มีเรื่องเล่าสู่กันฟังนะครับ
วันก่อนผมไปกินอาหารเช้าร้านหนึ่ง ประมาณว่าเป็นร้านขายน้ำชาแล้วก็มีอาหารเช้าหลาย ๆ อย่างขายเช่น โจ๊ก, อาหารเช้า, ติ่มซำ ฯลฯ พวกนี้นะครับ
คราวนี้ในขณะที่ผมกำลังนั่งทานอาหารที่สั่งมาอยู่นั่นเอง มีสามีและภรรยาคู่หนึ่งเข้าร้านมานั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ กันกับโต๊ะผมนี่แหละ ทีนี้ฝ่ายภรรยาก็สั่งน้ำชาด้วยเสียงอันดังเลยว่า "ชาร้อน 1 แก้ว ขอหวาน ๆ เลยค่ะ" ผมก็เลยสะดุดตรงนี้ล่ะครับ ว่าปกติเวลาสั่งน้ำชาหรือกาแฟนี่คนส่วนใหญ่จะสั่งแบบไม่หวาน คนนี้มาแปลกชอบกินหวาน ๆ ก็เลยสงสัยในใจ แต่หลังจากนั้นผมก็ถึงบางอ้อทันที เมื่อน้ำชาร้อนของเธอมาถึงที่โต๊ะ เธอก็สั่งน้ำแข็งเปล่ามา 1 แก้ว (ซึ่งน้ำแข็งเปล่าแบบนี้ทางร้านไม่คิดเงิน) หลังจากนั้นก็คนชาร้อนที่เธอสั่งว่าหวาน ๆ นั่นแหละครับ เทลงไปในน้ำแข็งเปล่าที่ได้มา ครึ่งแก้วของชาร้อน ส่วนชาร้อนที่เหลือในแก้วก็เอาน้ำร้อนที่ปกติร้านน้ำชาจะจัดให้กับลูกค้าทุกท่านที่สั่งเครื่องดื่มร้อนอยู่แล้ว ผสมใส่ลงไปในแก้วชาร้อนที่เหลือประมาณครึ่งแก้วของเธอ
บิงโกเลยครับคราวนี้ ในที่สุดเธอและสามีก็จะได้ แต่น แต๊น ชาร้อน 1 แก้วที่ไม่หวาน (เต็มแก้ว) และชาเย็นอีก 1 แก้ว รสชาตน่าจะหวานพอดีเพราะเธอสั่งชาร้อนแบบหวาน ๆ ในราคาที่จ่ายเพียงแค่ชาร้อนเพียง 1 แก้วเท่านั้น พอจะนึกออกใช่มั้ยครับ
ผมก็เลยสงสัยว่าการกระทำแบบนี้ถือว่าเป็นการประหยัดหรือเป็นการตระหนี่กันแน่ครับ...
### แบบนี้เรียกว่าประหยัดหรือตระหนี่ ###
วันก่อนผมไปกินอาหารเช้าร้านหนึ่ง ประมาณว่าเป็นร้านขายน้ำชาแล้วก็มีอาหารเช้าหลาย ๆ อย่างขายเช่น โจ๊ก, อาหารเช้า, ติ่มซำ ฯลฯ พวกนี้นะครับ
คราวนี้ในขณะที่ผมกำลังนั่งทานอาหารที่สั่งมาอยู่นั่นเอง มีสามีและภรรยาคู่หนึ่งเข้าร้านมานั่งอยู่ที่โต๊ะใกล้ ๆ กันกับโต๊ะผมนี่แหละ ทีนี้ฝ่ายภรรยาก็สั่งน้ำชาด้วยเสียงอันดังเลยว่า "ชาร้อน 1 แก้ว ขอหวาน ๆ เลยค่ะ" ผมก็เลยสะดุดตรงนี้ล่ะครับ ว่าปกติเวลาสั่งน้ำชาหรือกาแฟนี่คนส่วนใหญ่จะสั่งแบบไม่หวาน คนนี้มาแปลกชอบกินหวาน ๆ ก็เลยสงสัยในใจ แต่หลังจากนั้นผมก็ถึงบางอ้อทันที เมื่อน้ำชาร้อนของเธอมาถึงที่โต๊ะ เธอก็สั่งน้ำแข็งเปล่ามา 1 แก้ว (ซึ่งน้ำแข็งเปล่าแบบนี้ทางร้านไม่คิดเงิน) หลังจากนั้นก็คนชาร้อนที่เธอสั่งว่าหวาน ๆ นั่นแหละครับ เทลงไปในน้ำแข็งเปล่าที่ได้มา ครึ่งแก้วของชาร้อน ส่วนชาร้อนที่เหลือในแก้วก็เอาน้ำร้อนที่ปกติร้านน้ำชาจะจัดให้กับลูกค้าทุกท่านที่สั่งเครื่องดื่มร้อนอยู่แล้ว ผสมใส่ลงไปในแก้วชาร้อนที่เหลือประมาณครึ่งแก้วของเธอ
บิงโกเลยครับคราวนี้ ในที่สุดเธอและสามีก็จะได้ แต่น แต๊น ชาร้อน 1 แก้วที่ไม่หวาน (เต็มแก้ว) และชาเย็นอีก 1 แก้ว รสชาตน่าจะหวานพอดีเพราะเธอสั่งชาร้อนแบบหวาน ๆ ในราคาที่จ่ายเพียงแค่ชาร้อนเพียง 1 แก้วเท่านั้น พอจะนึกออกใช่มั้ยครับ
ผมก็เลยสงสัยว่าการกระทำแบบนี้ถือว่าเป็นการประหยัดหรือเป็นการตระหนี่กันแน่ครับ...