เพราะสำหรับผมโรงเรียนก็เปรียบเสมือนบ้านหลังที่สองของผมเอง,ผมใช้เวลาทั้งหมดอยู่ที่โรงเรียนมากกว่าอยู่ที่บ้านเสียอีกบ้านผมมีไว้เพื่อกลับแล้วก็นอนเท่านั้นเองในขณะที่ผมต้องอยู่ที่โรงเรียนทั้งวันซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมความสุขที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ตอนอยู่โรงเรียนเนี่ยแหละได้ใช้ชีวิตทุกรูปแบบเป็นช่วงเวลาเดียวที่จะได้ทั้งเล่นกีฬา หัดดนตรี ได้เพื่อนได้สังคมใหม่ๆได้เข้าแถวตอนเช้าและต้องวิ่งเพราะกลัวสายได้ทำการบ้านที่โครตยากและเยอะมากในคราวเดียวเหนื่อยสุดๆได้ลอกการบ้านจากเพื่อนทางไลน์และทางเฟสบุคได้เจอครูนิสัยแปลกๆ ได้ตั้งฉายาให้ครูแต่ละคนได้ทำกิจกรรมที่โรงเรียน ได้ทำวีรกรรมแปลกๆได้ทำตัวบ้าบอติ้งต๊องได้เจอเรื่องตลกๆขำๆเรื่องบังเอิญบังเอิญ และได้ไปเรียนพิเศษต่อหลังเลิกเรียน,เพื่อนที่เห็นกันมาตั้งแต่ตอนเด็กๆก็ โตมาด้วยกัน เห็นสันดานกันหมดแล้ว ผมเลยพูดได้เต็มปากว่าเป็นเพื่อนที่คบกันได้อย่างจริงใจและสนิทกันมากที่สุดก็เพื่อนสมัยที่อยู่โรงเรียนเนี่ยแหละทั้งหมดนี้จะได้ใช้ชีวิตกับมันอย่างเต็มที่ก็ตอนอยู่โรงเรียนเท่านั้นแหละในช่วงชีวิตของทุกคนมันจะผ่านมาเพียงแค่ครั้งหนึ่งในชีวิตเท่านั้นแค่ครั้งเดียวเท่านั้นจริงๆ ชีวิตหลังจากนี้ก็คงเป็นมนุษย์ทำงานเท่านั้นแหละถึงเราจะมีเงินมีทองขนาดไหน ก็ไม่สามารถย้อนหรือเรียกวันเก่าๆนั้นคืนมาได้เพราะฉะนั้นหากว่าคุณกำลังอ่านอยู่และยังอยู่ในช่วงเวลานี้ใช้ซะก่อนที่มันจะผ่านคุณไป
รบกวนแปลเป็นอังกฤษให้หน่อยครับ ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