ลุกให้คนนั่งสมัยนี้ กับเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว มันรู้สึกต่างกันนะ
ใครรู้สึกเหมือนผมบ้าง.......??
ผมถูกปลูกฝัง ให้แบ่งปันที่นั่งกับเพื่อนร่วมทาง มาตั้งแต่เด็กๆ
ไม่ว่าจะในห้องเรียน รถสองแถว รถเมล์ แม้แต่จักรยาน
ย้อนไปสัก 10 กว่าปีที่แล้ว เวลาลุกให้คนนั่ง เรามักจะได้รับรอยยิ้ม คำขอบคุณบ่อยๆ
และเวลาที่เราได้เห็นรอยยิ้ม ได้ยินขอบคุณ จากพวกเขาเหล่านั้น
เรามักจะมีอมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ก่อนลงรถ ก่อนกลับบ้านเสมอ
10 กว่าปีผ่านไป
ลุกให้คนนั่งสมัยนี้.....เหมือนลุกให้เขาได้นั่งทำลายสถิติ คุ๊กกี้รัน หลายล้านคะแนน
ลุกให้คนนั่งสมัยนี้.....เหมือนลุกให้เขาได้นั่งคุยไลน์ อย่างทะมัดทะแมง
ลุกให้คนนั่งสมัยนี้.....เหมือนลุกให้เขานั่งเม้นท์เฟสบุค แบบสะใจอย่างแรง.....!!
และพวกเขา ก็เลือกที่จะส่งยิ้ม ให้กับหน้าจอสี่เหลี่ยมเล็กๆ ในมือ มากกว่าเพื่อนร่วมทาง
แต่สุดท้าย เราก็ยังยืนยัน และยึดมั่น ที่จะลุกให้คนแปลกหน้า อย่างพวกเขานั่ง ต่อไป.....!!!
เราคงปฏิเสธไปไม่ได้ว่า เทคโนโลยี ทำให้คนอยู่กับสิ่งรอบตัวน้อยลง
ลุกให้คนนั่งสมัยนี้ กับเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว มันรู้สึกต่างกันนะ
ใครรู้สึกเหมือนผมบ้าง.......??
ผมถูกปลูกฝัง ให้แบ่งปันที่นั่งกับเพื่อนร่วมทาง มาตั้งแต่เด็กๆ
ไม่ว่าจะในห้องเรียน รถสองแถว รถเมล์ แม้แต่จักรยาน
ย้อนไปสัก 10 กว่าปีที่แล้ว เวลาลุกให้คนนั่ง เรามักจะได้รับรอยยิ้ม คำขอบคุณบ่อยๆ
และเวลาที่เราได้เห็นรอยยิ้ม ได้ยินขอบคุณ จากพวกเขาเหล่านั้น
เรามักจะมีอมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ก่อนลงรถ ก่อนกลับบ้านเสมอ
10 กว่าปีผ่านไป
ลุกให้คนนั่งสมัยนี้.....เหมือนลุกให้เขาได้นั่งทำลายสถิติ คุ๊กกี้รัน หลายล้านคะแนน
ลุกให้คนนั่งสมัยนี้.....เหมือนลุกให้เขาได้นั่งคุยไลน์ อย่างทะมัดทะแมง
ลุกให้คนนั่งสมัยนี้.....เหมือนลุกให้เขานั่งเม้นท์เฟสบุค แบบสะใจอย่างแรง.....!!
และพวกเขา ก็เลือกที่จะส่งยิ้ม ให้กับหน้าจอสี่เหลี่ยมเล็กๆ ในมือ มากกว่าเพื่อนร่วมทาง
แต่สุดท้าย เราก็ยังยืนยัน และยึดมั่น ที่จะลุกให้คนแปลกหน้า อย่างพวกเขานั่ง ต่อไป.....!!!
เราคงปฏิเสธไปไม่ได้ว่า เทคโนโลยี ทำให้คนอยู่กับสิ่งรอบตัวน้อยลง