สัญญา ไม่ใช่ เรา

แม้แต่สัญญา ก็ไม่ใช่เรา

ตัวสัญญาจริงๆ จำได้ทุกเรื่องราว

แต่เรา จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แล้วแต่สติ

ถ้ามีสติมาก เราก็ระลึกได้มาก

การระลึกสัญญาเก่าๆ ได้ อาศัยสติ นั่นเอง

การระลึกลึกชาติก่อนๆ ได้ อาศัย สติ เป็นตัวระลึก

สัญญา ทำหน้าที่จำ
ไม่ใช่ เรา ที่จำ ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

สิ่งที่เราลืมไป สัญญา นั้น จริงๆ ยังคงจำ ..................................... เพราะ เราไม่ใช่สัญญา และสัญญา ไม่ใช่ เรา

ไม่งั้นการระลึกชาติ จะไม่บังเกิดขึ้นได้เลย ในอนาคตของเรา
หากชาติหน้า เรามีบุพเพนิวาสานุสติญาณ ขึ้นมา แล้วเราจะระลึกได้อย่างไร

แสดงว่า ความลืมของเรา ไม่เกี่ยวกับสัญญา

สัญญา ยังคงทำหน้าที่ ของมันอย่างมั่นคง

ท่านอาจเถียงว่า สัญญา ก็เที่ยงน่ะสิ ...................... ก็ลองจินตนาการมาถกกันดูครับ