ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ
ผมเป็นนิสิตนักศึกษาแห่งหนึ่งในจังหวัดชลบุรี ชั้นปีที่ 2
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกของผมที่เขียนกระทู้พันทิบครับ (ผิดพลาดอย่างไรต้องขออภัย ณ. ที่นี้ครับ)
ผมมีเรื่องกังวล ที่ต้องการคำแนะนำครับ

              ก่อนอื่นเลยต้องเกริ่นลักษณะนิสัยของแม่ก่อนครับ แม่ผมเป็นคนอารมณ์ร้อนและพูดจาหวานๆกับลูกทั้งสามไม่เป็น อาชีพแม่ผมคือแม่ครัวครับ แม่ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งบ้านหลายอย่าง ท่านเป็นคนควบคุมค่าใช้จ่ายทั้งหมดในบ้าน แม่เป็นลูกเมียคนที่สองของตา (ลูกเมียน้อย) ลูกหลวงมีทั้งหมด 4 คน บวกแม่ผมเป็น 5 คนครับ แม่ผมอาศัยอยู่ในตระกูลเมียหลวงตั้งแต่เกิดครับ พ่อและแม่ของแม่ผมเสียไปหมดแล้ว ซึ่งหมายความว่า แม่ไม่เหลือใครเลย ทำงานหนักตลอด ซึ่งในทางกลับกัน ลูก4 คนของเมียหลวง (ซึ่งผมนับถือท่านเป็นยายของผมจริงๆ) ค่อนข้างมีฐานะ บ้านราคาหลายล้าน รถหลายคัน อาชีพที่มั่นคง ไม่ต้องลงแรงอะไร แค่ใช้หัวอย่างเดียว สรุป ครอบครัวผมจนที่สุดในตระกูลนั้น
           การศึกษาทั้งหมดได้รับการอุปการะจากป้าซึ่งเป็นลูกของยายผมครับ และป้าส่งผมเรียนโรงเรียนนานาชาติครับจนถึงปัจจุบันครับ แม่ผมถือว่าป้าเป็นผู้มีพระคุณต่อครอบครัวผมและมีอิทธิพลต่อครอบครัวผมอย่างสูง
           
เรื่องมีอยู่ว่า ....
วันที่26 ตอนเช้า แม่ผมใส่อารมณ์กับผมและหลายๆอย่าง อารมณ์ขึ้นๆลงๆ เข้าใจนะครับว่าคนทำงานร้านอาหารทำอะไรก็ต้องเร็ว ซึ่งทำให้ผมเกิดอาการน้อยใจว่าทำไมต้องใส่อารมณ์กับผม ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ซึ่งเกิดขึ้นหลายครั้งมาก ท่านชอบเครียดบ่อยๆ จากนั้นผมเลยเดินหนีทั้งๆที่แม่เรียกชื่อผม 2 ครั้ง แต่ผมก็ทำเป็นหูทวนลมครับ และไปหายาย จึงบ่นให้ยายฟังว่า "เบื่อแม่ แม่เค้าพูดจาไม่เห็นเหมือนแม่คนอื่นเค้าบ้างเลย" ยายเลยบอกว่า "แม่ก็รักลูกทุกคนนั่นแหละ" วันนั้นทั้งวันแม่ก็เหมือนทราบว่า ผมน้อยใจ เลยพูดจาเย็นๆกับผม ผมก็ยังเคืองเล็กน้อย

