เมื่อสิ่งที่คนรอบข้างที่เรารักอยากให้ทำสวนทางกับความใฝ่ฝันของเรา ควรเลือกอะไรดีครับ

ผมอายุ 21 ปีครับ จบปวช.สาขาช่างยนต์ หลังจากเรียนจบผมก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยจนเริ่มรู้จักกับกล้องถ่ายรูป ผมเริ่มฝึกฝนทักษะต่างๆจนกระทั่งได้มีโอกาสรับงานถ่ายภาพ ทุกอย่างปกติจนกระทั่งพ่อและแม่อยากให้ผมกลับเข้าห้องเรียน ซึ่งตัวผมเองก็คิดว่าเป็นเรื่องดีเพราะอยากจะได้ใบปริญญามาให้ทางบ้านบ้างเหมือนกัน แต่ผมกลับเลือกเรียนต่อสายวิศวะแทนที่จะเป็นนิเทศหรือศิลป์ เพราะคิดว่าตัวผมเองก็จบสายช่างมา อีกทั้ง เห็นเพื่อนๆ น้องๆเรียนต่อสายวิศวะแล้วมีความสุขสนุกสนานดี เลยมีความคิดว่า "เราก็ควรมาด้วยเหมือนกัน"  ผมสอบติดและได้เริ่มเรียนที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีระจอมเกล้าแห่งนึง(อิอิ)  ในสาขาวิศวกรรมแมคคาทรอนิกส์  ซึ่งผมสอบตรงติดเป็นอันดับที่ 1 (อิอิ)  

    เข้าเรื่องนะครับ หลังจากที่เริ่มเรียนสักพัก ผมเริ่มรู้สึกว่า ผมเรียนตามหลังทุกคนในห้อง เข้าใจช้าสุด และคิดช้าที่สุด หลายครั้งที่ตามเนื้อหาไม่ทันจนครูผู้สอนขึ้นเรื่องใหม่  ถึงแม้เพื่อนที่นั่งข้างๆจะพยายามสอนให้หลายรอบ แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี เริ่มรู้สึกเบื่อหน่าย จากที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตไปกับการถ่ายรูป นั่งโปรเสสภาพที่หน้าจอคอม ส่งงานให้ผู้จ้างหรือนายแบบ-นางแบบ แล้วรอคนมากด Like ใน FB กลายเป็นว่า ผมต้องมานั่ง ปวดหัวกับการไล่ตามเนื้อหาในวิชาแมต ฟิสิก เคมี  ซึ่งผมบอกตรงๆว่าผมเรียนไม่ทัน แล้วผมก็มีความคิดขึ้นมาว่า "นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราอยากทำนิ  เรามาทำอะไรที่นี่"

    แน่นอน ทุกคนทางบ้าน ทั้งญาติพี่น้อง พ่อ แม่ เพื่อน แม่แต่รุ่นพี่ช่างภาพ ต่างอยากให้ผมเรียนต่อ

   แต่ผมกลับรู้สึกว่า  ผมต้องมานั่งปวดหัว  ฝืนทนอยู่กับเรื่องพวกนี้ทำไมตั้ง 4 ปี ในเมื่อทางเดินของเราก็มีอยู่ ความสามารถในการถ่าย+โปรเสส ผมมีมากกว่าด้านการคำนวนตัวเลขในวิชาที่เรียนหลายเท่า  ชนิดที่เทียบไม่ติด   เวลาผมทำงาน(ถ่ายภาพ) ผมไม่ต้องกังวลหรือต้องฝืนอะไร  ทุกอย่างมีความสุข

   เลยอยากถามพี่น้องทุกท่านว่า ระหว่างสิ่งที่เราอยากจะทำจริงๆในชีวิตนี้กับสิ่งที่คนที่เรารักคาดหวังให้เรา  เราควรเลือกอะไรดีครับ