*** คือขออภัยนะค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก สิงอยู่ในพันทิพย์มานานเพิ่งได้โอกาสมาตั้งกระทู้เพราะมันอัดอั้นใจมานานมากแล้ว***
เริ่มต้นเรื่องคือเราอาศัยอยู่กับเพื่อนอีก2คน นามว่า ต.กับ ม.ในหอพักแห่งหนึ่งหลังมหาลัยรวมอยู่ด้วยกัน3คนในราคาหอเกือบหมื่น ตอนอยู่ด้วยกันแรกๆทุกอย่างก็โอเค จนกระทั่งผ่านมาได้สักหน่อยเราเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ล่ะ มันเป็นธรรมดาที่อยู่กันเยอะความสกปรกต้องมีอยู่แล้ว ตอนแรกเราไม่ซีเรียสเรื่องการทำความสะอาด แต่หลังๆมาคือเราเป็นคนทำตลอด แต่ยังมีต.คอยช่วยบ้างแต่ม.ก็ไม่ทำไรเลย ล้างห้องน้ำก็ไม่เคย คือคนเราอยู่ด้วยกันเน๊าะก็ต้องช่วยกัน เคยลองไม่ล้างเลยจนห้องน้ำดำมาก ม.ก็ยังไม่ทำ จนช่วงหลังๆเริ่มแบบเบื่อและก็มีปัญหาตะขิดตะขวงใจกับต.ด้วย คือเรากับต.เป็นเพื่อนกันมานานแต่หลังๆไม่ค่อยได้คุยกันก็ห่างๆกันไป จนเรามานั่งคิดเราจะอยู่หอนี้ต่อหรอออกมาดีกว่าเพื่อความสบายใจไม่อยากเสียเพื่อนถ้าต้องพูดกันตรงๆ คือเราไม่เคยบอกม.ว่าขัดห้องน้ำหน่อยนะทำความสะอาดหน่อยเพราะพูดไปก็กลัวเสียเพื่อนและอยากให้เค้าคิดเอาเอง ส่วนต.เราก็ห่างกันมากจนแบบเราก็น้อยใจมาตลอดแต่พูดไม่ได้เพราะไม่เหมือนเดิม เราจึงย้ายออกมาเมื่อมีนานี้เอง "เรื่องมันมาเริ่มต้นจนแตกกันเพราะตอนเราออกนี่แหละ" คือเราออกมาก่อนตอนเดือนมีนาคมคือขนของทุกอย่างออกหมด แจ้งเจ้าของหอว่าหนูออกนะแต่เพื่อนอีก2คนยังอยู่และจะมีเพื่อนอีกคนมาอยู่แทนหนู ตอนแรกก็โอเคกันบอกเหตุผล จากกันแบบโอเค แต่มันไม่จบแค่นั้นเมื่อไม่กี่วันนี้ ต.โทรมาหาบอกว่า "ต้องช่วยกูนะ กูจะย้ายหอใช่ป่ะแต่กูไปขอลดค่าห้อง2เดือนและกูบอกน้าแกว่าจะอยู่อีก1ปี เมษากับพ.ค.รวมเป็นเงิน 3,xxx ต้องช่วยกูนะ 1,xxx นึง น้าแกจะเอาเงินที่ลดค่าห้องคืนเพราะกูออกก่อน" เราก็เห็นเป็นเพื่อนก็เลยบอกโอเคหักจากค่ามัดจำกูไปเลย คือเพื่อนหลายคนที่เราปรึกษาแล้วก็แฟนเราด้วยบอกไม่ต้องให้เพราะไม่เกี่ยวกับเรา แต่เราเห็นว่าเพื่อนกันก็ให้ จนกระทั่งเมื่อวานนี้ ต.บอกว่า ความจริงต้องให้กู 4,xxx นะ เอ้า! เรางงมาก ตกใจมาก ถามว่าทำไม? มันบอกมาคิดดูแล้วคือต้องให้กูเพราะมีชื่อในสัญญา กูกับม.จ่ายมาเยอะแล้ว 2เดือน คนล่ะ5,xxx กว่า เราก็แบบทำไมกูต้องจ่ายพวกไปขอลดเอง กูออกมานานแล้ว แล้วทำไมมาบอกกูวันนี้ คือมันบอกวันนี้ให้โอนพรุ่งนี้ แบบเราคุยกับแม่ แม่เราเลยโทรไปหาเจ้าของหอ น้าแกบอกเราออกมาและก็แจ้งไว้ด้วย ไม่ต้องจ่าย พอเราบอกต. มันก็บอกคือมันเป็นหน้าที่ตามสัญญา พวกกูจ่ายเยอะแล้ว ที่พวกกูขอลดเพราะจ่ายค่าหอ2คนไม่ไหว ถ้าจ่าย4,xxxx คือคืนพวกกู7xxที่พวกกูจ่ายเกิน อีก3,xxx เอาไปจ่ายค่าลดห้องคืนเจ้าของหอ
