คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
คุณแคร์คนอื่นมากเกินไปต่างหาก กังวลเรื่องของคนอื่น คิดแทนคนอื่นมากไป
ปล่อยวางบ้างครับ อะไรไม่ใช่ปัญหาของเรา ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ คงทำได้แค่นั้น ชีวิตเราคงไปตามแก้ปัญหาให้คนอื่นไม่ได้ตลอด ส่วนเรื่องของตัวเอง บางทีผมก็เป็นนะ หลายปัญหาแต่ก็รู้ๆอยู่ว่า ถ้าเล่าให้เพื่อนฟัง จะได้คำตอบยังไง เล่าให้ครอบครัวฟังจะเจอคำตอบอะไร (ซึ่งก็ใช่จริงๆ )
ถ้าอยากหาเพื่อนคุยแบบเล่าได้ทุกอย่าง เพื่อนๆในพันทิพย์ก็มีหลายคน ที่คุณจะเล่าชีวิตของคุณให้เค้าฟังได้ เพราะต่างคนต่างไม่รู้จัก ไม่เห็นหน้า คุณเล่าไปก็ไม่มีอะไรต้องเสียครับ หลายๆคนในนี้ ผมก็เห็นมีน้ำใจให้กับเพื่อนออนไลน์อย่างจริงใจ
โชคดีครับ
ปล่อยวางบ้างครับ อะไรไม่ใช่ปัญหาของเรา ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น ให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ คงทำได้แค่นั้น ชีวิตเราคงไปตามแก้ปัญหาให้คนอื่นไม่ได้ตลอด ส่วนเรื่องของตัวเอง บางทีผมก็เป็นนะ หลายปัญหาแต่ก็รู้ๆอยู่ว่า ถ้าเล่าให้เพื่อนฟัง จะได้คำตอบยังไง เล่าให้ครอบครัวฟังจะเจอคำตอบอะไร (ซึ่งก็ใช่จริงๆ )
ถ้าอยากหาเพื่อนคุยแบบเล่าได้ทุกอย่าง เพื่อนๆในพันทิพย์ก็มีหลายคน ที่คุณจะเล่าชีวิตของคุณให้เค้าฟังได้ เพราะต่างคนต่างไม่รู้จัก ไม่เห็นหน้า คุณเล่าไปก็ไม่มีอะไรต้องเสียครับ หลายๆคนในนี้ ผมก็เห็นมีน้ำใจให้กับเพื่อนออนไลน์อย่างจริงใจ
โชคดีครับ
แสดงความคิดเห็น
เป็นความรู้สึกที่อยากเล่าอะไรให้ใครสักคนฟังที่ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่ครอบครัว มีใครเป็นบ้างมั้ย ?
ไม่อยากเล่าให้แม่ หรือพี่ฟัง เพราะเดี๋ยวเค้าจะกังวลใจไปกับเรา
ไม่อยากให้ที่บ้านรู้ว่าเรากังวลเรื่องอะไรบ้าง ซึ่งบางครั้งมันไร้สาระ
หรือ เป็นเรื่องที่เราต้องไปช่วยแก้ปัญหากับเพื่อน
เวลาเล่าที่บ้านหรือเล่าเพื่อน เราก็แค่เล่าความไม่สบายใจไม่เล่ารายละเอียด
บางครั้งเล่าเป็นเรื่องสมมุติก็คิดแค่สมมุติ เราก็ไม่อยากเล่ามาก
แต่อยากได้ใครสักคนที่เราเล่าได้แบบหมด ไม่ต้องสมมุติ ไม่ต้องเล่าผ่านๆ
นี่สรุป เราเหงารึเปล่า