  เช้าวันที่27 ยายมาเล่าเรื่องที่ผมโดนด่าให้ป้าผมฟัง ทีนี้ว่าก็พูดกับยายว่า ต้องด่าว่าแม่ผมซะหน่อยและ(แม่เป็นน้องเล็กสุด ป้าเป็นพี่โตสุด) วันนั้นแม่ก็พูดดีด้วยตลอดแต่ผมก็ยังคงพูดตอบบ้างไม่ตอบบ้าง เพราะด้วยความน้อยใจและอยากให้แม่รู้ว่าเราไม่ชอบ (ขอให้พูดจาดีๆด้วย เมื่อเทียบกับแม่คนอื่นเขา)
>>กลางคืนวันนั้นเมื่อแม่เข้าไปบ้านใหญ่ ป้าก็เลยจัดการดุด่าว่าแม่ ประมาณว่าดุด่าลูก(ผมไม่ได้อยู่กับแม่ครับ) หลังจากนั้นแม่เลยมาถามผมว่า กินข้าวหรือยังอะไรประมาณนั้นและถามผมว่า "ไปฟ้องยายหรือ และ รู้ไหมแม่โดนด่ามา" ผมก็บอกไปว่า "ไม่ได้ฟ้องแค่บอกว่าเบื่อแม่"
      ผมไม่ได้มีเจตนาให้แม่โดนด่าหรือให้เสียความรู้สึกแต่อย่างไรนะครับ แค่ตอนนั้นผมระบายให้ยายฟังและ ยายก็ไปเล่าให้ป้าฟัง ไม่คิดว่าป้าจะดุด่าว่าแม่จริงๆ

จากนั้น แม่ก็ เผยความในใจว่า เค้าน้อยใจที่ผมพูดว่า เบื่อเค้า ทั้งๆที่ทุกวันนี้เค้าทำทุกอย่างเพื่อเรา >> ผมก็เลยบอกไปว่า ไม่ได้เบื่อแบบโดนรวมๆ แต่เบื่อที่แม่ชอบพูดจาขึ้นๆลงๆ เครียดโน่นเครียดนี่. แม่เคยบอกว่า "แม่เป็นลูกกำพร้า" >>พอผมได้ยินประโยคนี้ผมอึ้งเลย ไม่คิดว่าจะพูดออกมาแต่แม่เค้าก็นับถือเมียหลวงเป็นแม่นะครับ >> "แม่เคยพูดว่าแม่เป็นลูกชาวไร่ชาวสวนมา พูดจาหวานๆไม่เป็น แม่ไม่มีการศึกษา ไม่เหมือนเอ็งที่มีการศึกษา หัวสูง" ซึ่งทั้งหมดนี้ผมไม่รู้จะทำยังไงให้แม่ร็สึกดีขึ้นครับ  จากนั้นผมก็เลยบอกไปว่าตอนนี้ผมติดอยู่อย่างเดียวคือยังทำไงานหาเงินไม่ได้ รอให้มีงานทำก่อนนะครับ


คำถาม
1. ผมต้องทำตัวยังไงหลังจากเหตุการณ์นี้ครับ
2. ผมผิดมากไหมครับที่ทำตัวแบบนี้
3. ผมตัดสินใจถูกหรือผิดครับที่พูดไปตรงๆกับท่าน
4. มีประโยคหนึ่งแม่บอก "อยู่ไม่ถึงร้อยปีก็ตายแล้ว" >> ประโยคนี้แม่หมดกำลังใจมากไหมครับ
5. แม่เคยพูดว่าจะให้ผมบวชให้ป้า แต่ในใจผมก็อยากบวชให้ทั้งสองคน เพราะท่านทั้งสองมีพระคุณทั้งสิ้น //ผมต้องตัดสัดสินใจเรื่องนี้ยังไงครับ
6. ผมต้องหาอะไรมาทำให้แม่ผมอารมณ์เย็นขึ้นและมีสุขภาพจิตใจที่ดีขึ้นครับ

สุดท้ายนี้ >>> ผมขอบคุณทุกๆคำแนะนำมากครับ ผมแค่อยากให้แม่มีชีวิตที่ดีขึ้นแต่ติดที่ว่าตอนนี้ผมหาเงินช่วยยังไม่ได้ (ตระกูลใหญ่ผมเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในถิ่น ซึ่งหางานพาสทามทำก็อาจจะโดนเม้ามอยได้ครับและอาจโดนดูถูกได้) ขอบคุณมากจริงๆครับ