ประเด็นคือ ทำไมพึ่งมาบอก และเราก็แจ้งออกไม่รู้เรื่องส่วนลด เราโกรธมากเครียดน้อยใจ คือเป็นเพื่อนกับต.มานาน เราเลยพูดว่า "ขอให้ช่วย1,xxx กูก็ช่วยเพราะไม่อยากเสียเพื่อน เห็นเป็นเพื่อน แต่ที่ทำมาพูดแบบนี้คือไม่ได้แคร์กูเลยใช่มั้ย" เราพูดน้ำตาก็จะไหล แฟนบอกอย่าใจอ่อนอีก เราช่วยเขาเขาเคยคิดถึงเราไหม เราเลยบอกคุยกับแม่เอาเพราะไม่มีเงินจะให้ ต้องขอแม่ อยากได้ก็คุยกับแม่ แต่แม่เราคงไม่ให้ และเราเองก็ไม่ให้ เราก็กลัวถ้าไม่ให้ก็จะเสียเพื่อน แต่พวกนั้นไม่แคร์เลยถ้าได้เงินไปจะต้องเสียเรา คือก็นั่นแหละ เพื่อนที่ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะใช่ว่าจะเป็นเพื่อนแท้ เราไม่รู้ด้วยซ้ำป่านนี้เขาจะไปพูดกับเพื่อนคนอื่นยังไง เราไม่ได้งกแต่ไม่ใช่ความผิดเรา เรายังคิดว่าเขาเป็นเพื่อนแต่เขาคงไม่เคยคิด ไม่งั้นคงรักษาน้ำใจกันแล้ว
*** เป็นคุณ คุณจะให้ไหม แต่เราอยากบอกว่า เราไม่ได้ใจร้ายแต่เขาใจร้ายกับเราก่อน ***
ถ้าเป็นคุณ คุณจะให้เพื่อนไหม ?
เริ่มต้นเรื่องคือเราอาศัยอยู่กับเพื่อนอีก2คน นามว่า ต.กับ ม.ในหอพักแห่งหนึ่งหลังมหาลัยรวมอยู่ด้วยกัน3คนในราคาหอเกือบหมื่น ตอนอยู่ด้วยกันแรกๆทุกอย่างก็โอเค จนกระทั่งผ่านมาได้สักหน่อยเราเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ล่ะ มันเป็นธรรมดาที่อยู่กันเยอะความสกปรกต้องมีอยู่แล้ว ตอนแรกเราไม่ซีเรียสเรื่องการทำความสะอาด แต่หลังๆมาคือเราเป็นคนทำตลอด แต่ยังมีต.คอยช่วยบ้างแต่ม.ก็ไม่ทำไรเลย ล้างห้องน้ำก็ไม่เคย คือคนเราอยู่ด้วยกันเน๊าะก็ต้องช่วยกัน เคยลองไม่ล้างเลยจนห้องน้ำดำมาก ม.ก็ยังไม่ทำ จนช่วงหลังๆเริ่มแบบเบื่อและก็มีปัญหาตะขิดตะขวงใจกับต.ด้วย คือเรากับต.เป็นเพื่อนกันมานานแต่หลังๆไม่ค่อยได้คุยกันก็ห่างๆกันไป จนเรามานั่งคิดเราจะอยู่หอนี้ต่อหรอออกมาดีกว่าเพื่อความสบายใจไม่อยากเสียเพื่อนถ้าต้องพูดกันตรงๆ คือเราไม่เคยบอกม.ว่าขัดห้องน้ำหน่อยนะทำความสะอาดหน่อยเพราะพูดไปก็กลัวเสียเพื่อนและอยากให้เค้าคิดเอาเอง ส่วนต.