คือเรากับแฟนคบกันมาสองปีเริ่มตั้งแต่ ขอเกิ่นเพราะเราประทับใจจริงๆนะคะ
ตอนนั้นเราอยู่ปี1เกือบขึ้นปีสอง เค้ามาจีบเราก่อน ดูท่าทางเค้าก้อซื่อๆ แต่ตรงกันข้ามก็ดูเท่ มีเสน่ห์ไปอีกแบบ
เค้าค่อนข้างติสนะไว้ผมยาวแต่ตอนที่เค้ามาจีบเรา เราไม่ชอบผชผมยาว แต่พอเราคุยๆเราก้อกะไม่จริงจัง แต่พอคุยๆไปเค้าก็ดูจริงใจดี
เราก้อเลยบอกให้เค้าไปตัดผม ซึ่งเค้ายื่นคำขาดมาเลยว่าไม่ตัด จนกระทั่งวันถัดมา เค้าทำคลิปวีดีโออะไรซักอย่างส่งอาจารย์เราก็ถึงได้เห็นว่า
นางตัดผมจ่ะ ทีนี้หล่อเลยค่ะ นาทีแรกที่เห็นรู้สึกว่าเฮ้ยเริ่มจะใช่ละ ก็เลยคุยต่อมาเรื่อยๆจนวันที่8เดือมมีนา เค้ามาขอเราเป็นแฟนแล้วเราก้อตกลง
หลังจากนั้นเค้าก็ดูแลเราเป็นอย่างดี ดีมากๆ ไปรับไปส่ง นั่งรถสองแถวไปส่งเราที่บ้านทุกวันเลยนะ ซึ่งบ้านเราก็อยู่ไกลจากมอมาก จนหลังๆเราเริ่มรู้สึกเบื่อๆ
อาจจะเป็นเพราะว่าเราติดเพื่อนแล้วเค้าก้อเริ่มไม่ดูแลตัวเอง แล้วเราก็ชอบบังคับให้เค้าตัดผมด้วยแหละ เพราะเราว่าผมสั้นเค้าน่ารักกว่า
แต่บางทีชั่ง
ก้อตัดแบบหัวเกรียนๆมาให้ แบบบางทีเราก็เบื่อๆซึ่งเราเป็นคนเปิดเผยบอกทุกอย่างกับแฟนคุยกันทุกเรื่องแม้กระทั่งเราเบื่อเค้าเรายังบอก
แต่บางทีเราก็บอกแล้วก้อสบายใจขึ้นนะ แต่เราไม่เคยคิดถึงใจเค้าเลยว่าเค้าจะรู้สึกยังไง (รู้ตัวแล้วแหละว่าเหนแก่ตัวอย่าซ้ำเติมเลยนะ)
เราก็พยายามบอกให้เค้าเผื่อใจทำใจเรื่องเรามาโดยตลอด แล้วทุกครั้งที่มีปัญหา ก็บอกเลิกเค้าประจำค่ะ แต่ทุกครั้งเค้าจะมาง้อ แล้วเราก็จะดีกัน ซึ่งแน่นอนค่ะ
เรารักๆเลิกๆเปนขาประจำไปละ จนวันนึง เราทะเลาะกับที่บ้าน แล้วเราก้อหงุดหงิดมาก เลยเผลอไปพูดไม่ดีกับเค้าแล้วก็บอกเลิก นาทีแรกก้อเสียใจนะ แต่นาทีต่อมา ต้องยอมรับเลยว่าเราสบายใจขึ้น เราก้อไม่ได้คุยกับเค้าซักพัก นาทีนี้แหละค่ะ เราไม่ไหวอีกแล้ว คิดถึงเค้ามาก ไม่ใช่เพราะเราเหงาหรือมีปัญหาอะไรนะ แต่เราคิดถึงอยากกอด อยากได้ยินเสียงเค้า เหมือนพอไม่ได้เจอกันไม่ได้คุยกันแล้วมันเหมือนขาดอะไรไปจากชีวิต เราเลยกลับไปง้อเค้าขอโทษเค้าซึ่งเค้าบอกว่าเค้าเสียใจมากที่เราทำแบบนี้ แต่เราพยายามง้อเค้านะ คือเราก็คิดว่าเราก้อยังรักเค้าเราจะไม่ยอมให้เค้าไปไหนไปจากเรา คือเรื่องมันก้อไม่ได้มีแค่ช่วงเวลาแย่ๆอะนะคะมันก้อมีช่วงเวลาดีๆหลายอย่างที่เราผ่านมาด้วยกัน ดูหนัง ซื้อของให้กัน บอกรักกัน กอดกัน เที่ยวด้วยกันซึ่งเค้ารู้ใจเราทุกอย่าง ขนาดเราเข้าห้องน้ำไม่ทันเค้ายังไปหากางเกงมาให้เราเปลี่ยนเลย เราก้อรักเค้านะ แต่เปนคนที่ต่อมความรู้สึกซับซ้อน
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนวันนี้เราเลิกกันมาซักพักแล้วสองเดือนกว่าๆ เราอยากให้เค้ากลับมา เรายังรักเค้าอยู่ แล้วที่เราเล่าให้ฟังมันก้อยังไม่ใช่ทั้งหมดของความรู้สึก
ที่เราอยากให้ให้เค้ารับรู้ จริงๆแล้วถ้าแกได้อ่านเค้า ก็จะบอกแกตรงนี้เลยว่าเค้ารักแกมากนะ ถ้าเปนไปได้ก็อยากให้แกให้โอกาสเค้าอีกซักครั้ง ครั้งนี้เค้าจะไม่ทำให้แกเสียใจหรือจากเค้าไปได้อีก จริงๆเราอยากถามว่า ถ้าเราง้อไม่ได้ผลมีวิธีไหนที่จะทำให้เค้าเห็นว่าเราพยายามเพื่อให้เค้ากลับมาวิธีไหนอีกมั้ยคะ ที่มันน่าจะได้ผล
(เอาแบบสร้างสรรค์นะคะ แบบฆ่าตัวตาย อดข้าวประท้วงไรงี้ไม่เอานะ)
ปล.คนที่อ่านเรื่องนี้ น่าจะรู้ว่าเราเป็นใครนะ เราเรียนรัฐศาสตร์จบนะ
บอกเลิกแฟนแต่จริงๆเพิ่มารู้ตัวเองว่ายังรักเค้าอยู่ควรทำอย่างไรดีคะ?
ตอนนั้นเราอยู่ปี1เกือบขึ้นปีสอง เค้ามาจีบเราก่อน ดูท่าทางเค้าก้อซื่อๆ แต่ตรงกันข้ามก็ดูเท่ มีเสน่ห์ไปอีกแบบ
เค้าค่อนข้างติสนะไว้ผมยาวแต่ตอนที่เค้ามาจีบเรา เราไม่ชอบผชผมยาว แต่พอเราคุยๆเราก้อกะไม่จริงจัง แต่พอคุยๆไปเค้าก็ดูจริงใจดี
เราก้อเลยบอกให้เค้าไปตัดผม ซึ่งเค้ายื่นคำขาดมาเลยว่าไม่ตัด จนกระทั่งวันถัดมา เค้าทำคลิปวีดีโออะไรซักอย่างส่งอาจารย์เราก็ถึงได้เห็นว่า
นางตัดผมจ่ะ ทีนี้หล่อเลยค่ะ นาทีแรกที่เห็นรู้สึกว่าเฮ้ยเริ่มจะใช่ละ ก็เลยคุยต่อมาเรื่อยๆจนวันที่8เดือมมีนา เค้ามาขอเราเป็นแฟนแล้วเราก้อตกลง
หลังจากนั้นเค้าก็ดูแลเราเป็นอย่างดี ดีมากๆ ไปรับไปส่ง นั่งรถสองแถวไปส่งเราที่บ้านทุกวันเลยนะ ซึ่งบ้านเราก็อยู่ไกลจากมอมาก จนหลังๆเราเริ่มรู้สึกเบื่อๆ
อาจจะเป็นเพราะว่าเราติดเพื่อนแล้วเค้าก้อเริ่มไม่ดูแลตัวเอง แล้วเราก็ชอบบังคับให้เค้าตัดผมด้วยแหละ เพราะเราว่าผมสั้นเค้าน่ารักกว่า
