กินฝรั่งกันเถอะ

บทที่ 1 หน้าทอง เสียงระนาดเอกรัวนำทำนองเพลงเชิดดังก้องไปทั่วโรงละครซ้อม ตามด้วยเสียงปี่พาทย์ที่โหยหวนบาดลึก ร่างอรชรในชุดซ้อมสีขาวสะอาดตากำลังย่อเข่า จีบนิ้ว และวาดวงแขนด้วยท่วงท่าที่อ่อนช้อยแต่งามสง

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ เราเป็นคนชอบเก็บจุกจิกมาก จนมี “ขวดโหลความทรงจำ” ที่ใส่ตั๋วหนัง กระดาษโน้ตสั้นๆ รูปโพลารอยด์เล็กๆ ที่สะสมมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง แต่เมื่อคืนนี้ มือซุ่มซ่ามไปสะดุดขาตู้ ขว

ชอบรอยยิ้ม & เสียงหัวเราะของอปป้ามาก charisma มากมายจริงๆ รอยยิ้ม & เสียงหัวเราะ ที่แสนจะเลือดเย็น เย็นชานั่น สายตาเฉียวคม และรอยยิ้ม & เสียงหัวเราะ ร้ายๆ รังสีอำมหิตที่แผ่รัศมีออกมา ข้าชอ

สวัสดีค่ะ เรื่องราวนี้เป็นประสบการณ์ที่ฉันไปเจอมาด้วยตัวเอง และเชื่อว่ามันจะติดอยู่ในความทรงจำไปอีกนาน... เพราะมันเกิดขึ้นในคืนก่อนวันสำคัญที่สุดของชีวิต นั่นคือ วันรับปริญญา ค่ะ วันที่ 20 พฤศจิกายน 2

เราเป็นคนยุค 90 ค่ะ เมื่อก่อนตอนเราเด็กๆ ตอนนั้นไม่ได้มีโซเชี่ยลมีเดีย จึงเฝ้าแต่จอทีวี พักจากละครก็ดูโฆษณา ซึ่งสมัยก่อนโฆษณาดีมากๆ ยิ่งของบริษัทประกันจะทำเป็นเรื่องราวซึ่งกินใจบ้าง ตลกบ้าง ซึ่งมันดีม

พึ่งเคยลองเขียนนิยายครั้งแรกค่ะ คิดอยู่ว่าจะเขียนต่อหรือพอแต่นี้ ช่วยวิจารณ์ให้หน่อยค่ะ ควรเลิกดีมั้ย