เราก็ห่างกันมากจนแบบเราก็น้อยใจมาตลอดแต่พูดไม่ได้เพราะไม่เหมือนเดิม เราจึงย้ายออกมาเมื่อมีนานี้เอง "เรื่องมันมาเริ่มต้นจนแตกกันเพราะตอนเราออกนี่แหละ" คือเราออกมาก่อนตอนเดือนมีนาคมคือขนของทุกอย่างออกหมด แจ้งเจ้าของหอว่าหนูออกนะแต่เพื่อนอีก2คนยังอยู่และจะมีเพื่อนอีกคนมาอยู่แทนหนู ตอนแรกก็โอเคกันบอกเหตุผล จากกันแบบโอเค แต่มันไม่จบแค่นั้นเมื่อไม่กี่วันนี้ ต.โทรมาหาบอกว่า "ต้องช่วยกูนะ กูจะย้ายหอใช่ป่ะแต่กูไปขอลดค่าห้อง2เดือนและกูบอกน้าแกว่าจะอยู่อีก1ปี เมษากับพ.ค.รวมเป็นเงิน 3,xxx ต้องช่วยกูนะ 1,xxx นึง น้าแกจะเอาเงินที่ลดค่าห้องคืนเพราะกูออกก่อน" เราก็เห็นเป็นเพื่อนก็เลยบอกโอเคหักจากค่ามัดจำกูไปเลย คือเพื่อนหลายคนที่เราปรึกษาแล้วก็แฟนเราด้วยบอกไม่ต้องให้เพราะไม่เกี่ยวกับเรา แต่เราเห็นว่าเพื่อนกันก็ให้ จนกระทั่งเมื่อวานนี้ ต.บอกว่า ความจริงต้องให้กู 4,xxx นะ เอ้า! เรางงมาก ตกใจมาก ถามว่าทำไม? มันบอกมาคิดดูแล้วคือต้องให้กูเพราะมีชื่อในสัญญา กูกับม.จ่ายมาเยอะแล้ว 2เดือน คนล่ะ5,xxx กว่า เราก็แบบทำไมกูต้องจ่ายพวกไปขอลดเอง กูออกมานานแล้ว แล้วทำไมมาบอกกูวันนี้ คือมันบอกวันนี้ให้โอนพรุ่งนี้ แบบเราคุยกับแม่ แม่เราเลยโทรไปหาเจ้าของหอ น้าแกบอกเราออกมาและก็แจ้งไว้ด้วย ไม่ต้องจ่าย พอเราบอกต. มันก็บอกคือมันเป็นหน้าที่ตามสัญญา พวกกูจ่ายเยอะแล้ว ที่พวกกูขอลดเพราะจ่ายค่าหอ2คนไม่ไหว ถ้าจ่าย4,xxxx คือคืนพวกกู7xxที่พวกกูจ่ายเกิน อีก3,xxx เอาไปจ่ายค่าลดห้องคืนเจ้าของหอ ประเด็นคือ ทำไมพึ่งมาบอก และเราก็แจ้งออกไม่รู้เรื่องส่วนลด เราโกรธมากเครียดน้อยใจ คือเป็นเพื่อนกับต.มานาน เราเลยพูดว่า "ขอให้ช่วย1,xxx กูก็ช่วยเพราะไม่อยากเสียเพื่อน เห็นเป็นเพื่อน แต่ที่ทำมาพูดแบบนี้คือไม่ได้แคร์กูเลยใช่มั้ย" เราพูดน้ำตาก็จะไหล แฟนบอกอย่าใจอ่อนอีก เราช่วยเขาเขาเคยคิดถึงเราไหม เราเลยบอกคุยกับแม่เอาเพราะไม่มีเงินจะให้ ต้องขอแม่ อยากได้ก็คุยกับแม่ แต่แม่เราคงไม่ให้ และเราเองก็ไม่ให้ เราก็กลัวถ้าไม่ให้ก็จะเสียเพื่อน แต่พวกนั้นไม่แคร์เลยถ้าได้เงินไปจะต้องเสียเรา คือก็นั่นแหละ เพื่อนที่ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะใช่ว่าจะเป็นเพื่อนแท้ เราไม่รู้ด้วยซ้ำป่านนี้เขาจะไปพูดกับเพื่อนคนอื่นยังไง เราไม่ได้งกแต่ไม่ใช่ความผิดเรา เรายังคิดว่าเขาเป็นเพื่อนแต่เขาคงไม่เคยคิด ไม่งั้นคงรักษาน้ำใจกันแล้ว
*** เป็นคุณ คุณจะให้ไหม แต่เราอยากบอกว่า เราไม่ได้ใจร้ายแต่เขาใจร้ายกับเราก่อน ***