แต่บางทีชั่ง
แต่บางทีเราก็บอกแล้วก้อสบายใจขึ้นนะ แต่เราไม่เคยคิดถึงใจเค้าเลยว่าเค้าจะรู้สึกยังไง (รู้ตัวแล้วแหละว่าเหนแก่ตัวอย่าซ้ำเติมเลยนะ)
เราก็พยายามบอกให้เค้าเผื่อใจทำใจเรื่องเรามาโดยตลอด แล้วทุกครั้งที่มีปัญหา ก็บอกเลิกเค้าประจำค่ะ แต่ทุกครั้งเค้าจะมาง้อ แล้วเราก็จะดีกัน ซึ่งแน่นอนค่ะ
เรารักๆเลิกๆเปนขาประจำไปละ จนวันนึง เราทะเลาะกับที่บ้าน แล้วเราก้อหงุดหงิดมาก เลยเผลอไปพูดไม่ดีกับเค้าแล้วก็บอกเลิก นาทีแรกก้อเสียใจนะ แต่นาทีต่อมา ต้องยอมรับเลยว่าเราสบายใจขึ้น เราก้อไม่ได้คุยกับเค้าซักพัก นาทีนี้แหละค่ะ เราไม่ไหวอีกแล้ว คิดถึงเค้ามาก ไม่ใช่เพราะเราเหงาหรือมีปัญหาอะไรนะ แต่เราคิดถึงอยากกอด อยากได้ยินเสียงเค้า เหมือนพอไม่ได้เจอกันไม่ได้คุยกันแล้วมันเหมือนขาดอะไรไปจากชีวิต เราเลยกลับไปง้อเค้าขอโทษเค้าซึ่งเค้าบอกว่าเค้าเสียใจมากที่เราทำแบบนี้ แต่เราพยายามง้อเค้านะ คือเราก็คิดว่าเราก้อยังรักเค้าเราจะไม่ยอมให้เค้าไปไหนไปจากเรา คือเรื่องมันก้อไม่ได้มีแค่ช่วงเวลาแย่ๆอะนะคะมันก้อมีช่วงเวลาดีๆหลายอย่างที่เราผ่านมาด้วยกัน ดูหนัง ซื้อของให้กัน บอกรักกัน กอดกัน เที่ยวด้วยกันซึ่งเค้ารู้ใจเราทุกอย่าง ขนาดเราเข้าห้องน้ำไม่ทันเค้ายังไปหากางเกงมาให้เราเปลี่ยนเลย เราก้อรักเค้านะ แต่เปนคนที่ต่อมความรู้สึกซับซ้อน
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนวันนี้เราเลิกกันมาซักพักแล้วสองเดือนกว่าๆ เราอยากให้เค้ากลับมา เรายังรักเค้าอยู่ แล้วที่เราเล่าให้ฟังมันก้อยังไม่ใช่ทั้งหมดของความรู้สึก
ที่เราอยากให้ให้เค้ารับรู้ จริงๆแล้วถ้าแกได้อ่านเค้า ก็จะบอกแกตรงนี้เลยว่าเค้ารักแกมากนะ ถ้าเปนไปได้ก็อยากให้แกให้โอกาสเค้าอีกซักครั้ง ครั้งนี้เค้าจะไม่ทำให้แกเสียใจหรือจากเค้าไปได้อีก จริงๆเราอยากถามว่า ถ้าเราง้อไม่ได้ผลมีวิธีไหนที่จะทำให้เค้าเห็นว่าเราพยายามเพื่อให้เค้ากลับมาวิธีไหนอีกมั้ยคะ ที่มันน่าจะได้ผล
(เอาแบบสร้างสรรค์นะคะ แบบฆ่าตัวตาย อดข้าวประท้วงไรงี้ไม่เอานะ)
ปล.คนที่อ่านเรื่องนี้ น่าจะรู้ว่าเราเป็นใครนะ เราเรียนรัฐศาสตร์จบนะ