา
แล้วก็โทรตามให้ว่าต้องเดินเรื่องยังไง
ซึ่งก็ถือเป็นการกระตุ้นไปในตัว
จากที่ตอนแรกว่าจะแค่หาข้อมูลไว้  แต่สุดท้ายก็เลยกลายเป็นว่าจริงจังไป
ปรึกษา พ่อแม่ คำตอบคือ ก็แล้วแต่ (พ่อแม่พูดแบบนี้มาตั้งแต่ ลาออกจากมหาวิทยาลัยรอบแรก)

ในตอนนั้นประเทศที่เล็งไว้ที 3 ประเทศค่ะ
มี 1.อังกฤษ  2.อเมริกา  3.แคนาดา ( เรียงตามลำดับประเทศที่อยากไป  เน้นสุดคือ "อังกฤษ" )

แต่ข้อมูลที่ได้ และเป็นข้อมูลหลักในการประกอบการตัดสินใจ คือ

อังกฤษ และ อมเริกา  ต้องสอบจ้าา    
แล้วอังกฤษ ของชั้นก็โบยบินไป (ไม่รู้ทำไมตอนนั้นไม่ลองสอบ..???  เอาจริงๆ มารู้ตอนหลังเห็นคนอื่นไปเค้าก็ไม่ได้สอบอะไรกันหนิ )

จนสุดท้ายเหลือ "แคนาดา"

ซึ่งตอนนั้นรู้สึกว่าหาข้อมูลยากมาก ไม่ค่อยมีไกค์บุ๊คภาษาไทย
เซิตในอินเตอร์เนตก็มีแค่ข้อมูล คร่าวๆ  ย้ำว่าคร่าวๆ

เสาโตเต็ม ,Rocky mountain ,ใบเมเปิ้ลสีแดง  = แคนาดา

แต่ก็ไม่มีทางเลือกแล้ว แคนาดานี้แหละ ญาติก็มี วัดดวงเอาแล้วกัน คนเดียวก็จะไป
(ปล.ได้มีความพยายามที่จะชวนเพื่อนแล้วค่ะ แต่...ไม่มีใครอยากไปด้วยซั๊กคน   ...อาภัพ)



ส่งทีสิสเสร็จ   เคลียตัวเองทุกอย่าง
        
      เดินเรื่อง,ทำวีซ่า,แพคกระเป๋า, .........ออกเดินทาง




ปล.ปล. ขอเกริ่นหัวข้อเรื่องที่จะเล่าไว้คร่าวๆ นะคะ
++เริ่มต้นเดินทาง
++การปรับตัว
++วันแรกที่ รร สอนภาษา
++การหาและเปลี่ยนที่พัก
++การหางาน
++ทำงานร้านแขก+ทำงานร้านไทย
++แขกชวนเป็นเมียน้อย+คนไทยชวนขายตัว
++การทำงานต่างๆ ดูแลคนแก่ พาหมาเดินเล่น เก็บขี้หมา เก็บบลูเบอร์รี่ ทำงานเสิร์ฟ ทำงานในครัว ทำเกสเฮาท์ สอนภาษาไทย ฯลฯ
++เรื่องแย่+ตลกในวันเกิด
++นั่งรถ 3 วันข้ามแคนาดา
++พ่วงเรื่องราวการเดินทางเที่ยวก่อนกลับไทยเกือบ 1 เดือน
++ อื่นๆ ที่พอจะนึกออกค่ะ

+++++ จริงๆมีเรื่องเล่าอีกเยอะเลยค่ะ แต่กลัวกระทู้จะยืดเยื้อเกินไป เลยขอเขียนเป็นบางตอนค่าา ^^