เมื่อพระอาทิตย์ยามสาย
วันแรกของการเดินทาง
บนรถไฟ ที่ไหนซักแห่ง
ถ้าในหนังเรื่องเพื่อนสนิท เปิดมาพร้อมกับคำว่า “ไข่ย้อย แกมาทำอะไรเอาตอนนี้วะ” นั่นคงเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางของไข่ย้อย ที่นั่งรถไฟไปสุราช แล้วไปจบที่เกาะพะงัน แต่บิม ฉันไม่ใช่ไข่ย้อย แม้ฉันจะพยายามทำตัวเซอร์ๆ อ๊าตๆ ยังไงก็ตาม อย่างน้อยจุดเริ่มต้นของการเดินทางของฉันก็ไม่เหมือนกับไข่ย้อยล่ะนะ
การเดินทางของฉันเริ่มต้น เพราะฉันอ่านหนังสือเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงที่ชั้นหนังสือและในวันเดียวกันก็ไปเจอกระทู้ของต้นอ้อเข้า มันน่าสนใจที่ทั้งสองอย่างนั้นตรงกันคือเกาะเต่า แล้วมันก็เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันเก็บกระเป๋าออกจากบ้าน ออกเดินทางโดยไม่มีแผน ไม่มีอะไรทั้งนั้น มีเพียงหนังสือเล่มนั้นกับกระทู้รีวิวของต้นอ้อ ตอนนั้นในหัวฉันว่างเปล่าและรู้เพียงแค่ว่า ฉันจะไปเกาะเต่า มันคงเป็นการเดินทางที่น่าสนุกทีเดียวเลยล่ะ
ตอนเช้าฉัน ทุบกระปุกด้วยทุกสิ่งที่มี ทั้งตัวมีอยู่ 5000 บาท ฉันไม่รู้ว่ามันเยอะหรือน้อย รู้แค่ว่า ถ้าเงินหมด ฉันก็กลับ ฉันแค่อยากออกไปฟังเสียงทะเล เสียงคลื่น นั่งมองดูท้องฟ้ากลางทะเล แค่นั้น และฉันก็ออกมา ผจญภัยนั่งรถไฟฟ้าลงอโศก และต่อรถไฟใต้ดินไปหัวลำโพง ฉันว่าหัวลำโพง เป็นอะไรที่คลาสสิกนะแก มีผู้คนหลากหลายดี ฉันไปขอบัตรรถไฟฟรีจากพี่พนักงาน แล้วฉันก็โดดขึ้นรถไฟ ไปชุมพร
แต่ระหว่างฉันนั่งรถไฟ มองต้นไม้ ต้นหญ้าไปเรื่อย บิม ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอะไรที่ทำให้ฉันคิดถึงแก ฉันขอเขียนถึงแกละกัน เพราะฉันไม่รู้จะเขียนถึงใครละ หวังว่าแกคงไม่ว่าอะไรนะ
หมาเสียหลัก
[CR] บันทึกการเดินทางเกาะเต่า (Dear Bimooo Book)
วันแรกของการเดินทาง
บนรถไฟ ที่ไหนซักแห่ง
ถ้าในหนังเรื่องเพื่อนสนิท เปิดมาพร้อมกับคำว่า “ไข่ย้อย แกมาทำอะไรเอาตอนนี้วะ” นั่นคงเป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางของไข่ย้อย ที่นั่งรถไฟไปสุราช แล้วไปจบที่เกาะพะงัน แต่บิม ฉันไม่ใช่ไข่ย้อย แม้ฉันจะพยายามทำตัวเซอร์ๆ อ๊าตๆ ยังไงก็ตาม อย่างน้อยจุดเริ่มต้นของการเดินทางของฉันก็ไม่เหมือนกับไข่ย้อยล่ะนะ
การเดินทางของฉันเริ่มต้น เพราะฉันอ่านหนังสือเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงที่ชั้นหนังสือและในวันเดียวกันก็ไปเจอกระทู้ของต้นอ้อเข้า มันน่าสนใจที่ทั้งสองอย่างนั้นตรงกันคือเกาะเต่า แล้วมันก็เป็นแรงบันดาลใจให้ฉันเก็บกระเป๋าออกจากบ้าน ออกเดินทางโดยไม่มีแผน ไม่มีอะไรทั้งนั้น มีเพียงหนังสือเล่มนั้นกับกระทู้รีวิวของต้นอ้อ ตอนนั้นในหัวฉันว่างเปล่าและรู้เพียงแค่ว่า ฉันจะไปเกาะเต่า มันคงเป็นการเดินทางที่น่าสนุกทีเดียวเลยล่ะ
ตอนเช้าฉัน ทุบกระปุกด้วยทุกสิ่งที่มี ทั้งตัวมีอยู่ 5000 บาท ฉันไม่รู้ว่ามันเยอะหรือน้อย รู้แค่ว่า ถ้าเงินหมด ฉันก็กลับ ฉันแค่อยากออกไปฟังเสียงทะเล เสียงคลื่น นั่งมองดูท้องฟ้ากลางทะเล แค่นั้น และฉันก็ออกมา ผจญภัยนั่งรถไฟฟ้าลงอโศก และต่อรถไฟใต้ดินไปหัวลำโพง ฉันว่าหัวลำโพง เป็นอะไรที่คลาสสิกนะแก มีผู้คนหลากหลายดี ฉันไปขอบัตรรถไฟฟรีจากพี่พนักงาน แล้วฉันก็โดดขึ้นรถไฟ ไปชุมพร
แต่ระหว่างฉันนั่งรถไฟ มองต้นไม้ ต้นหญ้าไปเรื่อย บิม ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอะไรที่ทำให้ฉันคิดถึงแก ฉันขอเขียนถึงแกละกัน เพราะฉันไม่รู้จะเขียนถึงใครละ หวังว่าแกคงไม่ว่าอะไรนะ
หมาเสียหลัก